Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές για μία ομάδα που είναι πρωταθλήτρια αλλά βλέπει τα κανονάκια της να σκορπίζονται ένα προς ένα, αυτό που πρωτίστως έχει σημασία είναι το σωστό διάβασμα των στιγμών. Η ικανότητα να πείθεις τον εαυτό σου ότι μπορείς ακόμα να το κάνεις, αρκεί να το πιστεύεις πραγματικά.

Σε μία τριάδα αγώνων απέναντι στους βασικούς ανταγωνιστές για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, η ΑΕΚ γνώρισε και τα τρία αποτελέσματα, πήρε τη χαρά και τη λύπη με όλους τους τρόπους. Έχω γράψει κι άλλες φορές ότι είναι κάπου κουραστικό όσο και άδικο να συγκρίνουμε την περυσινή ομάδα με τη φετινή. Διαφορετικές ήταν οι συνθήκες της περασμένης σεζόν, άλλες είναι οι τωρινές. Χειρότεροι ήταν και οι τρεις αντίπαλοι πέρυσι, πολύ πιο πλήρεις και ανταγωνιστικοί είναι φέτος.

Μολαταύτα, ακόμα και τώρα που παραχώρησε ισοπαλία σ' εναν αντίπαλο που εκμεταλλεύτηκε τις δικές της αδράνειες, παρά την έφερε σε δύσκολη θέση μέσα από κυριαρχικό ποδόσφαιρο, ακόμα και τώρα που έχει τρεις αντίπαλους στη μάχη για την κατάκτηση του τίτλου και όχι μόνο έναν, είναι μέσα στο πρωτάθλημα με τα όλα της! Η εικόνα της δεν είναι αυτή που σε πείθει ότι απαραίτητα θα το κατακτήσει, αλίμονο άλλωστε να συμβαίνει αυτό σε μια μάχη τεσσάρων που όμοιά της δεν έχουμε παρακολουθήσει ποτέ. Δεν είναι όμως και μία ομάδα που μπορείς να την ξεγράψεις.

Η κατάσταση έχει γίνει πολύ δύσκολη, ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει. Ο δρόμος είναι ένας: νίκες στα επόμενα τρία παιχνίδια κόντρα σε Άρη (δις) και Παναθηναϊκό και μετά πάμε για ένα συγκλονιστικό φινάλε. Οποιαδήποτε απώλεια σε ένα από τα προαναφερθέντα παιχνίδια, πολύ δύσκολα θα επιτρέψει στην Ένωση να το πάει έως το τέλος. Αν όμως καταφέρει να πάρει αυτά τα ματς, τότε θα γίνει ξανά το αφεντικό της υπόθεσης.

Πείθει η εικόνα της για κάτι τέτοιο; Όχι απαραίτητα. Δεν είναι όμως ότι έχει να αντιμετωπίσει ομάδες που έχουν ιδιαίτερη απόσταση από εκείνη. Βασικά δεν έχουν καμία απόσταση, είναι όλες ισοδύναμες. Και μεταξύ ισοδύναμων ομάδων, όλα μπορούν να γίνουν με περισσότερη τύχη και συγκέντρωση. Αν κάποιος περιμένει κοσμογονικές αλλαγές, δεν υπάρχει περίπτωση να τις δει. Η ΑΕΚ θα συνεχίσει αυτό που κάνει, με τον τρόπο που ξέρει να το προσπαθεί και ο οποίος ναι μεν δεν δημιουργεί την ακλόνητη πεποίθηση ότι στο τέλος θα επικρατήσει, από την άλλη δεν μπορεί να της στερήσει το 25% που δικαιούται όπως και οι τρεις άλλοι.

Ας μη γελιόμαστε, δεν είναι και κάποιος τόσο καλύτερός της, δεν υπάρχει ομάδα η οποία θεωρείται αυτή τη στιγμή υπέρτερη από την ΑΕΚ. Με τα καλά και τα άσχημά τους, όλες είναι στο ίδιο επίπεδο. Σε επίπεδο τακτικής, δεν είναι πολλά τα πράγματα που μπορεί να διορθώσει ή να αλλάξει. Βαδίζει σε μία πορεία πολύ συγκεκριμένη, παίζει με το στυλ που δεν μπορεί να υπηρετήσει με τον ίδιο τρόπο που το κατάφερνε πέρυσι, αλλά αυτό είναι και έτσι θα πάει έως το τέλος.

Το ότι δεν έχει κάποιο εναλλακτικό πλάνο, είναι μία συζήτηση στην οποία πολλές φορές έχω και εγώ εντρυφήσει, όμως αυτό είναι κάτι που πλέον πρέπει να κοιτάξει για την επόμενη σεζόν. Στο σήμερα και με έναν τίτλο να παίζεται ακόμα, δεν μπορείς να μπεις σε διαφορετικές προσεγγίσεις και πειραματικές εκδοχές. Δεν είναι ο Αλμέιδα τέτοιος προπονητής. Θα συνεχίσει η ομάδα στο δρόμο που ακολουθεί από πέρυσι θα ολοκληρώσει τον κύκλο της με την ίδια επιθυμία και θέληση. Υπάρχει απογοήτευση τώρα, όμως πρωτάθλημα δεν έχει χαθεί.