Αν για πολλούς ήταν ένα σοκ η εμφάνιση της ΑΕΚ στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας απέναντι στον Ολυμπιακό, για μένα όχι. Δεν μου αρέσει το... επί προσωπικού σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά όταν φτάνει κάποιος στο σημείο να σου λέει ότι δηλητηριάζεις τον κόσμο επειδή του λες πάντα την αλήθεια, αφήνεις το γήπεδο να μιλήσει. Και το γήπεδο (ξανά)μίλησε...

Τι μας έδειξε λοιπόν αυτό; Ότι αυτή την περίοδο στην ΑΕΚ, γίνεται μια δουλειά που μόνο κέφι δεν βγάζει. Αλίμονο αν θα υποτιμούσα ποτέ τον Ολυμπιακό, αλλά αυτό το σύνολο πού βρήκε η Ένωση απέναντί της, δεν θα μπορούσε να είναι πιο βολικό για να κατακτήσει το Κύπελλο.

Θα έπρεπε να νιώθει ικανοποιημένη από τη συγκυρία και να παρουσιαστεί απόλυτα φουντωμένη για να πάρει το ματς. Μολαταύτα, σαν να έπαιζαν 9 απλήρωτοι, άκεφοι, άνευροι, βαριεστημένοι. Ένα μπράβο στον Τσιντώτα γιατί στάθηκε στο ύψος του, ένα ευχαριστώ στον Σιμόες που φοράει τη φανέλα και το νιώθει. Το ζει. Το θέλει! Πόσο το ήθελε ο πιτσιρικάς Μαχαίρας όταν μπήκε στο ματς επίσης... Όλοι οι άλλοι ήταν μία απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα στο οποίο δυστυχώς δεν αναφέρεται και η θλιβερή παρουσία τους.

Κατά τα άλλα, μία παρέα ηττοπαθών, παρέδωσε το πνεύμα της γιατί δεν είχε φλόγα και πίστη για να διεκδικήσει κάτι περισσότερο από τη συνήθη τα τελευταία χρόνια μοίρα της. Παίκτες που ξέρουν να ζητούν πολλά, κάποιοι από αυτούς ήδη να αμείβονται με πολλά παραπάνω από αυτά που προσφέρουν, δίχως ωστόσο την επίγνωση πού βρίσκονται και τι διακυβεύεται. Δεν είναι σίγουρα όλοι οι παίκτες ΑΕΚ καλοπληρωμένοι, όμως αυτοί που πραγματικά παίρνουν πολλά, δεν το επιβεβαιώνουν στα μεγάλα ματς.

Χαστούκι στο χαστούκι, λοιπόν, συνήθισαν να είναι αυτό κάτι νορμάλ. Εξυπακούεται ότι δεν συνέβη επειδή άνοιξαν μία πόρτα και μπήκαν. Τους επέλεξαν, τους έδωσαν μεγαλύτερη σημασία από αυτή που θα έπρεπε να έχουν και φυσικά τους ανέδειξαν σε κάτι παραπάνω από αυτό που είναι, για να μη φέρουν στην ομάδα κάτι καλύτερο. Αυτά τα πράγματα είναι αλληλένδετα. Επίσης είναι και αποδεδειγμένα καθώς συμβαίνουν κατ' εξακολούθηση.

Συγκλονιστικό είναι στον περίγυρό της ΑΕΚ δε, το να προκύπτει πτώση από τα σύννεφα για αυτό που η συγκεκριμένη ομάδα μπορεί να καταφέρει. Καιρό τώρα, χρόνια τώρα, γίνεται επιμελώς μια προσπάθεια να αναδειχθούν σε καλύτεροι από αυτό που πραγματικά είναι, ποδοσφαιριστές με πολύ συγκεκριμένες δυνατότητες. Γίνονται διεθνείς και κάπως έτσι εξυπακούεται ότι είναι και πραγματικά καλοί για πρωταθλητισμό. Συγγνώμη αλλά δεν πάει έτσι.

Τι μπορεί να κάνει η ΑΕΚ για να αλλάξει τη μοίρα της; Να γνωρίσει τον εαυτό της και να ακούσει τον τεχνικό διευθυντή της. Αν ήταν ένα κλαμπ που λειτουργούσε δίχως εσωτερικές ανακατωσούρες, αν οι ρόλοι είχαν σωστά ανατεθεί ώστε ο καθένας να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα και όχι να μπλέκεται σε πράγματα που δεν ξέρει και στα πόδια των άλλων, θα υπήρχε καλύτερη δόμηση στο ρόστερ και θα είχαν αλλάξει οι λογικές απέναντι σε ποδοσφαιριστές πού αντιμετωπίζονται ως τοτέμ ενώ στην πραγματικότητα απέχουν πολύ από το να είναι τέτοια. Έχει τόσα πολλά να αλλάξει ακόμα, όχι τόσο στο γήπεδο όσο στο εσωτερικό της.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Ο κορμός έχει ταβάνι

ΑΕΚ: Τέταρτος σερί χαμένος τελικός για την Ένωση