Δεν θα υπάρχουν και πολλά να θυμάσαι την επόμενη ημέρα ενός αγώνα Κυπέλλου απέναντι σε ομάδα Β' Εθνικής, η οποία πάντως -για να δικαιώσουμε τη δουλειά που κάνει εκεί ο ταλαντούχος κόουτς Γιώργος Πέτρακης- στάθηκε καλά και για ένα διάστημα έβαλε δύσκολα στην ΑΕΚ.

Θα μπορούσε δε να είχε δώσει περισσότερο ενδιαφέρον στο ματς αν στη φάση του 18ου λεπτού, ο Κουϊρικίδης και ο Ταλάλ δεν είχαν φοβηθεί να σκοράρουν σε διπλή κραυγαλέα ευκαιρία. Εκεί, προφανώς, ήταν και το σημείο αφύπνισης για την Ένωση η οποία έφτασε κοντά στους ρυθμούς που μας είχε συνηθίσει πριν τη διακοπή των επίσημων αγώνων και με το υπέρ της 2-0, διαμορφωμένο από το πρώτο ημίχρονο, καθάρισε την πρόκριση.

Με τόσες πολλές απουσίες καθώς εκτός μάχης είχαν τεθεί οι Άμραμπατ, Τσούμπερ, Ελίασον, Φερνάντες, Γκατσίνοβιτς, Γαλανόπουλος, Τζαβέλλας, Βίντα, Μοχαμάντι, ενώ στον πάγκο έμειναν οι συνήθως βασικοί Ρότα, Σιμάνσκι και Πινέδα, ο Αλμέιδα έπρεπε να ανακατέψει πολύ την τράπουλα και να δει διαφορετικά πράγματα, ώστε να οδηγηθεί σε χρήσιμα συμπεράσματα ενόψει των αγώνων του πρωταθλήματος, που ασφαλώς για την ΑΕΚ, είναι πολύ πιο κομβικοί.

Έτσι, λοιπόν, επανέφερε στα άκρα της επίθεσης, εκεί όπου εντοπίζεται το μεγαλύτερο πρόβλημα της ομάδας αυτή την περίοδο, τον Λιβάι Γκαρσία, κι εκείνος, μας θύμισε τον εαυτό του στο ξεκίνημα της καριέρας του στην Ένωση, όταν ως δεξιός εξτρέμ είχε κάνει εντυπωσιακές εμφανίσεις, προτού πάρει την ΑΕΚ η κάτω βόλτα και πνιγεί μαζί της στον αγωνιστικο βούρκο που είχε εγκλωβιστεί.

Πέραν του εντυπωσιακού γκολ που σημείωσε -για το οποίο, βέβαια, δεν είναι απολύτως εξακριβωμένο αν όντως το ήθελε να σκοράρει από τόσο δύσκολη γωνία ή αν η αρχική απόφασή του ήταν να σεντράρει-, ο Λιβάι ήταν όσο εντυπωσιακός παρουσιάζεται φέτος και στην κορυφή της επίθεσης, δείχνοντας ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να δείξει τη σωστή προσαρμογή και στους δύο ρόλους, κάτι που όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα λόγω των απουσιών, είναι γεγονός ιδιαίτερα ευτυχές για τον Αλμέιδα.

Καλό παιχνίδι -ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ήταν μόλις το πρώτο του στην αρχική ενδεκάδα από τότε που εντάχθηκε στην ΑΕΚ- έκανε και ο Τομ Φαν Βερτ, γεμίζοντας την αντίπαλη περιοχή, με καλές τοποθετήσεις σε όλες τις σέντρες που επιχειρήθηκαν και δύο εξαιρετικές πάσεις που έδωσαν έτοιμα γκολ σε συμπαίκτες του, οι οποίες όμως σπαταλήθηκαν δίχως να καταλήξουν στα δίχτυα της Κηφισιάς. Ο Ολλανδός μπαίνει στο νόημα και παρά το γεγονός ότι δεν είναι "σαΐτα" όπως ο Γκαρσία, δείχνει καλή προσαρμογή στο παιχνίδι με άμεσες πάσες, είναι ένας κινητικός φορ που μπορεί να ανταποκριθεί στο συνδυαστικό ποδόσφαιρο του Αλμέιδα.

Στα αξιοσημείωτα της αναμέτρησης καταγράφεται και η πρώτη παρουσία του Αλεξάντερ Φράνσον στο αρχικό σχήμα, για πρώτη φορά από τότε που αποκτήθηκε, δηλαδή εδώ και 11 μήνες! Ήταν εκεί για να βρισκεται και να κινείται σε μικρούς χώρους, έπαιζε απλά και δίχως να παίρνει πρωτοβουλίες, προσπάθησε να πιέσει δίχως όμως να έχει τα απαιτούμενα τρεξίματα. Είναι μια παρουσία που θα βοηθά τον προπονητή να δίνει χρόνιο ξεκούρασης στους βασικούς, στα παιχνίδια Κυπέλλου μέχρι τους "4" του θεσμού και τίποτα περισσότερο.