Παρακολουθώντας ένα ποδοσφαιρικό σύνολο το οποίο κατ’ εξακολούθηση κάνει ότι μπορεί για να μην νικήσει, ακόμα και όταν όλες οι απαραίτητες προϋποθέσεις στοιχίζονται υπέρ του, καταλήγω στο εξής συμπέρασμα: Έχει αφομοιώσει πλήρως το χαρακτήρα και τη νοοτροπία μεσαίας ομάδας. Όπως το πάει το γράμμα, θα φτάσει στα επίπεδα της μικρής.

Η κανονική ΑΕΚ, αυτή που ακόμα και στα μαύρα φεγγάρια της επιβαλλόταν με την υπεροχή και τον αέρα της μεγάλης ομάδας απέναντι στους μικρομεσαίους αντιπάλους της, αυτούς δηλαδή που πλέον όχι απλώς δεν τη φοβούνται, αλλά τουναντίον την αντιμετωπίζουν ως του χεριού τους, σίγουρα δεν είναι αυτή που βλέπουμε. Και ο εκνευρισμός, η πικρία, η απογοήτευση θεριεύουν όταν οι φίλοι της αναλογίζονται ότι αυτή είναι η ΑΕΚ του Δημήτρη Μελισσανίδη.

Το καλοκαίρι θα έχουν συμπληρωθεί τέσσερα χρόνια από το restart της Γ’ Εθνικής, το οποίο οι πλατιές μάζες αποδέχθηκαν και θωράκισαν για να υποστηρίξουν το όραμα της αναδημιουργίας μιας πρωταθληματικής ομάδας. Σήμερα αντιλαμβάνονται ότι πλανεύτηκαν από λόγια παχιά, φρούδες υποσχέσεις και ακατάσχετη μεγαλοστομία.

Η ίδια μερίδα του Τύπου που σήμερα εγκαλεί τον Μελισσανίδη για τις μεγάλες ευθύνες του, αράδιαζε πρωτοσέλιδα για τη ζαλάδα που θα νιώσουν οι οπαδοί όταν θα έρθουν οι παικταράδες καθώς « θα σας φέρω όποιον θέλετε», όπως τότε επικαλούνταν. Λόγια τα οποία στην πραγματικότητα δεν είχαν ακούσει από τον ίδιο ποτέ… Και κάπως έτσι πολύς κόσμος έτρωγε το φρέσκο και δροσερό από την πρωινή υγρασία χορτάρι, περιμένοντας τον Σκόκο.

Πέρα από την αδυναμία διεκδίκησης του τίτλου…

… είναι θλιβερή η εικόνα που παρουσιάζει αυτό το σύνολο που φορά τη φανέλα της ΑΕΚ. Θλιβερή ακόμα και στο παιχνίδια που μοιάζουν να είναι δικά της, ακριβώς επειδή σε πείθει με όλους τους τρόπους ότι δεν γνωρίζει πως να τα πάρει. Και αυτό συμβαίνει όταν όσοι έχουν επιλεγεί για να σηκώσουν το βάρος εξαγγελιών που άλλοι φορτώνουν στις πλάτες τους, είναι απλά ανήμποροι να φέρουν εις πέρας μια ασήκωτη για εκείνους αποστολή.

Προσωπικά την προσπάθειά τους δεν την αμφισβητώ. Δεν προκύπτει παράπονο για την έλλειψη αγωνιστικότητας και διάθεσης. Προκύπτει όμως σαφές έλλειμμα ικανότητας να υποστηριχθεί αυτό που ο Μάνταλος εκστόμισε δίχως να βουτήξει ως όφειλε τη γλώσσα στο μυαλό του. Διότι εκείνος (και 3-4 ακόμα) μπορεί όντως να το πιστεύει ότι η κατάσταση ανατρέπεται, ίσως και να διαθέτει το χαρακτήρα του παίκτη που δεν θα λυγίσει. Όταν όμως μιλάς εξ ονόματος όλων, ενδέχεται να εκτεθείς. Όπως ακριβώς συνέβη (και) χθες.

Αν κάτι πρέπει να αλλάξει στην ΑΕΚ ριζικά, εκτός από ένα γερό ξεκαθάρισμα του ρόστερ, είναι οι εντός της ομάδας δομές. Απαιτείται η ενεργοποίηση ενός ποδοσφαιράνθρωπου θα έχει το γενικό κουμάντο πάνω από τον Μαϊστόροβιτς και αυτός πλέον δεν μπορεί να είναι ο Μπάγεβιτς με τις αναχρονιστικές ιδέες και την ζημιογόνα αναβλητικότητά του. Έχει αποτύχει στο ρόλο αυτό. Για να το γράψω πιο κομψά, ότι είχε να δώσει το έδωσε.

Είχα γράψει ότι η σελίδα γυρίζει. Αλλά πρέπει αυτό να γίνει αποφασιστικά, όχι με ρυθμούς χελώνας. Να είναι ο Ντέμης; Να είναι κάποιος άλλος; Θα αποφασίσει ο Μελισσανίδης. Αν όμως, με το οικονομικό μοντέλο που ακολουθείται από την ΠΑΕ, δεν ενεργοποιήσει άμεσα και σε απόλυτα ηγετικό ρόλο, πρόσωπο που να γνωρίζει από σύγχρονο ποδόσφαιρο ώστε να οργανώσει τα απαραίτητα τμήματα και να «χτίσει» από την αρχή μια άλλη ομάδα, προκοπή η ΑΕΚ δύσκολα θα δει.