Μια χαρά ήταν η ΑΕΚ, χρόνια τώρα, στη βόλεψη του Μανόλο Χιμένεθ. Τον έφερε πίσω τον Ιανουάριο του 2017 ο Μελισσανίδης, για να κουκουλώσει τη διπλή γκάφα με τους Κετσπάγια και Μοράις.

Τον διατήρησε στον πάγκο τη σεζόν 2017-18, παρά την αντίθετη άποψη και τις «τρικλοποδιές» του Λυμπερόπουλου, ο οποίος, όταν αντικατέστησε τον Μαϊστόροβιτς, το Σεπτέμβρη του 2017, στο πόστο του τεχνικού διευθυντή, ήθελε να αλλάξει τον προπονητή. Αυτό, το έχω ακούσει με τα αφτιά μου, όχι ότι μου το είπε κάποιος άσχετος. Μετά, στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, τον αγκάλιαζε δυνατά. Ευτυχώς δεν του είχε περάσει εκείνη η πρόθεση αλλαγής.

Αν και λυπηρό ως γεγονός, το όλο σκηνικό όπως η ΑΕΚ το έστησε, είναι καλό για τον Χιμένεθ που απεμπλέκεται από την καθημερινότητα αυτής της ομάδας. Θα ξαναβρεθούν στην Αγιά Σοφιά και θα με θυμηθείτε γι αυτό. Σωστό (αν και με τόσο άκομψο και κατ' εμέ, ανέντιμο τρόπο) είναι και για την ομάδα. Έπρεπε να απογαλακτιστεί από τον Χιμένεθ. Τον είχε όταν ήθελε, όποτε το ήθελε. Για να μαζεύει τα χάλια της. Της έφερε και πρωτάθλημα, για σκέψου! Καιρός όμως είναι να κάνει κάτι δικό της.

Αυτό το δικό της, είναι ο Μιγκέλ Καρντόσο. Βγαίνει από τη βόλεψη του προπονητή που θα έρθει για να τα διορθώσει όλα, μαζί να του φορτωθούν και τα κακώς κείμενα, μπαίνει για πρώτη φορά στη λογική να εμπιστευτεί πραγματικά τον τεχνικό διευθυντή Νίκο Λυμπερόπουλο. Από τη στιγμή που τον διατηρεί στο πόστο αυτό ο Μελισσανίδης, παρά τις χίλιες δύο αστοχίες του, ας του δώσει και την εξουσία να αποφασίσει. Του την έδωσε!

Για πρώτη φορά στα χρόνια της «επιστροφής», η ΑΕΚ παίρνει ένα κανονικό ποδοσφαιρικό ρίσκο για τη θέση του προπονητή. Ο Καρντόσο είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή. Ένας προπονητής με μία καλή σεζόν στην Πορτογαλία στον πάγκο της (κάποιας) Ρίο Άβε, με αποτυχημένα περάσματα από Θέλτα και Ναντ και μόλις δύο σεζόν ως πρώτος προπονητής. Μοράις δεν τον λες, αλλά βάσει της πορείας του, όχι και αυθεντία...

Τον επέλεξε η ΑΕΚ για να την προωθήσει σε ένα άλλο επίπεδο, ποδοσφαιρικά πιο ελκυστικό στο μάτι. Αυτό βέβαια το ακούσαμε και από τον Ουζουνίδη. Για να παρουσιάσεις κάτι πιο όμορφο, θα πρέπει να έχεις και τα εργαλεία. Οπότε θα πρέπει να περιμένουμε τις μεταγραφές. Όπως επίσης και την προσαρμογή σε μια άλλη πραγματικότητα. Η Ένωση δεν είναι Ρίο Άβε ώστε να έχει την πολυτέλεια για ρεκόρ με 20 νίκες και 15 ήττες στην ίδια σεζόν, βασιζόμενη στην ιδέα του κυριαρχικού ποδοσφαίρου.

Παίζω μπάλα, κυριαρχώ και νικάω, σημαίνει βαθιά ποδοσφαιρική γνώση και ικανότητα να το μεταφέρω ως προπονητής στο σύνολο, κάνοντας πρωταθλητισμό, άρα νικώντας πολύ και χάνοντας ελάχιστα. Ακριβώς το αντίθετο δηλαδή από αυτό που παρουσίασε η Ρίο Άβε στην καλή σεζόν της.

Προϋποθέτει υπομονή, εμπιστοσύνη και ειλικρινή στήριξη με πραγματικά ικανούς ποδοσφαιριστές. Όχι με την προσέγγιση «έχω τον Ντέλετιτς, θα σου πάρω ακόμα έναν και βόλεψέ τα». Μεταγραφές! Παίκτες διαφοράς, προσωπικότητες, αληθινή ποιότητα για να καλυφθεί το μεγάλο χάντικαπ από ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό. Ασφαλώς και ποδοσφαιρική λογική.

Γυρίζει σελίδα η ΑΕΚ, έπρεπε να το κάνει. Αν και τελικά, ίσως να μην μάθουμε ποτέ τι θα μπορούσε να κάνει ο Χιμένεθ με δύο κανονικά εξτρέμ που ποτέ του δεν είχε (βαφτίζοντας το ψάρι, κρέας), ελπίζω να έχει ο Καρντόσο την ευκαιρία ενός κανονικού ρόστερ, ενός δυναμικού παικτών όπως εκείνος το θέλει. Εύχομαι επίσης να μην είναι βολικός και εξυπηρετητής του «ναι», να έχει απαιτήσεις και να ζητάει τα καλύτερα για την ΑΕΚ. Ακόμα και αυτό, το έχει ανάγκη η ομάδα!