Είναι μια περίοδος κατά τη διάρκεια της οποίας η ισπανική ποδοσφαιρική φιλοσοφία έχει υπερισχύσει στο παιχνίδι της ΑΕΚ κι εν πολλοίς είναι αυτή που την οδηγεί στις επιτυχίες και στις ικανοποιητικές εμφανίσεις, αν συνυπολογίσει κάποιος τα σημαντικά θέματα που εμφανίστηκαν νωρίς (βαθμός ετοιμότητας Κονέ, πολύμηνη απουσία Γιακουμάκη, επέμβαση Τσιγκρίνσκι) ή τα μεγάλα προβλήματα που προέκυψαν στην πορεία (τραυματισμοί Γιόχανσον - Μάνταλου) και το γεγονός ότι η ομάδα προσπαθούσε να χωρέσει τρία βαριά καρπούζια στην ίδια μασχάλη.

Στο ξεκίνημα της σεζόν, η "Ενωση" παρουσίαζε διαφορετικό πρόσωπο, βασιζόμενη κυρίως στη συμπαγή αμυντική γραμμή της και στην εξαιρετική ανασταλτική λειτουργία της. Ωστόσο όσο ο χρόνος κυλούσε, η ομάδα αποκτούσε περισσότερη αυτοπεποίθηση και πάντα σε συνδυασμό με τη θεαματική άνοδο της απόδοσης των Λιβάγια και Αραούχο, γύρισε τον διακόπτη της αγωνιστικής και τακτικής φιλοσοφίας της. Ασφαλώς συνέβαλε στο να γίνει σαφώς πιο επιθετική και αποδοτική η παγίωση το τρικ της εναλλαγής από το "3-5-2" στο "4-2-3-1" στη διάρκεια των αγώνων, πάνω στο οποίο "κούμπωσαν" καλύτερα οι δύο προαναφερθέντες αλλά και ο Χριστοδουλόπουλος.

Ηταν δε τέτοια η προσαρμοστικότητα όλων των κρίκων της αλυσίδας στο νέο σύστημα ώστε η ΑΕΚ να δείξει εξίσου συμπαγής και ακόμα πιο αποφασιστική, σε βαθμό που δεν φάνηκαν ποτέ οι τεράστιες απώλειες των τραυματιών Μάνταλου και Γιόχανσον, οι οποίες (όπως ήταν φυσιολογικό) είχαν σκορπίσει έναν αρχικό πανικό στις τάξεις της ομάδας.

Το timing του καλού φορμαρίσματος όλων των μέσων και επιθετικών της ομάδας πλην του (εκτός τόπου και χρόνου) Κλωναρίδη (ο οποίος συνιστά την απογοήτευση της σεζόν έως σήμερα), καθιστά την "Ενωση" ιδιαίτερα απαιτητική μεσοεπιθετικά όταν εισέρχεται στους αγωνιστικούς χώρους. Πιέζει πολύ τον αντίπαλο στα όρια της άμυνας του και προσπαθεί (ανάλογα τις ανάγκες και την επιμέρους τακτική του κάθε ματς) να έχει εκείνη τη μπάλα για να ξεδιπλώσει κυριαρχικό πνεύμα.

Είναι δεδομένο ότι, έστω και από σπόντα καθώς άλλα είχε στο μυαλό του το καλοκαίρι ο Χιμένεθ, οι αρχές του παιχνιδιού της διαφοροποιήθηκαν κατά πολύ στη διάρκεια της σεζόν, αποκτήθηκαν νέες "σταθερές" και το τακτικό κομμάτι έγινε ακόμα πιο ευχάριστο για εκείνους που αγωνίζονται.

Αυτή την επιθετική νοοτροπία και φιλοσοφία θέλει να δει ο Χιμένεθ στη δύσκολη συνέχεια που έπεται, μετά το πέρας της οποίας θα γνωρίζουμε κατά πόσο η ΑΕΚ θα παραμένει ενεργή και στους τρεις ανοιχτούς στόχους που κουβαλά στην ανθεκτική καμπούρα της. Αρχής γενομένης από το κυριακάτικο ματς με τον Αστέρα Τρίπολης στο ΟΑΚΑ, όπου οι "κιτρινόμαυροι" πρέπει να πάρουν νίκη για να παραμείνουν σε τροχιά τίτλου, άλλωστε όπως άπαντες τονίζουν στα αποδυτήρια «πλέον δεν υπάρχει το παραμικρό περιθώριο για απώλειες».

ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ

Παρά τα διαδοχικά προβλήματα με τραυματισμούς και αναποδιές, η "Ενωση" μοιάζει με Λερναία Υδρα στη μεσοεπιθετική γραμμή της. Της κόβεις ένα κεφάλι και δύο νέα ξεπηδούν. Η μεσαία γραμμή της ομάδας διατηρεί ανασταλτική ισορροπία, ο τομέας στον οποίο κρίνονται τα ματς ωστόσο, κατοικεί στο τελευταίο κομμάτι του γηπέδου, εκεί όπου σαγηνεύει με την παραγωγή φάσεων και την ολοένα και βελτιούμενη αποτελεσματικότητα στο τελείωμά τους. Η ΑΕΚ μετράει 13 σκόρερ στο πρωτάθλημα, ενώ είναι ακόμα περισσότεροι αν συνυπολογιστούν οι διοργανώσεις του Κυπέλλου Ελλάδας και του Europa League, καθώς φτάνουν τον αριθμό 18 (ανάμεσά τους και οι Αλμέιδα - Τρίστασον που αποτελούν παρελθόν).

Οσο ο Μανόλο Χιμένεθ διαπιστώνει τέτοια εκτελεστική ικανότητα, τόσο πιο εύκολο είναι για εκείνον να δουλέψει πιο στοχευμένα σε άλλα κομμάτια του παιχνιδιού, όπως η μεταφορά της μπάλας από την άμυνα προς τη μεσαία γραμμή και εν συνεχεία στην επίθεση. Η ΑΕΚ είναι καλή και σε αυτόν τον τομέα, ωστόσο υπάρχουν σημαντικά περιθώρια βελτίωσης, τα οποία είναι εύκολο να διαπιστωθούν δια γυμνού οφθαλμού. Γι αυτό και αναζητήθηκε ένας παίκτης με ικανότητα στην πάσα, εν προκειμένω ο Ερικ Μοράν. Για τον οποίο κακώς υπάρχει τόσο γρήγορα και βιαστικά η άποψη ότι δεν κάνει για τη δουλειά. Θα κριθεί μετά την καλοκαιρινή προετοιμασία.

ΕΠΙΚΗ ΤΡΙΑΔΑ

Ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας σε όλες τις διοργανώσεις με 13 γκολ. Τα τέρματά του είναι μοιρασμένα καθώς έχει σημειώσει 5 στο πρωτάθλημα, 5 στο Κύπελλο και 3 στην Ευρώπη. Είναι απόλυτα εύστοχος στις εκτελέσεις πέναλτι (5 στα 5), έχει πετύχει γκολ με δύο εκτελέσεις φάουλ, τέσσερις φορές έχει σκοράρει με σουτ και δύο με το κεφάλι. Από κοντά του σε θέμα φόρμας αλλά με σχετική απόσταση σε παραγωγικότητα από τον διεθνή εξτρέμ, έπονται ο Μάρκο Λιβάγια και ο Σέρχιο Αραούχο.

Ο Κροάτης επιθετικός άργησε να πάρει μπροστά, όμως πέτυχε τέρματα μαζεμένα και καθοριστικά, σε Ελλάδα και Ευρώπη, δίνοντας βαθμούς στην ΑΕΚ. Συνολικά, έχει φτάσει τα 9 τέρματα (δύο στο πρωτάθλημα και δύο στην Ευρώπη), όλα με σουτ καθώς είναι αλήθεια ότι δύσκολα απειλεί με το κεφάλι (αν και το έκανε στο Αγρίνιο και στη Λάρισα), ενώ δεν παίρνει καθόλου εκτελέσεις στημένων φάσεων (φάουλ ή πέναλτι). Ο Λιβάγια πάντως έχει μοιράσει και τρεις ασίστ.

Όσο για τον Αραούχο... Ακούει πολλά και διάφορα, εν πολλοίς αδίκως καθώς του πήρε ένα διάστημα να βρει το ρυθμό, του έχοντας έρθει από τη Λας Πάλμας με πρόβλημα τραυματισμού στη γάμπα και ένα σημαντικό κομμάτι χαμένο από την καλοκαιρινή προετοιμασία της ισπανικής ομάδας. Εχει ήδη 10 γκολ στο σύνολο, 7 εκ των οποίων στο πρωτάθλημα (όσα και ο Λιβάγια) 2 στο Γιουρόπα Λιγκ και ένα στο Κύπελλο, ενώ όπως και ο παρτενέρ του στην επίθεση, έχει μοιράσει τρεις ασίστ.

ΥΓ. Δεν υπάρχει λόγος να σχοληθείς περισσότερο με όσα πέτυχε η ΑΕΚ επί του Ολυμπιακού, διότι πραγματικά υπάρχουν πιο δύσκολοι αντίπαλοι στη συνέχεια, με πρώτο τον Αστέρα Τρίπολης. Απλώς να θυμίσει ότι από την ημέρα που ο Μαρινάκης την αποκάλεσε "ομάδα - απάτη", οι δυο τους έδωσαν 10 ματς και η καταγραφή των πεπραγμένων είναι ακόλουθη: 7 νίκες ΑΕΚ, 2 Ολυμπιακού, 1 ισοπαλία. Καλό θα ήταν για τον πρόεδρο του Ολυμπιακού να τους ξαναθυμίσει. Δίνει κίνητρο...

Photo Credits: Eurokinissi