Ο Άσσος Μπαστούνι (Ace of Spades) είναι το πιο δημιουργικό χαρτί της τράπουλας, καθώς συμβολίζει τα εγχειρήματα που ξεκινούν δυναμικά και αποκτούν ιδανικές προϋποθέσεις εφόσον υπηρετηθούν με αφοσίωση και πάθος. Ο Πογέτ τον εμφάνισε την κατάλληλη στιγμή.

Τα πως και τα γιατί ο μεταγραφικός σχεδιασμός οδηγήθηκε στην προσθήκη των συγκεκριμένων δύο παικτών, το έχουμε εξηγήσει, συζητήσει και υπεραναλύσει. Είναι πλέον ιστορία που βρίσκεται πίσω. Στο σήμερα, αυτό που μετράει είναι η διαμορφωθείσα κατάσταση. Σύμφωνα με αυτή λοιπόν, ο Ουρουγουανός ενέταξε στο ρόστερ δύο παίκτες που υπολογίζει από τα πρώτα δευτερόλεπτα ύπαρξής τους στην οικογένεια της ΑΕΚ. Το μήνυμα ήταν σαφές προς όλους: Ο Ζουκουλίνι και ο Πέκχαρτ ήρθαν για να παίζουν.

Τα καμπανάκια ήχησαν δυνατά στα Σπάτα. Με τη χθεσινή εμφάνιση του Αργεντινού, γρήγορα δημιουργείται το ερώτημα ποιος εκ των τριών (μέχρι πρότινος ακλόνητων) στην τριάδα της μεσαίας γραμμής θα πρέπει να παραμερίσει; Ο Μάνταλος που ανεβαίνει αγώνα με τον αγώνα και στο Καυταντζόγλειο κεντούσε; Ο Σιμόες που εντάχθηκε στην αποστολή λίγες ώρες πριν από τον αγώνα ερχόμενος μάλιστα από την κηδεία του ανθρώπου που τον μεγάλωσε και έκανε πάλι ματσάρα; Ή μήπως ο Γιόχανσον τον οποίο ο Πογέτ μεταμόρφωσε σε έναν θαυμάσιο (για τα ελληνικά δεδομένα) box to box μέσο;

Ωραία ποδοσφαιρικά διλήμματα

Αυτά που για εμάς ισοδυναμούν με απορίες, σαφώς θα είναι πιο απλουστευμένα στο μυαλό του προπονητή. Η επιλογή να γεμίσει με περισσότερη ποιότητα την πιο ισχυρή γραμμή της ομάδας και κινητήριο δύναμή της ανασταλτικά και δημιουργικά, καταμαρτυρεί και το ύψος των απαιτήσεων που έχει από την ίδια τη δουλειά του. Αν είναι και οι τέσσερις καλοί και το σύστημα δεν αλλάξει, κάποιον θα πρέπει να στεναχωρήσει ή και να αδικήσει. Τέτοιες είναι όμως οι καταστάσεις που διαχωρίζουν τους προπονητές επιπέδου από εκείνους που βολεύονται. Και να μην ξεχνάμε ότι ακόμα κι αν δεν του δίνει προτεραιότητα, ο Πογέτ καταφέρνει να κρατά ζεστό και τον επανακάμψαντα Κορδέρο.

Πάμε και στον Τζεμπούρ. Τέτοιο (συνεχές και όχι κατά διαστήματα) τρέξιμο και πάθος δεν είχαμε διαπιστώσει φέτος από τον Αλγερινό. Υπάρχει εξήγηση. Τα κόζια άλλαξαν, πλέον υπάρχει και ο Πέκχαρτ και ο προπονητής πιστεύει εξίσου πολύ στις δυνατότητες του Τσέχου. Ο ανταγωνισμός μεγαλώνει από τη στιγμή που στο μυαλό του Πογέτ, τουλάχιστον σε τούτη τη φάση που βρισκόμαστε, ως βασικός λογίζεται ο Αραβίδης που πλέον βρίσκεται (μαζί με τους Μπαρμπόζα και Βάργκας) στην πρώτη θέση των σκόρερ της ομάδας στο πρωτάθλημα.

Για να πάρει ο Τζεμπούρ περισσότερα λεπτά στο χορτάρι, θα πρέπει πλέον να μοχθήσει διπλά. Το ίδιος ασφαλώς και ακόμα περισσότερο θα πρέπει να το παλέψει ο Πέκχαρτ ο οποίος έχει το ντεζαβαντάζ να μην γνωρίζει τους συμπαίκτες του αλλά και να εξαρτάται από τις πάσες τους, καθώς φάνηκε ότι πρόκειται για φορ που θέλει τάισμα, όχι για επιθετικό με τις αρετές του Αλγερινού. Ωστόσο όποιος βαρυγκωμεί και δεν προσφέρει το απόλυτο των δυνάμεών του, θα μένει εκτός, ακόμα κι αν υπερτερεί σε ποιότητα.

Ο Πογέτ έφερε νέο ενδιαφέρον μέσα στην καθημερινότητα της ΑΕΚ, έβαλε φωτιά στις προπονήσεις και στο μυαλό των παικτών του. Σημασία δεν έχει το νούμερο ή το όνομα στη φανέλα. Όπως θα τραγουδούσε και ο μακαρίτης Lemmy, «7 or 11, snake eyes watching you». Το θέμα είναι να κρατάς τον άσσο μπαστούνι...