Ο Ματίας Αλμέιδα δεν ξεχωρίζει με την έως σήμερα παρουσία του στην Ελλάδα μόνο για τις προπονητικές ιδέες του και το ποδόσφαιρο που παρουσιάζει, αλλά και για την ικανότητά του να συσπειρώνει γύρω του τους οργανισμούς που τον επιλέγουν.

Το πως παρέλαβε την ΑΕΚ και πως την μετάλλαξε σε εικόνα και νοοτροπία, πολύ γρήγορα, είναι κάτι που του έχει αναγνωριστεί. Περισσότερο θαυμαστό είναι ωστόσο, το προτέρημά του να μην αναλώνεται σε όσα του δυσκολεύουν τη δουλειά, αναζητώντας δικαιολογίες.

Η Ένωση, μόνιμα σχεδόν κατά την τρέχουσα σεζόν, αγωνίζεται δίχως τον ποδοσφαιριστή που πέρυσι ήταν ο απόλυτος πολιορκητικός κριός της. Τα μόλις δύο ματς -μαζί με μια τρίτη, ολιγόλεπτη συμμετοχή απέναντι στην Κηφισιά- στο πρωτάθλημα, είναι σαν να μην έχει παίξει καθόλου.

Κι αν ο Ορμπελίν Πινέδα ήταν ο πολυτιμότερος για την κατάκτηση του νταμπλ μεταξύ πολλών που πρωταγωνίστησαν, τότε ο Λιβάι Γκαρσία ήταν ο καταλύτης.

Τρεις φορές φέτος ο Αλμέιδα πήγε στην προπόνηση μαθαίνοντας ότι δεν θα έχει τον Γκαρσία για σημαντικό διάστημα. Την πρώτη δεν πρέπει να έδωσε μεγάλη σημασία, τη δεύτερη θα σκέφτηκε ότι αυτά συμβαίνουν, την τρίτη, πια, δεν του είπαν κάτι το οποίο δεν περίμενε.

Ο συγκεκριμένος, μάλιστα, δεν είναι μια απλή υπόθεση για τον κόουτς. Είναι ο ποδοσφαιριστής για τον οποίο πέρυσι διερρήγνυε τα ιμάτιά του ότι ως φορ θα εκτοξευτεί. Τον ρωτούσαν αν η ομάδα χρειάζεται κι άλλον -ή κάποιον άλλον- μα εκείνος απαντούσε ''μόνο Λιβάι''. Ο Γκαρσία του το ανταπέδωσε με 18 γκολ.

Ούτε μία φορά να πει ότι του έλειψε

Δεν λέει όλη την αλήθεια ο μεσότιτλος, αλλά έχει τη σημασία του. Το είπε μία φορά ο Αλμέιδα, όμως ήταν 14 του περασμένου Ιουλίου, όταν ο Γκαρσία ενσωματώθηκε στην προετοιμασία. "Μου έλειψε πάρα πολύ, είναι πολύ σημαντικός για εμάς", ήταν τα λόγια του κόουτς για να δείξει πόσο τον εκτιμά, πόσο ποντάρει σε εκείνον.

Κι από τότε, τσιμουδιά! Σήμερα, ήταν η τρίτη φορά που τον είδε να γυρίζει από τραυματισμό και να κάνει προπόνηση γερός μετά από έναν χαμένο πρώτο γύρο, στη διάρκεια του οποίου δεν ανέφερε ποτέ το όνομά του ως δικαιολογία.

Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ενόσω η Λανς πίεζε και ξαναπίεζε την ΑΕΚ για να της τον παραχωρήσει "εκτοξεύοντας τη θερμοκρασία" σε δύο δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, ο Αλμέιδα ένιωθε υπερήφανος για τον ποδοσφαιριστή και την προσπάθειά του, δίχως να παίρνει θέση.

Αν η ομάδα τον παραχωρούσε θα του φαινόταν ως μια απολύτως φυσιολογική εξέλιξη. Το ότι παρέμεινε σε αυτήν, δεν τον έκανε να θεωρήσει ότι όλα θα είναι λυμένα. Στο ποδόσφαιρο του Αλμείδα, ισχύει το ''ποτέ δεν ξέρεις''.

Ισχύει, επίσης, ότι ουδείς είναι πάνω από το άθλημα, όσο σπουδαίος ή απαραίτητος κι αν είναι. Όχι μόνο πάνω από την ομάδα, αλλά από το ίδιο το ποδόσφαιρο, εκτός αν του πει κάποιος για τον Μαραντόνα, όπου πράγματι θα αναθεωρήσει.

Ωστόσο, ουδέποτε στη διάρκεια του τελευταίου τετραμήνου που επί της ουσίας έμαθε να προετοιμάζει την ΑΕΚ χωρίς τον Γκαρσία, επέτρεψε να θεωρήσει κάποιος μέσα στην ομάδα ότι είναι προβληματισμένος. Μια διαγραφή με το στυλό στο μπλοκάκι με τα σχέδιά του και πάμε παρακάτω.

Ασφαλώς ξέρει ότι μαζί του...

Θα παρουσιάσει κι εκείνος πιο ολοκληρωμένα τη δουλειά του. Μα κι εδώ πάλι, ουδέποτε προσπάθησε να δικαιολογηθεί λέγοντας ότι απόντος του παίκτη που πέρυσι έκανε κάθε ελληνική άμυνα να βλέπει εφιάλτες, δεν είναι δυνατόν να εμφανίσει στο γήπεδο αυτά που στις προπονήσεις διδάσκει.

Αν το έκανε, δεν θα είχε την απαίτηση από τους άλλους να ανταποκριθούν στη μεγάλη πρόκληση φορώντας τα παπούτσια του. Λίγη τύχη παραπάνω με το μέρος του θέλει ο Αλμέιδα, διότι ξέρει ότι τόσο καιρό, παλεύει για να καλύψει μια τεράστια απώλεια με αλχημείες και κατά περιπτώσεις με ημίμετρα.

Τον Λιβάι γερό, τον Πόνσε να μπαίνει ακόμα πιο πολύ στο νόημα, τον Πισάρο να τον επιβεβαιώνει για την ορθότητα της επιλογής του και τον Φερνάντες να επιστρέφει καλά και να δίνει αυτή την έξτρα φαντασία στο ένας εναντίον ενός που ουδείς άλλος στην ομάδα διαθέτει.

Σκεφτείτε αυτό: ο Αλμέιδα έχει την ΑΕΚ δεύτερη με έναν βαθμό διαφορά στην Ελλάδα και μπροστά σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή πρόκληση την ερχόμενη Πέμπτη, έχοντας στερηθεί πολλά ανά εβδομάδα στα σχέδιά του.

Αλλά έχει και τέσσερα ατού να περιμένει ότι στην πορεία θα τον βοηθήσουν να εμφανίσει καλύτερα πράγματα. Ο καιρός, η τύχη αλλά πάνω από όλα το ίδιο το ποδόσφαιρο ίσως προοδευτικά να τον ανταμείψουν για την υπομονή και το σεβασμό του απέναντί του.