ΑΕΚ: Δεν επένδυσε στην ευκαιρία της

Η μεγάλη ευκαιρία να συγκαταλέγεσαι μεταξύ των κορυφαίων ευρωπαϊκών συλλόγων μετά από 12 χρόνια και η απογοητευτική συγκομιδή του μηδέν. Μόνη της τα κατάφερε η ΑΕΚ και τα δύο. Αρχικά την υπέρβαση στα προκριματικά και αμέσως μετά την απαξίωση της δικής της σπουδαίας ευκαιρίας να αποκτήσει περισσότερη αίγλη. Σαφώς και χρήμα.

Με εξασφαλισμένα 20 εκατ. ευρώ, η διοίκηση, ο Μελισσανίδης εν προκειμένω, αποφάσισε να μείνουν όλα στον κουμπαρά. Τεράστια ιστορία το γήπεδο, ουδείς το αμφισβητεί. Δεν είπε και κανείς όμως να μπουν όλα στην ομάδα, που στο φινάλε, ήταν και εκείνη που φρόντισε ώστε, τρυπώντας ξανά το ταβάνι της στα θερινά προκριματικά, να προκύψουν τα χρήματα αυτά ως έσοδο. Ουδείς απαίτησε επίσης, να δαπανηθούν τα μισά.

Έστω 2-3 από αυτά, θα αρκούσαν ώστε η ΑΕΚ να ενισχύσει με ποιότητα τις θέσεις στις οποίες ήταν ορατό από χιλιόμετρα ότι υπάρχουν τρύπες που θα κόστιζαν στο κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο. Με μία νίκη ή με δύο ισοπαλίες, σε έναν όμιλο που δεν ήταν και ο πιο δύσκολος που θα μπορούσε να τις προκύψει, θα έκανε αυτομάτως απόσβεση της επένδυσης, θα έπαιρνε αυτά τα χρήματα πίσω. Αλήθεια τι πιο λογικό; Επέλεξε ωστόσο να πορευτεί με τους υπάρχοντες. Ήταν νομοτελειακό να το πληρώσει.

Το ποδόσφαιρο σε αυτό το επίπεδο, τιμωρεί όσους προσπαθούν να το «ξεγελάσουν». Να πάρουν περισσότερα, ενώ ήδη έχουν καρπωθεί πολλά, ξεπερνώντας τις προσδοκίες. Κάποιες φορές δε, το κάνει με τρόπο σκληρό, για δυνατό παραδειγματισμό, όπως στο εντός έδρας ματς με τη Μπενφίκα. Όπως χθες στη Λισαβόνα.

Δεν σου δίνει ούτε τα σπόρια, όταν εσύ ο ίδιος δεν έχεις τολμήσει να βοηθήσεις τον εαυτό σου, να τον αποτραβήξεις από τον κύκλο των υπερβάσεων για να εισέλθει σε διεκδικήσεις με απαιτήσεις που θα δημιουργούνται μέσα από επενδυτικότητα σε πράγματα αυτονόητα. Όταν δεν μπορείς να πεις «έφερα και δύο παικταράδες εκεί που πονούσα, για να μου κάνουν και τη διαφορά στο Champions League».

ΠΟΛΥΕΠΙΠΕΔΗ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Ολα όσα κατεγράφησαν ή δεν συνέβησαν ενώ θα έπρεπε το περασμένο καλοκαίρι, παραθέτουν τη μεγάλη εικόνα κακών αποφάσεων, αμφιλεγόμενων επιλογών, αργών δράσεων, λανθασμένου διαβάσματος της κατάστασης και μίας γενικότερης δυσλειτουργίας σε κομβικούς ρόλους. Όταν δεν θέλεις να ξοδεύεις πολλά, οφείλεις να επιλέγεις στελέχη με δυνατότητες να υποστηρίξουν τη στρατηγική σου, έχοντας καίριες κι εύστοχες αποφάσεις.

Η Ένωση υστερεί δραματικά και σε αυτό το κομμάτι. Δίχως να θέλω να γίνω μάντης κακών, ήδη στα μεταγραφικά διαπιστώνονται (σουηδικά ως επί το πλείστον) ναυάγια. Το ένα πίσω από το άλλο. Σαν και αυτά του περασμένου Γενάρη και τα ακόμα μεγαλύτερα του πρόσφατου καλοκαιριού. Η ΑΕΚ χτυπά πόρτες μέσα από εισηγήσεις άλλων (Νταλίν - Μαϊστόροβιτς), όχι από ικανότητα να βρίσκει από μόνη της παίκτες και όταν το κάνει, διαπιστώνει ότι είτε πρόκειται για ανέφικτες περιπτώσεις λόγω κόστους, είτε ότι δεν έχει γίνει η σωστή προεργασία, μήνες πριν.

Δεν ξέρω επίσης τι είναι ο Αρέγκι, να μην είναι άδικος για παίκτη που δεν έχω δει πολύ, αλλά υπάρχει ένας μπούσουλας εκεί έξω, ονομάζεται βιογραφικό. Ποδοσφαιριστής ο οποίος έχει παίξει μόνο σε μικρές ομάδες της Αργεντινής, είναι πλέον 26, έχει παντελώς ανεπιτυχές πέρασμα από το MLS (έκοψαν το δανεισμό του!), με χαρακτηριστικά που προβληματίζουν. Μου ακούγεται σαν να έρχεται η Μπόκα για να πάρει παίκτη από το Λεβαδειακό. Κι αν στο φινάλε (εφόσον αποκτηθεί) αποδειχθεί λαχείο το οποίο θα κληρώσει, θα έχει κερδηθεί ένα στοίχημα στο στρίψιμο του νομίσματος. Κορώνα ή γράμματα; Αυτή είναι η λογική. Αλλά ας περιμένουμε...

ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΦΘΗΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ

Κλείνω με τον προπονητή και το χθεσινό ματς και μόνο, προσπερνώντας τη γενικότερη αμφισβήτηση για το αν έχει την επάρκεια για την ΑΕΚ (είναι και δική μου απορία, αλλά το σωστό είναι να πάρουμε την απάντηση στο τέλος της σεζόν). Κόντρα στην Μπενφίκα, παρέταξε την ομάδα με σωστό προσανατολισμό, βάσει των επιλογών που είχε. Ας μην ξεχνάμε ότι στερήθηκε επτά παίκτες (Σιμόες, Λαμπρόπουλος, Μπακασέτας, Λιβάγια, Αλεφ, Λόπες και ο Αλμπάνης που δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής).

Έκανε το καλύτερο που μπορούσε, ας μην του χρεώνουμε και αυτά που δεν του αξίζουν. Αν κάτι πρέπει να προβληματίσει, είναι η αντίδρασή του μετά από ακόμα ένα παιχνίδι που δεν πήγε καλά για την ομάδα. Εκτός από εμφανώς πιεσμένος και αγχωμένος, αναζητεί δικαιολογίες οι οποίες ακούγονται φθηνές μπροστά σε όλες τις αστοχίες που οδήγησαν την ΑΕΚ στο μηδέν. Πρώτα κοιτάμε την καμπούρα μας και μετά αν μας «χειρίζονται» σαν αδύναμους. Στην τελική, δεν έχω πει εγώ ότι "είμαστε ανερχόμενη ευρωπαϊκή δύναμη"...