Αλλαγή στο τσιπάκι της ΑΕΚ
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου αφήνει πίσω τη δεύτερη εξαιρετική εμφάνιση της ΑΕΚ κόντρα στη Μίλαν και γράφει για την απαραίτητη εναρμόνιση με τις απαιτήσεις του κυριακάτικου ματς, που δεν επιτρέπει ούτε μισή μέρα χαλάρωσης.
Κοιτάζει πίσω της και διαπιστώνει τι έκανε… Από τη μουντίλα, τη μαυρίλα και το άδικο ανάθεμα για τον αποκλεισμό από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, έτοιμη και αποφασισμένη να τη βρει ο χειμώνας που έρχεται, παρούσα στα ευρωπαϊκά γήπεδα με σκούφο και γάντια.
Έξι συνεχόμενα ματς αήττητη, με την πρόκριση στους «32» του Γιουρόπα Λιγκ να εξαρτάται από τα δικά της κέφια και το χαμένο έδαφος στην ειδική βαθμολογία της UEFA που έμοιαζε με απόσταση ετών - λόγω της εξαφάνισής της από τα ευρωπαϊκά στέκια - ήδη να καλύπτεται, καθώς με τη χθεσινή κατάκτηση του βαθμού απέναντι στη Μίλαν, η ΑΕΚ εισήλθε σε διαδικασία οικοδόμησης του δικού της συντελεστή.
Κοίταξες πίσω; Χαμογέλασες; Αισθάνθηκες ξανά όμορφα; Αντιλήφθηκες την επιστροφή στην κανονικότητα; Τέλος... Δεν προσφέρεται χρόνος για περισσότερη ικανοποίηση και υπερηφάνεια, ούτε λόγος να γίνεται για κομπορρημοσύνη. Τώρα το τσιπάκι της Ευρώπης πρέπει να βγει από τον μηχανισμό της σκέψης, να τοποθετηθεί στο ράφι και να πραγματοποιηθεί η αλλαγή. Δεν υπάρχει χώρος για δύο κάρτες sim, μόνον αυτή του πρωταθλήματος έχει πλέον σημασία.
Με τόσο μικρό χρονικό διάστημα σωματικής και πνευματικής αποκατάστασης (αλήθεια, ήταν τόσο δύσκολο να εμπνευστεί κανείς το δίκαιο της διεξαγωγής του αγώνα τη Δευτέρα;) και απέναντι σε έναν αντίπαλο ξεκούραστο και όχι ανέμελο, τουναντίον περισσότερο πειθαρχημένο και σοβαρό σε σχέση με τα προηγούμενα δύο χρόνια, οι παίκτες της ΑΕΚ είχαν από χθες το βράδυ έναν και μόνο δρόμο. Της σκέψης ότι έρχεται το τρίτο στη σειρά ματς στο οποίο θα πρέπει να προσπαθήσουν ακόμα περισσότερο από τα προηγούμενα δύο.
Η ΕΞΤΡΑ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ
Δίχως την παραμικρή διάθεση να μειωθεί η προσπάθεια και το αποτέλεσμα αυτής στον αγώνα με τη Μίλαν, είναι αλήθεια ότι η προσαρμογή στο σχέδιο δράσης του συγκεκριμένου ματς ήταν πιο βολική για την κατάσταση στην οποία τόσο απότομα περιήλθε η ομάδα λόγω της απουσίας του Μάνταλου.
Μια απώλεια που πήρε μορφή μονιμότητας για τη φετινή σεζόν, δεν είναι όμως και τόσο απλό να απορροφηθεί ως σκέψη και να αποτυπωθεί ως πράξη στο γήπεδο, από τη μία ημέρα στην άλλη.
Απέναντι στον ΠΑΟΚ, η σαφώς πιο δοκιμασμένη και πιεσμένη (19 επίσημα ματς έναντι 15 του αντιπάλου της, συν ένα κάρο αναποδιές με τραυματισμούς σε αυτό το διάστημα, άρα περισσότερη επιβάρυνση για παίκτες που ήταν αναγκασμένοι να παίζουν συνέχεια) ΑΕΚ, καλείται να πάρει τη μπάλα στα πόδια της και να παίξει.
Σαφώς και θα υπάρξουν διαστήματα κατά τα οποία θα μείνει πίσω από αυτή πιέζοντας ψηλά, ειδικά αν ανοίξει το σκορ. Σε κάθε περίπτωση όμως, η προσέγγισή της θα είναι διαφορετική εν συγκρίσει με το παιχνίδι κόντρα στη Μίλαν.
Επί της ουσίας, το ντέρμπι που έρχεται, συνιστά την πρώτη δοκιμασία της Ένωσης στην απαίτηση του «είμαι το αφεντικό στον χώρο μου, παίζω και δημιουργώ», δίχως τον αρχηγό και ηγέτη της παρόντα.
Ίσως θα ήταν πιο βολικά τα πράγματα αν ο Κονέ ήταν έτοιμος από πλευράς αγωνιστικής ετοιμότητας (διότι είναι σε φυσική κατάσταση), ο Κλωναρίδης υγιής και στην κατάσταση που τον καθιστούσε απαραίτητο πέρυσι στον ΠΑΟ, ο Τρίστασον και ο Πατίτο ενεργοί και δίχως αμφιβολίες για το αν είναι σε θέση να προσφέρουν.
ΛΥΣΕΙΣ, ΦΡΕΣΚΑ ΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΜΥΑΛΟ
Το ρόστερ λοιπόν, βρίθει ονομάτων και χαρακτηριστικών, όχι όμως και πραγματικών λύσεων. Τουλάχιστον ότι για το συγκεκριμένο ματς. Ωστόσο υπάρχουν και κάποια καλά νέα.
Ο Γαλανόπουλος έχει ενέργεια και χιλιόμετρα τρεξίματος να προσφέρει, ο Γιακουμάκης δείχνει πλέον καλά, έχει τον όγκο, τη δύναμη και τη γνώση της θέσης να δώσει μάχες στην επίθεση και ο Λιβάγια μπήκε ως αλλαγή στο ματς με τη Μίλαν, άρα είναι βέβαιο ότι θα ξεκινήσει. Επιστρέφει και ο ξεκούραστος Λαμπρόπουλος για να προσφέρει φρεσκάδα στην άμυνα, οπότε τα πράγματα δεν είναι και τραγικά.
Το μυαλό είναι αυτό που θα δείξει το δρόμο. Η διαχείριση της κατάστασης, η καθαρή σκέψη που θα νικήσει την κόπωση, η έλλειψη βιασύνης στις στιγμές που άπαντες θα αντιλαμβάνονται ότι δεν κινείται πλέον γύρω τους εκείνος στον οποίο είχαν μάθει να «ακουμπούν» τη μπάλα, περιμένοντας ότι θα βρει τις λύσεις. Και ασφαλώς η υπομονή στην εξέδρα.
Ο κόσμος, στο μέτρο που το μπορεί ασφαλώς, οφείλει να επιβραβεύσει τις ευρωπαϊκές επιδόσεις της ομάδας και το διπλό στη Νέα Σμύρνη, με παρουσία δυναμική και πολυάριθμη, αλλά προπάντων με τρόπο ψύχραιμο και βοηθητικό για την ομάδα. Χωρίς άγχος, πίεση και βιασύνη, με υπομονή και στήριξη, με φωνή και χειροκρότημα. Γίνεται και αυτό την Κυριακή, γίνεται αν όλοι είναι και πάλι μαζί, όπως ήταν χθες.
Photo credits: EUROKINISSI
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
