Ας πιάσουμε ένα πολύ πιθανό σενάριο, να παραταχθεί δηλαδή η ΑΕΚ στον τελικό του ερχόμενου Σαββάτου με τα ίδια πρόσωπα που χρησιμοποιήθηκαν στους δύο ημιτελικούς κόντρα στον Ατρόμητο:

Μπαρόχα, Γκάλο, Ντίντακ, Λαμπρόπουλος, Κολοβέτσιος, Σιμόες, Γιόχανσον, Μάνταλος, Μπαρμπόζα, Βάργκας και Αραβίδης. Τίτλους σημαντικούς (πρωταθλήματα και Κύπελλα) και κατ’ εξακολούθηση, με ενεργή προσφορά και βασικό ρόλο σε προηγούμενες ομάδες τους, έχουν κατακτήσει ο Γιόχανσον (Γκέτεμποργκ) και ο Βάργκας (Αντερλεχτ). Ενα Λιγκ Καπ έχει πανηγυρίσει ο Μπαρμπόζα (Μπράγκα).

Είναι σημαντικό να ξεκινάς από κάπου ώστε να αποκτάς το know how. Ακόμα περισσότερο δε όταν καλείσαι να υπερκεράσεις το εμπόδιο ενός αντιπάλου που διαθέτει ποιότητα και τον οποίο προσδοκάς να ανταγωνιστείς στο άμεσο μέλλον και για τον τίτλο του πρωταθλητή.

Είναι πολλοί οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ που δεν είχαν τη δυνατότητα να διεκδικήσουν ένα τρόπαιο. Αυτή λοιπόν είναι η μεγάλη ευκαιρία τους, για κάποιους ίσως και το μεγάλο στοίχημα προκειμένου να πείσουν ότι αξίζουν να βρίσκονται σε μια ομάδα που φιλοδοξεί να πάρει κούπες και να χτίσει νέες γενιές περήφανων υποστηρικτών της.

Άνθρωπος που γνωρίζει...

Για δεύτερη φορά μέσα στη σεζόν, η καυτή πατάτα για την αγωνιστική επιστροφή της ΑΕΚ σε ημέρες με χαμόγελα και θετική ενέργεια εντός και εκτός των αποδυτηρίων, έπεσε στα χέρια του προπονητή της δεύτερης ομάδας (Κ20) Στέλιου Μανωλά. Την πρώτη ήταν ακόμα αρχές της σεζόν όταν αντικαθιστώντας τον Τραϊανό Δέλλα, οδήγησε την Ένωση σε δύο συνεχόμενες νίκες (μία για το πρωτάθλημα και μία για το Κύπελλο) προτού παραδώσει τη σκυτάλη στον Γκουστάβο Πογέτ.

Από τον τελευταίο την πήρε πίσω σε ένα σαφώς πιο κομβικό σημείο της χρονιάς για την Ενωση, με δύο ορθάνοιχτους στόχους μπροστά της και σπουδαία ζητούμενα να διακυβεύονται. Αποδείχθηκε και πάλι αρκούντως έτοιμος για να αναποδογυρίσει την κατάσταση στα αποδυτήρια όπου εδώ και περίπου δύο μήνες είχε υπερισχύσει ένα σύννεφο κακοκεφιάς. Με τους δύο ημιτελικούς μπροστά του και ελάχιστο χρόνο για να τολμήσει έστω και να σκεφτεί τακτικές αλλαγές και δραστικές διαφοροποιήσεις, ο Μανωλάς επιχείρησε να μιλήσει στον εγωισμό και στις ψυχές των ποδοσφαιριστών του.

Τους προσέγγισε με πνεύμα «πολεμικό» θυμίζοντάς τους ότι τώρα κρίνονται τα πάντα μέσα στη σεζόν για εκείνους. Είχε ξεχωριστές συζητήσεις με παίκτες οι οποίοι αισθάνονταν παραγκωνισμένοι και μη αρεστοί στην προηγούμενη προπονητική κατάσταση, ενέπλεξε στο παιχνίδι νέους πρωταγωνιστές και βρήκε μια σταθερή ενδεκάδα.

Ψυχολογία και πίστη

Το γεγονός ότι η ΑΕΚ εξασφάλιση τη συμμετοχή της στον τελικό του Κυπέλλου στο δεύτερο ματς απέναντι στον Ατρόμητο με σκόρερ τον Τζεμπούρ ο οποίος βρήκε δίχτυα μετά από τέσσερις μήνες (παρά μία ημέρα), είναι από μόνο του ενδεικτικό της ψυχολογικής ανάτασης που αισθάνθηκαν παίκτες οι οποίοι ένιωθαν εκτός ομάδας και σχεδίων, όπως εν προκειμένω ο αλγερινός επιθετικός.

Ο αποκαλούμενος και «Στελάρας», ως ποδοσφαιριστής ήταν νικητής και είχε μάθει να στέφεται πρωταθλητής, έστω και αν πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι τον πρώτο τίτλο. Δεν θα είναι ωστόσο ο προπονητής της Ένωσης και την επόμενη σεζόν καθώς η ΑΕΚ αναζητεί τεχνικό στο εξωτερικό, ενώ ο ίδιος ο Μανωλάς θεωρεί ότι δεν μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά σε βάθος χρόνου και σε τέτοιο επίπεδο και λόγω της ιδιοσυγκρασίας. Αν μη τι άλλο μια τίμια παραδοχή. Ίσως είναι και καλύτερα έτσι. Να έχει στο μυαλό του αυτή η μεγάλη βραδιά και μετά η ζωή συνεχίζεται. Άλλωστε όσοι τον ζουν καθημερινά στα Σπάτα, έχουν καταλάβει ότι σε αυτό το τρόπαιο πιστεύει όσο κανείς.