Ένα καλό ημίχρονο απέναντι σε (εδώ και χρόνια πλέον) ομάδα της πρώτης οχτάδας στην Premier League, δεν αρκεί για να πάρεις αποτέλεσμα, όταν ποιοτικά κινείσαι αρκετές σκάλες χαμηλότερα.

Ακόμα περισσότερο όταν αυτό το 45λεπτο είναι το δεύτερο και κουβαλάς ήδη δύο γκολ στην πλάτη από το πρώτο. Κι όμως, πήγε να γίνει, θα μπορούσε να συμβεί. Θα έπρεπε βέβαια να έχει ο Μουαμέρ Τάνκοβιτς την ευστοχία που θα είχε ο Λεμπρόν Τζέιμς από τη γραμμή του φάουλ, σε ζευγάρι βολών που θα έκρινε τον τελικό του ΝΒΑ: ο Βασιλιάς θα έκανε το δύο στα δύο. Ο Σουηδός είχε 1/2 τετ-α-τετ, ποσοστό ασφαλώς υψηλό όταν απέναντί σου έχεις κοτζάμ Σμάιχελ. Και κάπου εκεί έσβησε το όνειρο μιας ανέλπιστης επιστροφής.

Πήγε στραβά το παιχνίδι εξ αρχής. Η ΑΕΚ έλεγχε την κατάσταση, όμως στο 17', ο Σβάρνας έχασε τον Βάρντι σαν να τον τρύπησε και να πέρασε μέσα από το σώμα του και στη συνέχεια της φάσης ο Τσιντώντας έκανε πέναλτι γκρεμίζοντας τον άγγλο φορ κι ενώ εκείνος είχε ήδη αρχίσει να «κουτρουβαλάει» από μόνος του, έχοντας σκοντάψει στο χορτάρι. Η έλλειψη συγκέντρωσης σε αυτό το επίπεδο, κοστίζει πολύ, όμως η Ένωση δεν το έβαλε κάτω.

Είχε δύο μεγάλες φάσεις με τον Λιβάγια για να σκοράρει και αντί να φέρει το ματς στα ίσια, δέχθηκε ακόμα ένα φθηνό γκολ. Μόνο ως τέτοιο μπορεί να χαρακτηριστεί ένα τέρμα που σκοράρει παίκτης που βρίσκεται ολομόναχος στο δεύτερο δοκάρι μετά από κορνέρ. Λάθος ομάδας τοπικού πρωταθλήματος.

Στην επανάληψη, ο Μάσιμο Καρέρα τόλμησε. Προφανώς το πίστευε και εκείνος ότι παρά την πολύ κακή τροπή που είχε πάρει το ματς, υπήρχαν ακόμα ελπίδα και τρόπος. Το μετέδωσε και στους παίκτες, διότι η φούρια και η πίστη με την οποία εμφανίστηκαν στην επανάληψη, ήταν ένα γνώρισμα που απουσίαζε από το ματς στο προηγούμενο διάστημα. Εκεί ακριβώς όμως, ο Ιταλός έκανε ένα σωστό και ένα λάθος. Η είσοδος του Τάνκοβιτς ήταν κλειδί, όμως αυτή του Ολιβέιρα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η δουλειά έμεινε μισή.

Κακώς βγήκε από το παιχνίδι ο Λιβάγια, ο οποίος ήταν μέσα στις δύο μεγάλες φάσεις του πρώτου ημιχρόνου, ασχέτως αν δεν βρήκε δίχτυα. Ήταν όμως εκεί και γενικά, ήταν μέσα στο ματς. Αν πάλι ο Καρέρα το έπραξε για λόγους τακτικής, τότε θα έπρεπε να κρατήσει στο παιχνίδι τον Ανσαριφάρντ και όχι να ρίξει στο παιχνίδι τον Ολιβέιρα, ο οποίος χθες ήταν τόσο κινητικός, όσο ένας κώνος. Εκτός αγώνα, με κάκιστη ψυχολογία και ελλιπή διάθεση να τρέξει, να μοχθήσει, να μπει στις φάσεις για να τις κερδίσει και να δώσει στον εξαιρετικό Τάνκοβιτς το στήριγμα που μπορεί και να οδηγούσε στην ανατροπή.

Ακόμα ένα αξιοπερίεργο επί των ημερών του Καρέρα στην ΑΕΚ, είναι αυτή η επιμονή (στα όρια της εμμονής) να χρησιμοποιεί τον Ινσούα πάνω από τη μεσαία γραμμή και τον Λόπες πίσω του (είτε σε διάταξη 4-2-3-1, είτε στο 3-5-2), όταν οι δυο τους (πρέπει να) είναι μαζί στο γήπεδο. Είναι αφελές, στα όρια του εξωφρενικού, για να μην πω ότι ταξιδεύει στη σφαίρα του αντιποδοσφαιρικού και φανώ υπερβολικός. Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω, είναι ότι δεν έχουν εικόνα ποιον ποδοσφαιριστή έχουν φέρει στην ΑΕΚ και για τι ακριβώς τον πήραν, παρά το γεγονός ότι είναι εδώ και χρόνια μέσα στα πόδια τους. Δεν ξέρει να ντριμπλάρει, δεν μπορεί να σεντράρει. Είναι ένας σκληρός, μαχητικός ενεργητικός, αποφασιστικός και φιλότιμος. Ενας ακραίος μπακ και μόνο μπακ. Χαφ-εξτρέμ με το ζόρι, δεν μπορεί να γίνει.

Απορία έχω επίσης για το λόγο που δεν διατηρήθηκε ο Χνιντ δίπλα στον Νεντελτσιάρου, οι οποίοι τα πήγαν καλά στα Γιάννενα. Πως θα αποκτήσουν χημεία, πως θα «δέσουν» αν δεν παίξουν περισσότερο μαζί, αν δεν πάρουν δίπλα ο ένας στον άλλον, δύσκολα ματς όπως το χθεσινό. Το πείσμα με τον Σβάρνα δεν θα βγει σε καλό ούτε στον ίδιο, ούτε στην ΑΕΚ. Χώρια που ο Τυνήσιος έχει στοιχεία τα οποία λείπουν πολύ περισσότερο από την ομάδα όταν δεν παίζει, από αυτά που της δίνει ο Ελληνας στόπερ όταν προτιμάται από εκείνον. Είναι κι αυτό ένα ανεξήγητο...

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου και ο Τσάρλυ σχολίασαν την αναμέτρηση της ΑΕΚ με τη Λέστερ. Δείτε το video: