Τι διαπίστωσε ο Χιμένεθ στα προηγούμενα δύο παιχνίδια; Ότι η εξ ανάγκης αμυντική τετράδα, αποτελούμενη από τους Οικονόμου, Τσόσιτς, Γκάλο και Μπακάκη, θα δημιουργούσε επιπλέον μπελάδες.

Το δεύτερο ημίχρονο στο «Γ. Καραϊσκάκης» και οι τέσσερις κλασικές ευκαιρίες του ουραγού Απόλλωνα, κατέδειξαν την ανάγκη για κάτι διαφορετικό. Πώς να το αποφασίσεις όμως όταν οι εναπομείνασες λύσεις, είτε δεν επαρκούν ποσοτικά (και ποιοτικά), είτε δεν ταιριάζουν αγωνιστικά;

Η τοποθέτηση του Μπακάκη σε ρόλο αριστερού στόπερ, ώστε ο Τσόσιτς να λειτουργήσει ως ο κεντρικός σε τριάδα άμυνας, κάτι που ξεκάθαρα του ταιριάζει περισσότερο από κάθε άλλον ρόλο, ήταν το πρώτο που είχε στο μυαλό του. Και ποιος θα αναλάμβανε το ρόλο του αριστερού μπακ-χαφ από τη στιγμή που οι Χουλτ και Λόπες παραμένουν ανενεργοί;

Στην πρώτη ανάγνωση της ενδεκάδας του χθεσινού ματς, δημιουργήθηκε και το πρώτο «γιατί». Γιατί να μείνει εκτός ο Μπογέ μετά την πιο πειστική εμφάνισή του με τη φανέλα της ΑΕΚ και μάλιστα μετά από την παρθενική φορά που σημείωσε στην καριέρα του δύο τέρματα σε έναν αγώνα; Άκουσα έναν φίλο δίπλα μου να απορεί, ίσως κάπου δικαιολογημένα. Γιατί πάλι ο Μπακασέτας και όχι ο Μπογέ;

Όταν η ενδεκάδα παρατάχθηκε στον αγωνιστικό χώρο και από ψηλά μπορούσες να διακρίνεις την τριάδα στην άμυνα, είχε και την εξήγηση. Ο Τάσος Μπακασέτας θα επωμιζόταν το ρόλο που δεδομένα ο Μπογέ δεν θα μπορούσε να εξυπηρετήσει. Αυτόν του αριστερού μπακ χαφ. Ήταν στιγμή της δεύτερης απορίας: και γιατί όχι ο Μπογέ, ο οποίος είναι πιο γρήγορος;

Η απάντηση δόθηκε στο χορτάρι. Ο άριστος στρατιώτης Μπακασέτας, αυτός που στο διάστημα προ του παραγκωνισμού του, είχε εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς για την ΑΕΚ μεσοεπιθετικά, άφησε το εγώ του στα αποδυτήρια, όπως άλλωστε πράττει κάθε φορά πριν φορέσει τα κιτρινόμαυρα και βγει στο γήπεδο για να παίξει. Ήταν εκεί για να κυνηγήσει κάθε μπάλα, να δώσει μάχες, να μην αφήσει φάση να περάσει από μπροστά του δίχως να δώσει τη μάχη του.

Στη βραδιά που ο Μάνταλος με τον Λιβάγια έκαναν όργια, κρύβοντας κατά περιπτώσεις τη μπάλα και παρουσιάζοντας συνδυασμούς που έκαναν το κοινό να χαμογελάσει και να ξεσηκωθεί μετά από καιρό, ο αφανής ήρωας Μπακασέτας αποχώρησε αθόρυβα για τα αποδυτήρια, έχοντας κάνει όλη τη «χαμαλοδουλειά» που απαιτούσε ο ρόλος του, στο απόλυτο!

Για τον προπονητή Χιμένεθ που σε προτεραιότητα έχει πάντοτε τη θέληση, το πάθος και την κατάθεση ψυχής στον αγωνιστικό χώρο, ο πολυτιμότερος της βραδιάς ήταν ο Μπακασέτας. «Εκτιμώ ότι ποτέ δεν λέει όχι» είπε ο Ισπανός μετά το ματς. Δεν ξέρω πως νιώθει μέσα του ο Τάσος, μετά από αυτή την αναπάντεχη για εκείνον ανάθεση αποστολής ή για το γεγονός ότι έπρεπε να ξεχάσει όλα τα καλά στοιχεία του παιχνιδιού του, για να ανταποκριθεί σε κάτι εντελώς ξένο για εκείνον.

Αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι ότι το παράδειγμά του εκτός από σπάνιο, είναι και ένας φάρος ποδοσφαιρικής υγείας. Ένας αληθινός στρατιώτης της ομάδας που στο τέλος της ημέρας, πήγε στο σπίτι του χαρούμενος επειδή η ομάδα του νίκησε και θα συνεχίσει στα ημιτελικά του Κυπέλλου. Διαφορετικά, τι νόημα θα είχε;