Δεν είμαστε συνηθισμένοι σε χαλαρές καταστάσεις τελευταία όλοι εμείς (κι εσείς) που ασχολούμαστε με την καθημερινότητα της ΑΕΚ. Και λογικά θα αργήσει η ημέρα εκείνη που θα παγιωθεί μία νορμάλ, μία λογική κατάσταση. Που θα ξυπνάμε χωρίς σκοτούρες και αγωνίες, δίχως το φόβο για το τι της ξημερώνει, με τη σιγουριά μίας υγιούς (σε όλα τα επίπεδα) ομάδας.

Σύμφωνοι, δεν είναι το ποδόσφαιρο και η ΑΕΚ οι προτεραιότητές μας. Δεν πρέπει να είναι... Από την άλλη όμως δεν υπάρχει ημέρα στη ζωή μας που να μην έχουμε αφιερώσει έστω και πέντε λεπτά από τη σκέψη μας για τις δύο μεγάλες αγάπες.

Είναι αναπόφευκτο... Είναι επίσης ανώφελο να μην το παραδεχόμαστε ή να ισχυριζόμαστε ότι δήθεν το αφήσαμε πίσω μας, ότι δεν μας ενδιαφέρει, ότι δεν μας τρώει σε καθημερινή βάση. Μας στεναχωρεί, μας απογειώνει και μας πιλατεύει. Είναι κομμάτι της ζωής μας και παρόλο που τελευταία καταντά ψυχοβγαλτικό, δεν θέλουμε να το αποχωριστούμε.

Μία καλή ευκαιρία...

Αναλογιστείτε πόσα (τρελά, επεισοδιακά και ανεξήγητα) έχουμε ζήσει εφέτος... Το ξύλο στον Μπάγεβιτς τον περασμένο Αύγουστο. Το απίστευτο όσο και αχώνευτο 0-4 από τον Ολυμπιακό Βόλου. Το 6-0 στο «Γ. Καραϊσκάκης». Γκαζάκια στο σπίτι του Σκόκο. Ανακοινώσεις οργανωμένων για... «αδερφές». Ντου χουλιγκάνων σε εντός έδρας αγώνες της ομάδας.

Τα έχουμε δει όλα φέτος... Και για το λόγο αυτό (η ομάδα κι εμείς όλοι) δικαιούμαστε και λίγες στιγμές χαλάρωσης. Ενδεχομένως και μία μεγάλη χαρά στις 30 του Απριλίου. Έναν τίτλο επιτέλους... Το κύπελλο!

Στο δια ταύτα! Έπονται δύο μεγάλες προκλήσεις. Ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδας απέναντι σε μία ομάδα που θα τιμωρήσει κάθε αδράνεια ή «επαναστατική» επιλογή του Χιμένεθ. Το επισημαίνω διότι ο Ισπανός συνηθίζει να μας εκπλήσσει αρνητικά (και) σε ματς καθοριστικά.

Με το τρόπαιο στα χέρια, το πρώτο μετά από 9 χρόνια (διότι τελικώς το πρωτάθλημα του 2008, και δεν το πήραμε και δεν το πανηγυρίσαμε) και με μικρή διαφορά από τον Παναθηναϊκό, όλα γίνονται στα πλέι οφ. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος φόβος ή ομάδα που μπορεί να θεωρείται καλύτερη.

Στο σημείο αυτό πάντως δεν πρέπει να παραλείπουμε το εξής... Θέλει η ΑΕΚ να δώσει προκριματικούς αγώνες για το Τσάμπιονς Λιγκ; Μπορεί να υποστηρίξει το εγχείρημα; Για ποια ΑΕΚ μιλάμε και ποια ΑΕΚ θα δούμε σε δύο μήνες από τώρα; Απορίες...

Υπήρξε συνάντηση (;)

Συναντήθηκαν ο Ντέμης Νικολαΐδης και ο Δημήτρης Μελισσανίδης; Ενδεχομένως και να έχει γίνει το ραντεβού. Κι αν όντως βρέθηκαν, είναι βέβαιο ότι θα συζήτησαν για την ΑΕΚ. Οι δυο τους θα μπορούσαν να αλλάξουν τα πάντα. Αυτό είναι το σίγουρο...

Ειδικά αν μετά από τόσο καιρό ο Ντέμης (ο οποίος φέρεται ότι ζήτησε το ραντεβού) συνειδητοποίησε ότι ο δρόμος προς την επανάκαμψη δεν θα μπορούσε παρά να φέρει το όνομα του ανθρώπου ο οποίος μπορεί πραγματικά να αλλάξει την κατάσταση.

Προσωπικά το θεωρώ δύσκολο να καταφέρουν να τα βρουν οι δυο τους, στη ζωή αυτή ωστόσο έχουμε δει ακόμα πιο απίθανα πράγματα να συμβαίνουν...

Εκτός βέβαια αν η επαφή έγινε με σκοπό να μην βγουν στη φόρα κάποιες άλλες ιστορίες και σε αυτό θα βοηθούσαν οι διασυνδέσεις ενός εκ των πλέον δυνατών οικονομικών παραγόντων της χώρας. Απλώς το καταθέτω ως φήμη, διότι στην πιάτσα κυκλοφορεί και αυτό...