Όλα όσα είδαν τα μάτια μας στα Γιάννενα κανονικά δεν θα έπρεπε να μας παραξενεύουν. Δεν ήταν η Δευτέρα η μέρα που για πρώτη φορά που ο Έβαλντ Λίνεν πήρε αποφάσεις κόντρα όχι μόνο στη λογική αλλά και στην αγωνιστική φόρμα των ποδοσφαιριστών του. Πόσο καιρό τώρα επιμένει σε έναν τερματοφύλακα που δεν εμπνέει την παραμικρή ασφάλεια και ο οποίος αντί να κριτικάρεται με τρόπο εποικοδομητικό και για τον ίδιο, «κανακεύεται» από προπονητή και Μ.Μ.Ε. που μετατρέπουν το μαύρο σε ένα εκθαμβωτικό άσπρο;

Πόσο καιρό τραβάει αυτή η ιστορία με τον Ανάκογλου, μέσο με σπουδαίες τεχνικές ικανότητες, εκ των ελαχίστων με ανάλογη πάστα στην ομάδα; Τον εμφάνισε σε ένα ματς ως βασικό και τον εξαφάνισε πάλι για να δώσει χρόνο στον Φουρτάδο! Τούτο πάλι;

Σε ποιον να το πεις και να σου βρει λογική εξήγηση για την επανενεργοποίηση της πιο αποτυχημένης μεταγραφής στη σύγχρονη ιστορία της ΑΕΚ και μάλιστα σε θέση αριστερού εξτρέμ;

Το σημαντικότερο: Ποιος νεαρός ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ βελτιώθηκε σε ατομικό επίπεδο τον καιρό που ο Λίνεν βρίσκεται στην ομάδα; Εύκολη απάντηση: Κανένας! Ο Φούντας έγινε τακτικά ακόμα πιο άναρχος, ο Βλάχος ξεκίνησε με φούρια και σταδιακά άρχισε να πέφτει, ο Κατίδης πριν κάνει την κουταμάρα ένιωθε παρείσακτος, ο Μπουγαΐδης αναζητούσε τη φυγή του, ο Φέτσης έκανε (αγωνιστική) κοιλιά κ.ο.κ.

Που είναι η δουλειά σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο;

Θα μου πείτε, προτεραιότητα του Λίνεν ήταν η παραμονή της ομάδας στην κατηγορία. Σύμφωνοι! Ακόμα κι έτσι όμως, 2-3 παίκτες τους βελτιώνεις ατομικά για να σε βοηθήσουν, 2-3 αυτοματισμούς τους παγιώνεις μέσα από τη δουλειά.

Αντί να συμβαίνει αυτό, η ΑΕΚ άρχισε να γίνεται όλο και χειρότερη, σε σημείο να πατάει με το ένα πόδι στη Β' Εθνική και να χρειάζεται απαραίτητα νίκη στο επόμενο ματς όταν η φανέλα θα ζυγίσει επιπλέον δύο τόνους. Και ρωτάω λοιπόν: Που είναι η δουλειά σας μίστερ Λίνεν; Και πως φτάσαμε ως εδώ; Διότι μόνο ως άμοιρος ευθυνών δεν πρέπει να φοριέστε...

Όχι ότι οι παίκτες είναι αθώες περιστερές. Η εικόνα τους στα Ιωάννινα ήταν πραγματικά της ντροπής. Χωρίς ψυχή, χωρίς τσαγανό. Οι παίκτες του Άρη έκλαιγαν, όσο περίεργη κι αν ήταν για κάποιους η απόδοση του Ατρόμητου ή το γκολ της νίκης των Κίτρινων, τουλάχιστον αυτοί πολέμησαν! Ήταν θηρία στο τερέν, όχι μη μου άπτου πριμαντόνες.

Όσο για τη διοίκηση, τι να πει κανείς. Το έγκλημα Δημητρέλου (αρχικά) - Μαύρου (εν συνεχεία) δεν ήταν η πρόσληψη του Βλάχου αλλά η αποπομπή του Κωστένογλου. Το φώναζα από τότε: Δεν υπήρχε καταλληλότερος προπονητής γι αυτό που ήθελε να κάνει η ΑΕΚ, να εξασφαλίσει δηλαδή την παραμονή της σχετικά γρήγορα και να αναδείξει 4-5 νέους παίκτες ως έτοιμους για να στηριχθεί επάνω τους. Μου φαίνεται ότι δεν κατάφερε ούτε το ένα, ούτε το άλλο.

Δυστυχώς ακόμα και τότε, όταν αποφάσισαν να απομακρύνουν τον Βλάχο - δικαίως αν θέλετε από τη στιγμή που η ΑΕΚ ήταν τελευταία -, οι διοικούντες δεν έπραξαν αυτό που έπρεπε για να μην ρίξουν τη μούρη τους. Κι έτσι αντί να ζητήσουν από τον Κωστέ να επιστρέψει και αφού για δέκα ημέρες εισέπρατταν τη μία χυλόπιτα πίσω από την άλλη, κατέληξαν στον Λίνεν επειδή ήταν ο μόνος διαθέσιμος, δίχως να γνωρίζουν τι προπονητή παίρνουν και τi περιμένουν από εκείνον. Ιδού λοιπόν τα αποτελέσματα...

ΥΓ. Όχι, δεν γίνομαι μετά Χριστόν προφήτης. Αυτά τα πίστευα, τα έβλεπα, τα έγραφα, τα επικοινωνούσα και στους ίδιους τους διοικούντες μήνες τώρα, στο βαθμό που μου το επιτρέπει ασφαλώς η επαγγελματική ιδιότητά μου. Φτάσαμε στο « τώρα είναι ανώφελο να το διώξουμε». Το θέμα ήταν να μην φτάναμε ποτέ ως εδώ αγαπητοί...