ΑΕΚ και Αλμέιδα, ένα πραγματικό - ολοζώντανο θαύμα
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου δίνει τις εξηγήσεις γιατί γήπεδο χωρίς Αλμέιδα ή Αλμέιδα χωρίς γήπεδο δεν θα έκαναν τη διαφορά για την ΑΕΚ.
Αυτή η σεζόν θα μείνει χαραγμένη ως μία από τις πιο ανατρεπτικές στην ιστορία της ΑΕΚ. Όχι μόνο επειδή κατάφερε από το εις βάρος της -8 διαφορά στη Stoiximan Super League που σε κάποια φάση της σεζόν βρέθηκε πίσω στη βαθμολογία, να το γυρίσει το παιχνίδι, όσο διότι κατάφερε να κατανικήσει όλες τις δικές της παθογένειες και να ανατρέψει τον ίδιο τον ψυχαναγκαστικό εαυτό της.
Το κατάφερε επειδή, πρώτα από όλα, βρήκε τον κατάλληλο άνθρωπο για να την οδηγήσει σε αυτήν την αναπάντεχη για όλους -ακόμα και για τον ίδιο τον οργανισμό της- κατάσταση. Πρωταθλήτρια μετά τα περυσινά συντρίμμια; Γίνεται; Κι όμως ναι!
Προφανώς και το γήπεδο της έδωσε το εφαλτήριο για την απογείωση. Δίχως αυτό, δύσκολα θα μπορούσε να σηκώσει κεφάλι, όσο μάγκας, καπάτσος, ευφυής, ικανός, επαναστατικός κι αν αποδείχθηκε ο Ματίας Αλμέιδα.
Από την άλλη, όμως, τα μπετά όσο ευλογημένα κι αν είναι με παραδοσιακές, προσφυγικές ιστορίες και μνήμες να τα συνοδεύουν, όση αύρα μεγαλοσύνης κι αν εκπέμπεται από την παράδοση και την κληρονομιά που κουβαλούν στους τόνους τσιμέντου τους, απαιτείται ένας άνθρωπος για να δείξει το δρόμο και να οδηγήσει με τις ιδέες του το club στην επόμενη μέρα του.
Ο Αργεντινός ήρθε για να αλλάξει τα δεδομένα, για να βάλει κανόνες, για να γίνει το αφεντικό, ο φίλος, ο καθοδηγητής, ο απόλυτος! Ναι, ο Ματίας είναι ο απόλυτος.
Γύρω του οικοδομήθηκε το πιο όμορφο ποδοσφαιρικό σύνολο που είδαμε φέτος. Ένα πραγματικό, ολοζώντανο θαύμα κι ας λέει ο ίδιος ότι δεν πιστεύει σε αυτά ή ότι δεν γνωρίζει πως να τα κάνει. Αν κρίνουμε από αυτό που συνέβη φέτος, σαφώς και ξέρει, ναι, έχει τον τρόπο και τη μέθοδο να κάνει αυτά που ουδείς περιμένει, αυτά που μοιάζουν αδύνατα.
Ανέλαβε μία ομάδα η οποία όχι απλώς δεν ήξερε τι ακριβώς ζητούσε μέσα στο γήπεδο αλλά γενικά είχε χάσει τον προσανατολισμό της και το σημείο αναφοράς της. Έγινε τέτοιο ο ίδιος και γύρω του όλοι συσπειρώθηκαν σε ένα πρωτόγνωρο για την ΑΕΚ την τελευταία τριακονταετία βαθμό. Ένας οργανισμός εθισμένος στην προσωπολατρία αποδεικνύεται ότι περίμενε καρτερικά το επόμενο πρόσωπο για να στήσει μία δουλειά που θα είχε αρχή μέση και τέλος.
Το πιο σπουδαίο αυτής της ιστορίας είναι ότι βρίσκεται ακόμα στην αρχή της. Ο Αργεντινός από τα μισά της σεζόν, όχι απλώς δεν κοιτούσε τη δουλειά του στην ΑΕΚ ως την ευκαιρία να κατακτήσει τον πρώτο τίτλο στην καριέρα του ως προπονητής στην Ευρώπη προκειμένου να ανοίξει τα φτερά του για καλύτερα πρωταθλήματα στην ήπειρό μας, τουναντίον προσπαθούσε με κάθε τρόπο να περάσει το μήνυμα προς τη διοίκηση ότι αυτό που θέλει είναι να δεσμευτεί για πολλά χρόνια μαζί της.
Κάτι πολύ σπάνιο, ένα γεγονός τόσο μοναδικό, όσο αυτό ακριβώς που αναζητούσε η ΑΕΚ μέσα σε φαντασιοπληξίες και ποδοσφαιρικά παραμύθια. Υπήρχε αλήθεια τέτοιος άνθρωπος, τέτοιος προπονητής; Να που υπάρχει...
Στην επόμενη μέρα της η ΑΕΚ δεν έχει να ανησυχεί για τίποτα και αυτό είναι επίσης κάτι πολύ ιδιαίτερο για εκείνη μέσα από τα βασανιστήρια που έχει βιώσει είτε επειδή οι άλλοι της τα προκάλεσαν είτε γιατί μόνη της υπέβαλε σε τέτοια τον εαυτό της.
Με αυτό το γήπεδο, προπονητή πιστό και προσηλωμένο αλλά και τόσο αφοσιωμένο στην αποστολή να την απογειώσει αγωνιστικά εντός κι εκτός Ελλάδας, με τον Μελισσανίδη πιο ήρεμο από πότε δίχως το μαράζι του γηπέδου και με πολλή περισσότερη αποφασιστικότητα για την ενίσχυση της ομάδας ακριβώς επειδή πιστεύει σε αυτό το πλάνο, χειρότερα πράγματα δεν μπορεί να δει κανείς μπροστά, μόνο καλύτερα να έρχονται.
Αυτή η ασφάλεια, αυτή η απόδραση από την αβεβαιότητα και μαζί η απαλλαγή από το βάρος και την απαίτηση της κατάκτηση ενός πρωταθλήματος που της δίνει το δικαίωμα να είναι πιο απελευθερωμένη κατά την επόμενη σεζόν, είναι τα κεκτημένα μιας μαγικής χρονιάς που ακόμα δεν τελείωσε.
Το Κύπελλο Ελλάδας Novibet δεν ήταν καημός αλλά έχει γίνει τέτοιος λόγω του ΠΑΟΚ και ο Αλμέιδα αυτά δεν τα αφήνει να περάσουν έτσι, ήρθε για να διαλύσει όλες τις αμφιβολίες για να σπάσει τις αρνητικές παραδόσεις και να βάλει τη σφραγίδα του νικητή σε βάθος ετών και όχι εκτοξεύοντας απλά μία φωτοβολίδα. Προσεχώς κύπελλο λοιπόν, προσεχώς νταμπλ την ΑΕΚ.