Την ΑΕΚ, όπως την ξέρει ο Μανόλο Χιμένεθ, ίσως καλύτερα και από την άλλη παλάμη που γνωρίζει την έτερη αγαπημένη του Σεβίλλη, δεν την ξέρει άλλος προπονητής εξ όσων είναι εν ζωή, πλην του Ντούσαν Μπάγεβιτς. Πέρα λοιπόν της οφειλής από την πλευρά της ΠΑΕ για το διπλό σφάλμα του 2018 και του 2019 όταν έκανε ότι μπορούσε για να τον απομακρύνει, η επιλογή της 4ης θητείας του στην ομάδα κρίνεται ως η ενδεδειγμένη, καθώς καταγράφηκε σε περίοδο μεγάλης κρίσης, την οποίο ουδείς άλλος θα μπορούσε να διαχειριστεί. Ποιος όμως περίμενε αυτή τη σαρωτική αλλαγή στην εικόνα της;

Πέρα από τον ίδιο και όσους πιστεύαμε πάντα στην ιδιαίτερα σχέση "ΑΕΚ - Χιμένεθ" και τη λειτουργικότητα αυτής, επισημαίνοντας παράλληλα την άκομψη εις βάρος του διαχείριση, ίσως σε αυτό το βαθμό να μην το ανέμεναν ούτε οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές αυτής της φρενήρους αντεπίθεσης, με τέσσερις διαδοχικές νίκες στο πρωτάθλημα και μόλις ένα γκολ παθητικό (από γκάφα του Λιβάγια)με μια άμυνα τρανταχτών απουσιών. Γνωρίζοντας καλά τον οργανισμό, την ψυχοσύνθεση των αποδυτηρίων και τα πρόσωπα που έχει απέναντί του, ο Χιμένεθ έδειξε το δρόμο της νίκης πριν από το παιχνίδι, μιλώντας με τρόπο κολακευτικό για τους δύο σκόρερ της αναμέτρησης, τον Νέλσον Ολιβέιρα και τον Μάρκο Λιβάγια.

Γνωρίζοντας ότι τους έχει απόλυτη ανάγκη καθώς ο Ολιβέιρα πρέπει να καλύψει το κενό του Ανσαριφάρντ ο οποίος έχει τεθεί εκτός μάχης για 2-3 ματς, ενώ ο Λιβάγια ήταν ο λιγότερο φθαρμένος εκ των πρωτοκλασάτων μεσοεπιθετικών που έχει χρησιμοποιήσει επί των ημερών του, φρόντισε να διατρανώσει την πίστη του στις δυνατότητές τους. Δεν γνωρίζω αν ο Μανόλο διαθέτει πέραν όλων των άλλων και κάποιο μεταφυσικό χάρισμα, σίγουρα πάντως έχει απόλυτη συναίσθηση του που βρίσκεται, με ποιους έχει να κάνει και πως πρέπει να τους διαχειριστεί.

Με τέτοιο απόλυτο και αλάνθαστο τρόπο μάλιστα, που δεν αφήνει σε κανέναν εντός κι εκτός ομάδας να του αμφισβητήσει οποιαδήποτε απόφαση. Επί παραδείγματι, πολλοί θα θέλαμε να δούμε τον Τάνκοβιτς στο αρχικό σχήμα και (επιτέλους) στη φυσική θέση του, δηλαδή στην αριστερή πτέρυγα, όμως μετά τη συνολική παρουσία του Λιβάγια και εξαιρώντας το ανόητο πέναλτι στον Χριστοδουλόπουλο, ποιος αλήθεια μπορεί να πει στον Χιμένεθ ότι δεν έπραξε σοφά;

Τι άλλο θα κρατήσω από το συγκεκριμένο ματς; Την καταπληκτική παρουσία του Ζίγκα Λάτσι, ο οποίος ήταν σχεδόν αλάνθαστος, έγκαιρος σε 2-3 περιπτώσεις και τόσο ψύχραιμος όσο δύσκολα παρουσιάζεται ένας 18χρονος όταν έκανε ένα ματς καλό μετά από 10.5 μήνες απουσίας και αυτό συνέβη συγκυριακά. Ξέρετε, εκείνη τη στιγμή στο ματς με τον Άρη, δεν είχε χρόνο και περιθώριο να το πολυσκεφτεί. Του είπε ο προπονητής μπες και βούτηξε να κολυμπήσει. Αυτό το ματς όμως ήταν μια διαφορετική συγκυρία. Ήξερε εδώ και μέρες ότι θα είναι βασικός, γνώριζε ότι τα βλέμματα θα είναι στραμμένα σε εκείνον και ότι ο αντίπαλος θα τον σημάδευε για να εκμεταλλευτεί το δεδομένο έλλειμμα εμπειρίας.

Κοντολογίς, είχε αρκετό χρόνο για να αγχωθεί πριν να μπει και να παίξει, ημέρες ολόκληρες για την ακρίβεια. Κι αυτός, ο αθεόφοβος, εμφανίστηκε στο ΟΑΚΑ με μυαλό και γνώση βετεράνου, επιβεβαιώνοντας αυτό που ο Ίβιτς πίστευε όταν τον έφερε στην ΑΕΚ.

Ό,τι δηλαδή οι 400.000 ευρώ που δαπανήθηκαν και δυσκόλεψαν την ομάδα να το πάρει απόφαση για να τα δώσει, είναι ελάχιστα μπροστά σε αυτά που θα φέρει στο μέλλον εφόσον αξιοποιηθεί σωστά και πάρει στις συμμετοχές που είναι πλέον ξεκάθαρο ότι τις αξίζει, ασχέτως των συγκυριών. Δεν τους τις χαρίζει κανείς. Και κλείνοντας να θυμίζω ότι έχει μπόι πάνω από 1.90, ξέρει μπάλα σε επίπεδο Τσιγκρίνσκι και είναι αριστεροπόδαρος.

Ψάξτε στην Ευρώπη τέτοιο σπάνιο πακέτο αμυντικού και βρείτε μου πόσο κοστίζει…