Έχει περάσει ένα εύλογο χρονικό διάστημα για να κρίνουμε τη δουλειά του Αργύρη Γιαννίκη. Μπορείς πολλά πράγματα να του αναγνωρίζεις ως δικαιολογίες, υπάρχουν όμως τόσο ακόμα που καταδεικνύουν ότι ενδεχομένως να μην είναι ο άνθρωπος για τη συγκεκριμένη δουλειά.

Σε αυτή την τρελή των τελευταίων ετών διαδικασία που η ΑΕΚ βάζει τους προπονητές της, έχουμε δει και ακούσει τα πάντα. Ακόμα και να κρίνεται ως αποτυχημένος ο μοναδικός τεχνικός που κατάφερε να κάνει μια δουλειά της προκοπής σε όλη αυτή τη διάρκεια των ετών που ο Δημήτρης Μελισσανίδης ηγείται της ΑΕΚ. Ασφαλώς αναφέρομαι στον Μανόλο Χιμένεθ ο οποίος κάθε σεζόν τέτοια εποχή αντιμετωπιζόταν ως ο άνθρωπος για τη δύσκολη δουλειά. Και όταν την αναλάμβανε, ήταν τόσο μα τόσο εύκολο να τον ρίξουν στην πυρά, χρεώνοντας του όλα τα άσχημα που προηγούμενοι προπονητές και διοίκηση είχαν δημιουργήσει.

Τώρα έχουμε τον Αργύρη Γιαννίκη και την τάση γύρω του να υποστηρίζει ότι είναι ο κόουτς ο οποίος πρέπει να βγάλει τη χρονιά και να οδηγήσει την ΑΕΚ στην επόμενη ημέρα της. Πώς όμως μπορείς να προχωρήσεις με έναν τεχνικό ο οποίος είναι τρεις μήνες στην ομάδα και η βελτίωση της δεν αναγνωρίζεται σε κανέναν τομέα του παιχνιδιού για σημαντικό χρονικό διάστημα; Αναμφίβολα ο πρώην προπονητής του ΠΑΣ Γιάννινα αντιμετώπισε πολλά ζητήματα αναλαμβάνοντας την ΑΕΚ, το μεγαλύτερο εκ των οποίων ήταν πώς θα μπορούσε ο ίδιος ανταποκριθεί απέναντι στις απαιτήσεις ενός club το οποίο δεν ψάχνει τον τρόπο για να παραμείνει στην κατηγορία, αλλά για να κάνει πρωταθλητισμό.

Τα συν και τα πλην της γερμανικής σχολής

Είναι πολύ αναγνωρίσιμη και αποδεκτή η δικαιολογία ότι το ποδόσφαιρο που εκείνος θέλει να παρουσιάσει, δεν μπορεί να υποστηριχθεί στον απόλυτο βαθμό λόγω της δουλειάς που δεν έγινε το περασμένο καλοκαίρι γιατί ήταν άλλος στο τιμόνι της ομάδας με πολύ διαφορετική νοοτροπία και σκεπτικό. Είναι ένα δεδομένο που αναγνωρίζεται σε ένα προπονητή που θέλει να παρουσιάσει στοιχεία γερμανικής σχολής με μπόλικη ένταση και τρέξιμο στο παιχνίδι της ομάδας. Από την άλλη ύστερα από ένα διάστημα 90 ημερών, περιμένεις ότι θα διαπιστώσεις και κάποια εξέλιξη στο πώς η ΑΕΚ αναπτύσσεται και αμύνεται βάσει της νέας φιλοσοφίας και πρακτικής.

Δεν είναι δηλαδή μία επαρκής δικαιολογία το να επικαλείσαι διαρκώς την έλλειψη δουλειάς σε τομείς που θα έκαναν το δικό σου σχέδιο περισσότερο απλουστευμένο, όταν ήδη υπάρχεις σε μία ομάδα για τόσο σημαντικό χρονικό διάστημα και αυτή δεν παρουσιάζει την παραμικρή εξέλιξη. Δεν είναι δυνατόν επίσης να υπάρχει μόνιμα ως δικαιολογία το ότι ο Αργύρης Γιαννίκης ανέλαβε την ΑΕΚ στα μέσα της σεζόν, όταν έχουν περάσει ήδη 90 ημέρες και η ομάδα παρουσιάζει τις ίδιες αδυναμίες και παθογένειες.

Ναι, λέμε για την ΑΕΚ το ίδιο club που τόσο εύκολα έχει αποδομήσει τον καλύτερο τεχνικό που είχε εδώ και τρεις δεκαετίες για να δώσει την ευκαιρία σε κάποιους που έχουν πολλή περισσότερη στήριξη και απολαμβάνουν όλοι μεγαλύτερης ανοχής από αυτή που είχε ο Μανόλο Χιμένεθ στην Ένωση.

Τα όρια δουλειάς και το "αστείο"

Προφανώς και ο ίδιος ο τεχνικός της ΑΕΚ δεν πιέζει τις καταστάσεις στα όρια που πρέπει. Από τον περασμένο Σεπτέμβριο είναι ξεκάθαρο ότι η ομάδα πρέπει να αποκτήσει έναν κεντρικό μέσο που θα κάνει τη διαφορά. Αν όντως είναι κάτι το οποίο πιστεύει και δεν τολμά να φωνάξει προς τη διοίκηση ότι πρέπει να γίνει, τότε κακό του κεφαλιού του. Όλοι οι προπονητές οι οποίοι υπήρχαν στην ΑΕΚ, συμπεριλαμβανομένου και του Χιμένεθ, έφαγαν το κεφάλι τους κάνοντας εκπτώσεις στη δουλειά τους.

Πιστεύω πως αυτή τη στιγμή στην Ένωση πρωτίστως τίθεται θέμα προπονητή. Ας περιμένουμε και τα ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό και εκεί θα κρίνουμε καταλλήλως.

Στην Game Night της Κυριακής, ο Παντελής Βλαχόπουλος μαζί με τους Θέμη Καίσαρη και Τσάρλυ σχολίασαν όσα είδαμε στο ντέρμπι μεταξύ του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού στη Λεωφόρο, καθώς και την τεράστια γκέλα της ΑΕΚ.