Αυτός ο αγώνας έπρεπε να ολοκληρωθεί ακριβώς έτσι... Με ένα ποδοσφαιρικό παιδί της ΑΕΚ, βγαλμένο από τα σπλάχνα της, που τόσο ταλαιπωρήθηκε μέχρι να πατήσει ξανά στα πόδια του, για τη μνήμη ενός άλλου σπλάχνου της που τόσο βάναυσα έφυγε δολοφονημένο από τη ζωή.

Από τον Κώστα Γαλανόπουλο στον Μιχάλη Κατσούρη, με αγάπη και πόνο που ποτέ δεν θα γιατρευτεί μέσα μας, αυτό το γκολ που για ελάχιστα δευτερόλεπτα γαλήνεψε τις καρδιές μας. Μέχρι την επιστροφή στο θρήνο, για τώρα και για πάντα...

Η ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα ήταν η ΑΕΚ του δεύτερου ημιχρόνου απέναντι στη Ντινάμο. Στο πρώτο ήταν σκιά του εαυτού τους, κάπου χαμένη μέσα σε όλα όσα συνέβησαν, στη φούρια των γηπεδούχων και στη δική της ανετοιμότητα, ούσα εδώ και 16 ημέρες χωρίς ματς, με το συγκεκριμένο, τόσο ιδιαίτερο και κομβικό, να είναι το πρώτο επίσημό της. Οξύμωρα πράγματα συνέβησαν στο πρώτο 45λεπτό.

Σαν να βλέπαμε κάτι άλλο

Το πρώτο οξύμωρο για την ΑΕΚ σε σχέση με πέρυσι, όταν χαρακτηριζόταν για την άμεση και πολύ καλή προσαρμογή της σε συνθήκες του παιχνιδιού που τη δυσκόλευαν, ήταν ότι πιάστηκε επανειλημμένως εκτεθειμένη και αναποτελεσματική σε μία επαναλαμβανόμενη διαδικασία που ήθελε τον φόρο της Ντιναμό, Μπρούνο Πέτκοβιτς, να γίνεται ο αποδέκτης των περισσότερων μεταβιβάσεων και κατόπιν να σπάει την μπάλα δημιουργώντας ρήγματα στις πτέρυγες αλλά και χώρο στον παίκτη που ανέβαινε από τη μεσαία γραμμή, στην πλάτη του.

Ούτε ο Βίντα, μα ούτε κι ο Μουκουντί κατάφεραν να τον περιορίσουν, έχασαν τις περισσότερες μονομαχίες από εκείνον -τον εξουδετέρωσαν στο β'- αφήνοντας τρύπες στο κέντρο της άμυνας κι ως εκ τούτου οι γηπεδούχοι πατούσαν πολύ συχνά περιοχή, απ' όπου το επιθυμούσαν. Ο Στάνκοβιτς με τις καταλυτικές επεμβάσεις του κρατούσε χαμηλά το σκορ.

Το δεύτερο οξύμωρο της χθεσινής ιστορίας έχει να κάνει με το γεγονός ότι αμέσως μετά το γκολ που πέτυχε ισοφαρίζοντας, η ΑΕΚ αντί να πάρει τα πάνω της έδωσε την ευκαιρία στους Κροάτες να της κάνουν διαδοχικές κλασικές ευκαιρίες.

Συνήθως μετά από τέτοιες δικές της απαντήσεις και την επιστροφή σε ισόπαλο σκορ, ήταν εκείνη πού στρίμωχνε τον αντίπαλο στα σχοινιά και σφυροκοπούσε μέχρι να βρει το δεύτερο τέρμα.

Είναι το άλλο σημείο στο οποίο εντοπίστηκε μία ανησυχητική ανορθογραφία σε σχέση με όσα βλέπαμε από την παρέα του Αλμέιδα, όμως είπαμε, δικαιολογίες υπήρχαν πολλές, σημαντικές και αδιαμφισβήτητες.

Μια πρωτόγνωρη απεικόνιση

Η στατιστική απεικόνιση του πρώτου ημιχρόνου συνιστούσε μία εντελώς ανάποδη κατάσταση των όσων ακριβώς η ΑΕΚ μας είχε συνηθίσει. Διαβάζοντας τις εννέα τελικές έναντι μόλις μίας στα πρώτα 45 λεπτά, πιθανότατα να πίστευες ότι πρόκειται για λάθος. Όμως ήταν η πραγματικότητα.

Η ΑΕΚ είχε μόνο ένα σουτ προς την εστία της αντιπάλου της, γεγονός το οποίο μάλλον συνιστά αρνητικό ρεκόρ 45λεπτου επί των ημερών του Αλμέιδα, σε επίσημο ματς. Δεν πρέπει να έχει υπάρξει άλλο τέτοιο.

Για ένα ολόκληρο ημίχρονο, δεν υπήρχε παίκτης της μεσοεπιθετικής γραμμής που να έκανε κάτι σωστά -με εξαίρεση την ασίστ του Πινέδα που δεν εκμεταλλεύτηκε ο Γκαρσία- κάτι επίσης μη συνηθισμένο όταν συνήθως προέκυπταν περισσότεροι από ένας. Αυτό βέβαια ίσχυε μέχρι ο Τσούμπερ να πάρει μπροστά.

Ο Ελβετός με ένα σπάνιας κλάσης έβαλε το νερό στ' αυλάκι. Δεν ήταν απλά ένα τέρμα που ξεχώρισε για την κρισιμότητά του αλλά κι από αυτά που κάνουν τους αντιπάλους αναρωτιούνται... ''Ρε συ τι μπορούν να βάλουν αυτοί;''

Η αντικατάσταση του Γιόνσον φάνηκε αρχικά περίεργη, καθώς όσο ο Δανός αγωνιζόταν ήταν ο καλύτερος χαφ της ομάδας, όμως ο Αλμέιδα δικαιώθηκε και εδώ. Ο Γαλανόπουλος δεν πέτυχε απλώς το γκολ της νίκης, κατέστησε πολύ πιο απειλητική την ομάδα με την παρουσία του σε θέση ''8'' και πέρα από το τέρμα, είχε μια εκπληκτική ασίστ στον Πινέδα που έγινε γκολ το οποίο ακυρώθηκε στην τρίχα του οφσάιντ.

Η ΑΕΚ του δεύτερου μέρους, ειδικά μετά το 60', εξαφάνισε τους Κροάτες από το γήπεδο. Χάθηκαν κλασικές φάσεις για γκολ, μαζί και η ευκαιρία να πάρει άνετο σκορ πρόκρισης. Όμως δεν θα πρέπει να ξεχάσει ότι μετά το 1-0 των Κροατών αλλά και την ισοφάρισή της, η άμυνα πιάστηκες πολλές φορές αδιάβαστη κι ο Στάνκοβιτς έκανε αποκρούσεις που την κράτησαν όρθια. Η πρόκριση θα έρθει, αρκεί τα επίπεδα προσοχής στη ρεβάνς, να είναι πολύ υψηλότερα.