Το πέρασμα της ΑΕΚ από την Τρίπολη ήταν ομολογουμένως απαραίτητο να συνδυαστεί με νίκη. Λίγες ώρες πριν από την έναρξη του ντέρμπι ανάμεσα στον Ολυμπιακό και στον Παναθηναϊκό, γνώριζε ότι είχε την ευκαιρία να αποκτήσει όφελος εφόσον περνούσε νικηφόρα από ένα γήπεδο που πάντοτε δυσκολεύεται πολύ. Τα κατάφερε έχοντας αυτή τη φορά τις συγκυρίες με το πλευρό της. Όλες όμως! Ήταν βέβαια καιρός γιατί δεν τις είχε ποτέ πριν...

Σε άλλες περιπτώσεις, η τύχη είχε μία τιμωριτική διάθεση εναντίον της. Στην πρώτη ευκαιρία του αντίπαλου δεχόταν γκολ, άλλες φορές της συνέβαινε κόντρα στη ροή του αγώνα ή με το που έμπαινε στο παιχνίδι και πριν καν συμπληρωθούν τα 10 πρώτα λεπτά. Αυτή τη φορά την είχε με το μέρος της στις δύο περιπτώσεις που ο Καλτσάς δεν κατάφερε να βρει δίχτυα, αλλά και με την ικανότητα του Στάνκοβιτς στην τρομερή απόκρουση με το πόδι μετά το πλασέ του Μιριτέλο.

Ήταν ένα πρώτο ημίχρονο στο οποίο βάσει της εικόνας και των ευκαιριών των δύο ομάδων θα μπορούσε να βρίσκεται πίσω στο σκορ και να τρέχει όπως σε πολλά ματς που προηγήθηκαν του συγκεκριμένου, όμως όχι μόνο κράτησε την εστία της αλώβητη αλλά στα τελειώματα του πρώτου μέρους βρήκε και το γκολ για να πάει στα αποδυτήρια μπροστά στο σκορ και με τεράστιο ψυχολογικό αβαντάζ.

Η αποβολή του Καστάνιο, έκανε ακόμα πιο εύκολα τα πράγματα για εκείνην. Αν και απέναντι σε δέκα ποδοσφαιριστές δυσκολεύτηκε αρκετά να ξεκλειδώσει την άμυνα του Αστέρα -το κατάφερε εν τέλει με κεφαλιά του Μοχαμάντι ύστερα από κόρνερ, στο πρώτο γκολ της καριέρας του Ιρανού με τέτοιο τρόπο- ταλαιπωρώντας πολύ την μπάλα έξω από την περιοχή των γηπεδούχων αλλά δίχως ουσία μέσα σε αυτή, τελικά έφτασε στο επιβλητικό 3-0 το οποίο της δίνει μεγάλη αυτοπεποίθηση ενόψει της συνέχειας, με την ελπίδα ότι θα έχει λιγότερες απώλειες καθώς ο φόβος τώρα προκύπτει για τους Σέρχιο Αραούχο και Εσχάν Χατζισαφί, οι οποίοι αποχώρησαν από το γήπεδο με ενοχλήσεις. Ας μην ξεχνάμε ότι η ΑΕΚ ταξίδεψε στην Τρίπολη δίχως να έχει ενεργούς τους Γκαρσία, Πόνσε, Γκατσίνοβιτς, Πισάρο και Μουκουντί.

Σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια που η ΑΕΚ κάνει ώστε να παραμείνει ενεργή στην διεκδίκηση των εγχώριων σκήπτρων ενώ παράλληλα φτιάχνει το ευρωπαϊκό προφίλ της με τρόπο που θυμίζει παλιές ωραίες στιγμές του πετυχημένου παρελθόντος της, έχει να αντιμετωπίσει διαρκείς αναποδιές με τραυματισμούς.

Όσο κι αν λες ότι η ομάδα έχει βαθύ ρόστερ και πολλές λύσεις, όταν χάνεις συνέχεια παίκτες από το rotation και ειδικότερα όταν κάποιοι από αυτούς ταλαιπωρούνται συχνά κι ενώ αποτελούν σημεία αναφοράς για το σύνολο, δύσκολα η χρονιά μπορεί να βγει δίχως σκαμπανεβάσματα και αποτελέσματα που δεν θα αρέσουν.

Αυτό ωστόσο που ο κόσμος της ομάδας δεν πρέπει να ξεχνά, είναι ότι εδώ η αναφορά γίνεται για ένα σύνολο που έδειξε πέρυσι ότι ξέρει πώς να είναι κατακτά το πρωτάθλημα απέναντι σε πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις, όταν έχανε κομβικούς ποδοσφαιριστές για πολλούς μήνες, με δύσκολα χειρουργεία και αρκετό καιρό αποθεραπείας και αποκατάστασης.

Ο Αλμέιδα έχει περάσει στην ομάδα τη δική του νοοτροπία, οι ποδοσφαιριστές δεν αφήνουν το παιχνίδι να χαθεί ό,τι κι αν συμβαίνει στη διάρκεια του, ασχέτως με το αν στο τέλος δικαιωθούν ή όχι.

Αυτή η παρέα μπαίνει πολύ πιο εύκολα στο στόχαστρο των ίδιων των οπαδών της ομάδας, απ' ό,τι θα έπρεπε. Δεν είναι όμως από εκείνες που παρατούσαν τις μάχες και έβγαιναν εκτός στόχων από τον Οκτώβριο η τον Νοέμβριο.

Αυτή η ομάδα θα το πάει μέχρι το τέλος όπως και πέρυσι, τότε λοιπόν θα μετρηθεί με τους μεγάλους αντιπάλους της και θα δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος για όλους. Θα είναι όμως εκεί!