ΑΕΚ και Αλμέιδα, ένα project που ξεκίνησε ανάποδα και επιχειρεί να ισορροπήσει

Πολλά πράγματα μπορεί κάποιος να κρατήσει από τη βαθιά εξομολόγηση του Ματίας Αλμέιδα, η οποία επί της ουσίας, ξεκίνησε από μια ενόχληση.

Θεωρούσε ότι κάποιες κριτικές -κάποιες αμιγώς ποδοσφαιρικές, αλλά ειδικότερα εκείνες που ενέπλεκαν τον αποχωρήσαντα το περασμένο καλοκαίρι βοηθό του, Ομάρ Ζαρίφ- γίνονταν εκ του πονηρού.

Μέσα από τη συζήτηση με τους δημοσιογράφους, στη διάρκεια της οποίας φάνηκε ξεκάθαρα ότι κι ο ίδιος κατάλαβε κι αποδέχθηκε ότι για τη σχέση δουλειάς με τον πρώην βοηθό του υπάρχουν επίσης νορμάλ φωνές που απλώς αγωνιούν για το αν η απουσία του κοστίζει ή όχι στον κόουτς της ΑΕΚ κι όχι απαραίτητα μόνον εγκάθετοι ή μηδενιστές, βγήκαν και κάμποσα "διαμαντάκια" που δίνουν νόημα στην πορεία του στο ποδόσφαιρο.

Ο Αλμέιδα είπε ότι το δικό του project στην ΑΕΚ ξεκίνησε ανάποδα. Προφανώς και δεν μετανιώνει που με την πρώτη σεζόν του στην ομάδα κατάφερε με τις ποδοσφαιρικές ιδέες του να μεταλλάξει έναν οργανισμό δίχως ξεκάθαρο προσανατολισμό σε μια μηχανή παραγωγής θεάματος που κατέκτησε δύο τίτλους, όμως -όπως δεν είπε επακριβώς, αλλά το εννόησε- αυτό δεν είναι το απολύτως φυσιολογικό.

Πράγματι, όταν ένας προπονητής αναλαμβάνει μια ομάδα που έχει φτάσει στον πάτο του βαρελιού σε αγωνιστικό επίπεδο και πάντοτε σε αντιδιαστολή και σύγκριση με αλλοτινές, ένδοξες περιόδους της, έχει ως πρώτο μέλημα να "στρώσει" την κατάσταση.

Το γεγονός ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία η ΑΕΚ αιφνιδίασε τους πάντες, ακόμα και τους πιο ονειροπόλους φίλους της, απογείωσε τις απαιτήσεις όλων για την αμέσως επόμενη σεζόν.

Και παρόλο που τα "ups and downs" έχουν υπάρξει αρκετά, η Ένωση όντως ανταποκρίθηκε ως εικόνα στο μεγαλύτερο κομμάτι αυτών.

Σύμφωνοι, δεν κατάφερε το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη, αποκλείστηκε νωρίς στο Κύπελλο Ελλάδας Betsson, η εικόνα της ωστόσο, μέσα από έναν ορυμαγδό προβλημάτων με τραυματισμούς κι απουσίες, δεν ήταν απλώς ικανοποιητική, αλλά κατά περιπτώσεις άξια θαυμασμού.

Γυρνάς πίσω για να το πιάσεις από την αρχή;

Μέσα από αυτή τη διαδικασία, όλοι ξέχασαν την ουσία της συμφωνίας με έναν προπονητή όπως ο Αλμέιδα.

Έναν ταπεινό και πιστό εργάτη του ποδοσφαίρου με πολύ συγκεκριμένες ιδέες κι έναν προσανατολισμό που προσβλέπει στο μετά, όχι μόνο στο σήμερα.

Έναν άνθρωπο που φεύγοντας -όχι νωρίτερα από το 2028, όπως ο ίδιος λέει και θέλει- από την ΑΕΚ, θα θέλει να τον θυμούνται όχι μόνο επειδή θα έχει κατακτήσει τίτλους, αλλά και διότι θα έχει αφήσει διαφορετικό στίγμα από αυτό του μέσου όρου των καιροσκόπων προπονητών, μια παρακαταθήκη για τους επόμενους.

Ο Αλμέιδα είναι ένας δημιουργός κι ως τέτοιον θέλει να τον βλέπουν.

Αναλύοντας τις σκέψεις του, έγινε ξεκάθαρο το πόσο πολύ επιθυμεί να δουλέψει με νεαρούς ποδοσφαιριστές, να τους εμπιστευτεί, να τους αναδείξει στον σωστό χρόνο.

Το όραμά του είναι σε 2-3 σεζόν από σήμερα στην ενδεκάδα της ΑΕΚ να βρίσκονται 7-8 ποδοσφαιριστές που δεν θα είναι πάνω από 24-25 ετών -αν γίνεται ανάμεσά τους και μικρότεροι ακόμα- και παράλληλα η ομάδα να είναι ανταγωνιστική, σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Ανέπτυξε επίσης, τις σκέψεις του για τους 30+ ποδοσφαιριστές, δίχως να απαξιώσει ή να αφήσει αιχμές για κανέναν από τους υπάρχοντες στην ομάδα, δίχως να επιτρέψει να εννοηθεί ότι θα ήθελε κάποιος να φύγει.

Όμως, η αλήθεια είναι ότι η ΑΕΚ διαθέτει πολλούς τέτοιους κι εκείνος οραματίζεται διαφορετική τη μελλοντική ηλικιακή κατάστασή της.

Νικητής και πρωταθλητής

Το σπουδαίο με τον Αλμέιδα είναι ότι αυτό που θέλει να πετύχει, αυτό που έχει κατά νου κι επιθυμεί να εφαρμόσει, πιστεύει ότι μπορεί να το κάνει νικώντας!

Δίχως δικαιολογίες ή άλλα ευρήματα που θα του επιτρέψουν να ξεγλιστρήσει σε περίπτωση πορείας που θα ολοκληρωθεί χωρίς τρόπαιο. Αυτός είναι που πρώτος θέλει να νικάει.

Η δουλειά του αιτείται περισσότερης υποστήριξης κι απαιτεί κατανόηση της στόχευσής της. Σε διοικητικό επίπεδο είναι δεδομένη η βούληση να γίνουν πράγματα τα οποία ζητεί, αλλά η δυστοκία στην εύρεση στόχων αυτής της κατεύθυνσης είναι επίσης μια πραγματικότητα.

Για να λειτουργήσει το project του Αλμέιδα, όπως το έχει κατά νου χρειάζεται περισσότερη αποτελεσματικότητα στο target group των ποδοσφαιριστών που εκείνος θέλει το club να απευθύνεται.

Είναι ομολογουμένως δύσκολη η εφαρμογή του δικού του πλάνου, μοιάζει όμως ένας δρόμος που ο ίδιος έδειξε ότι είναι αποφασισμένος στο εξής να ακολουθήσει.

Είτε τελικά βρεθούν οι νεαροί παίκτες που θέλει για να δουλέψει, είτε αν οδηγηθεί στο να το κάνει με αυτούς που ήδη υπάρχουν στην ΑΕΚ και σήμερα δεν βρίσκονται στο προσκήνιο.

Με τον Χρυσόπουλο, τον Γεμπόα, τον Ζίνι, τον Λαμαράνα και τον Ραντόνια. Είπε ότι θα το πράξει και προσωπικά, τον πιστεύω.