Αφού οι ίδιοι καταφέρνουν να διατηρούν το κέφι τους, να μην χάνουν την ελπίδα τους λόγω της μεγαλομετοχικής ένδειας και να ανυπομονούν (όπως οι ίδιοι λένε) να πατήσουν χορτάρι για να παίξουν (επιτέλους) ποδόσφαιρο, τότε ναι, υπάρχει και κάτι υγιές στο... Βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Το μπάρμπεκιου στα Σπάτα μπορεί βέβαια να χρησιμοποιηθεί και ως αφορμή για ειρωνικά σχόλια αν η συνέχεια δεν είναι η επιθυμητή, για τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ όμως η καθημερινή συνεύρεση στον χώρο εργασίας τους δεν θυμίζει πλέον την γκρίζα ρουτίνα και την αρρωστημένη κατάσταση των τελευταίων ετών.

Έχουν φτιάξει μια καλή παρέα, δεν έχουν πλέον ανάμεσά τους ενοχλητικές φιγούρες που χαλούσαν την ατμόσφαιρα και δημιουργούσαν έριδες, και στο κάτω κάτω νηστικό αρκούδι δεν χορεύει! Τώρα για τον λογαριασμό μην με ρωτάτε, προφανώς θα πληρωθεί με ρεφενέ. Ένα κιλό παϊδάκια ο ένας, δέκα μοσχαρίσιες ο άλλος, μισή ντουζίνα χοιρινές ο τρίτος, άντε και καμιά πανσέτα. Διότι η φτώχεια δεν θέλει μόνο καλοπέραση αλλά και... μοιρασιά (πάνω από όλα)!

Στα σοβαρά τώρα...

Ύστερα από 21 ημέρες απραξίας (με παρένθεση εκείνο το φιλικό για τα δεύτερα στην Πάτρα απέναντι στην Παναχαϊκή) η ΑΕΚ καλείται να παρουσιάσει στο (εφιαλτικό για τα ευρωπαϊκά όνειρά της τα τελευταία χρόνια) «Κονστάντ φαν ντε Στοκ» (ποιος ξεχνάει το 2-2 του 2006 αλλά και το περυσινό χουνέρι του 3-0;) ένα πρόσωπο εξίσου υγιές και αγωνιστικά. Να περιμένετε μία σαγηνευτική αγωνιστική μεταμόρφωση; Σαφώς και όχι...

Τηρουμένων των απουσιών αλλά και της απραξίας (δεν έχω καταλάβει ακόμα πάντως γιατί δεν έγινε προσπάθεια έστω για ένα σοβαρό φιλικό όταν υπήρξε ενημέρωση για αναβολή του αγώνα με την Ξάνθη), δεν περιμένω θαύματα. Αλλά όχι (ξανά) και μία ομάδα που θα εμφανιστεί από την αρχή χαμένη στον αγωνιστικό χώρο, που θα χάσει πάλι ένα ολόκληρο ημίχρονο και θα βρεθεί να κυνηγά πίσω στο σκορ από νωρίς. Η Αντερλεχτ δεν είναι Ντινάμο Τιφλίδας, τέτοιες αδράνειες θα τις ξεπληρώσει με 2-3 γκολ εύκολα!

Τις τελευταίες ημέρες οι ίδιοι οι παίκτες της ΑΕΚ παραδέχονται ότι γίνεται πολύ σωστή και μεθοδική δουλειά, ότι σιγά σιγά μέσα από τις προπονήσεις ξεκαθαρίζουν οι ρόλοι και ότι το σύνολο αποκτά το δέσιμο που απαιτείται σε μια ομάδα που, κακά τα ψέματα, δεν βρίθει από σταρ και ποδοσφαιριστές με τεράστιες δεξιότητες. Πλέον καλούνται να το αποδείξουν και επί του πρακτέου.

Η επιστροφή του κόσμου

Παρακολουθώντας τις εξελίξεις μουδιασμένοι, καχύποπτοι αλλά και ξεζουμισμένοι οικονομικά, οι φίλοι της ΑΕΚ αναζητούν αφορμές για να νιώσουν όμορφα, να τσιμπηθούν ευχάριστα, να παρακινηθούν για να επιστρέψουν στο γήπεδο. Δεν βγαίνουν πλέον εύκολα από την τσέπη τα 10-15-20 ευρώ. Καθόλου εύκολα.

Μία καλή εμφάνιση, ένα θετικό αποτέλεσμα, μία σπίθα αισιοδοξίας θα ωθήσουν περισσότερους στο ΟΑΚΑ. Εκεί όπου στο κάτω διάζωμα, όλοι μαζί, πιο κοντά και πιο δεμένοι από ότι τα προηγούμενα χρόνια (διότι και ο εμφύλιος της εξέδρας ήταν πάντα ένα ανυπόφορο σαράκι) μπορούν να δημιουργήσουν μία δυνατή έδρα. Και σιγά σιγά οι πολλοί θα γίνουν περισσότεροι...

Η ΑΕΚ μπαίνει στα επίσημα ματς με όρεξη και επιθυμία παρά τις μεγάλες οικονομικές δυσκολίες και την απληρωσιά των ποδοσφαιριστών της. Η διάθεση και το πείσμα είναι αυτή τη στιγμή τα μεγαλύτερα όπλα που διαθέτει, ίσως είναι αρκετά, ίσως όμως να αποδειχθούν και πάλι... νεροπίστολα. Η συνέχεια επί της οθόνης, το ματς του Βελγίου θα μας δείξει πολλά.