Σύμφωνοι, η κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι ανέφικτη. Δεν περιμέναμε όμως τον αγώνα με τον Παναιτωλικό για να το διαπιστώσουμε. Ούτε επειδή σε ακόμα ένα ματς του ΟΑΚΑ η ΑΕΚ πήρε λιγότερα από αυτά που μπορούσε βάσει της εικόνας της να κατακτήσει, σημαίνει ότι πρέπει να πετάξει λευκή πετσέτα και να σκεφτεί από σήμερα την επόμενη σεζόν. Αυτά τα κάνουν οι μικρές ομάδες, εκτός αν υπάρχουν εντός κι εκτός των τειχών της άνθρωποι οι οποίοι τη μετρούν πλέον ως τέτοια.

Οι αλλαγές που συντελούνται κι είναι βέβαιο ότι στην έναρξη της ποδοσφαιρικής περιόδου 2017-18 θα έχουν επιφέρει σαρωτικές διαφοροποιήσεις στο κιτρινόμαυρο ρόστερ εν συγκρίσει με αυτό που βρέθηκε στην αφετηρία το περασμένο καλοκαίρι, έχουν ως στόχο την αναδόμηση του έμψυχου υλικού της ομάδας και τη δημιουργία ενός νέου βασικού κορμού. Ωστόσο τούτο δεν συνεπάγεται ότι το μυαλό πρέπει να ταξιδεύει τόσο μπροστά, όταν στο σήμερα διακυβεύονται ζωτικά για την ΑΕΚ ζητούμενα.

Θα δώσω προτεραιότητα στην αξιοπρέπειά της. Στο σεβασμό που πρέπει να δείξει πρωτίστως στον εαυτό της και στους φίλους της, εκείνους που περίμεναν πολλά περισσότερα από την υπάρχουσα διοικητική κατάσταση και θα είναι πολλαπλά άδικο να γίνουν αποδέκτες επιπλέον αφορμών για να πικραθούν, να αναθεματίσουν, να οργιστούν και διαπληκτιστούν λεκτικά μεταξύ τους, να αισθανθούν ξανά και ξανά γελασμένοι, εξαπατημένοι ως και ντροπιασμένοι.

Αν από τις 6 Ιανουαρίου...

... η ΑΕΚ αποδεχθεί ότι η χρονιά χάθηκε, αν αντιμετωπίσει τη συνέχεια έχοντας αποφασίσει ότι εμπρός της δεν υφίστανται πλέον στόχοι, όχι για να εξισωθούν οι μέχρι σήμερα (εντός κι εκτός των αγωνιστικών χώρων) κακοτεχνίες αλλά τουλάχιστον να περισωθεί η τιμή της και να προκληθεί η αίσθηση της αντίδρασης , τότε θα περιέλθει σε χειρότερες καταστάσεις και θα δεχθεί εντός των γηπέδων εξευτελισμούς.

Και γιατί δηλαδή δεν υπάρχουν πλέον στόχοι; Ποιος τους ορίζει και πως τους ιεραρχεί; Για να μην γελιόμαστε μεταξύ μας, η Ένωση έχει να κάνει σοβαρό πρωταθλητισμό από τη σεζόν 2007-08. Απέτυχε παταγωδώς κι αυτή τη σεζόν. Δε νοείται λοιπόν να την αφήνει αδιάφορη η κατάκτηση της δεύτερης θέσης και η προσπάθεια διατήρησης των σκήπτρων του Κυπέλλου.

Δε νοείται ασφαλώς να μην κόπτεται στο έπακρο για τη βελτίωση της αγωνιστικής εικόνας της, την κατάκτηση νικών που θα βελτιώσουν το κλίμα στο εσωτερικό της, το κυνήγι του κάθε βαθμού ακόμα και για την υποψία πραγματοποίησης του ανέφικτου. Για να κλείσω με τα «δεν», ε λοιπόν, δεν είναι δυνατόν να ακούς συνεχώς από τους ποδοσφαιριστές της ότι η κατάσταση ανατρέπεται, ότι οι νίκες έρχονται, ότι όλα είναι συγκυρίες, μολαταύτα η ΑΕΚ να παραμένει εγκλωβισμένη στην αδυναμία της να κατακτά έστω αυτά που δικαιούται. Έστω τα αυτονόητα.

Στο θέμα του προπονητή...

... η ΑΕΚ οφείλει να αποφασίσει άμεσα και όχι σκεπτόμενη αγώνα με τον αγώνα. Και αυτή τη φορά πρέπει να αφήσει στην άκρη τα ζάρια και να προχωρήσει σε μια επιλογή για την οποία θα είναι όσο τόσο το δυνατόν πιο σίγουρη γίνεται, όχι για το αν αυτός θα πετύχει, αλλά για το ότι θα του δώσει τον απαιτούμενο χρόνο να δουλέψει, δίχως να αποφασίσει ξανά σε πολύ μικρό διάστημα ότι δεν της κάνει. Αν όντως ο Μοράις θεωρείται (εντός της ΠΑΕ) καμένο χαρτί, τότε ο επόμενος πρέπει να βρεθεί μέσα στο μήνα και ασφαλώς να μην είναι υπηρεσιακός.

Υπάρχουν δεκάδες ικανοί προπονητές που αυτή την εποχή είναι χωρίς δουλειά, άλλωστε η ΑΕΚ δεν θα πήγαινε ποτέ σε κάποια ομάδα για να της ζητήσει τον τεχνικό. Εκτός αν πρόκειται για τον Λουτσέσκου, για τον οποίο ο Μελισσανίδης φέρεται ότι έχει εισέλθει δύο φορές στη διαδικασία να συζητήσει με την Ξάνθη κατά το πρόσφατο παρελθόν.

Υπάρχει και το θέμα του φορ. Κανονικά θα έπρεπε να βρίσκεται στα Σπάτα πριν από το τέλος του 2016 ώστε να μπει αμέσως στα ματς του τρέχοντος έτους. Τουναντίον η ιστορία με τον Ντίας τραβάει αρκετά και η ομάδα λογικά θα έχει δώσει τα πρώτα 4 ματς του Γενάρη δίχως τον επιθετικό που ακόμα πριν αφιχθεί, έχει βαπτιστεί από τον Τύπο ο νέος Μπλάνκο, σκοράρει από παντού και θυμίζει τον Τέβεζ! Αν είναι έτσι, τότε αξίζει το περίμενε. Είναι όμως;

Photo credits: Eurokinissi