Δεν χρειάζεται να πάρεις μεγάλη δόση από Σέρχιο Αραούχο για να καταλάβεις τους λόγους για τους οποίους βρίσκεται στην Ελλάδα. Για το κακό του κεφαλιού του και μόνο! Διότι η ποιότητα του είναι για πολύ ανώτερες καταστάσεις από αυτές που βιώνει στο εγχώριο ποδόσφαιρο. Αφού τον έχουμε όμως στα μέρη μας ας τον απολαύσουμε, όσο παραμείνει σε αυτά. Και ας εξηγήσουμε το γιατί είναι επιτακτική ανάγκη για την ΑΕΚ να βρει τον τρόπο της παραμονής για τουλάχιστον επιπλέον μία σεζόν.

Δεν είναι στο χέρι της, ούτε πρόκειται για υπόθεση εύκολη. Αν η Λας Πάλμας αποφασίσει να του δώσει δεύτερη ευκαιρία ή να τον μοσχοπουλήσει, η ΑΕΚ θα μείνει παρατηρητής των εξελίξεων. Το ευτύχημα για εκείνη θα ήταν να έχει ξεγράψει η ισπανική ομάδα τον Αργεντινό, ή να σταματήσει αυτός να παρουσιάζει αυτή την εικόνα που τον καθιστά ικανό να αναδιοργανώσει οποιαδήποτε ελληνική άμυνα. Την πρώτη περίπτωση ξεχάστε τη. Στη δεύτερη θα ξεκινήσουν οι απαξιώσεις των φωτεινών παντογνωστών για τον «πρώην ποδοσφαιριστή που ήρθε στην Ελλάδα για να ξετινάξει την παραλιακή».

Όσοι παίζουν σε χώρους κοντινούς με αυτούς που κινείται ο Αραούχο και διαθέτουν άνω του μέσου όρου (για την ελληνική πραγματικότητα μιλώντας πάντα) τεχνική και επιτελική ποιότητα (π.χ. Μάνταλος, Χριστοδουλόπουλος, Αϊντάρεβιτς, Βάργκας, Πατίτο), αντιλαμβάνονται πόσο καλύτερα νιώθουν και αποδίδουν οι ίδιοι με τέτοιο συμπαίκτη. Οι επαφές του με τη μπάλα, οι κινήσεις στο χώρο, οι εναλλαγές πασών σε πολύ μικρό χώρο, το παιχνίδι με πρόσωπο, το παιχνίδι με πλάτη, γενικά το πλούσιο ρεπερτόριο που χαρακτηρίζει το αγωνιστικό προφίλ του.

Το καλό της υπόθεσης είναι ότι η ΑΕΚ ανέβασε από μόνη της ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων και προσδοκιών. Αν επί παραδείγματι δεν καταστεί εφικτή η παραμονή του και μετά το καλοκαίρι, ο επόμενος που θα έρθει ως βασικός δεν γίνεται να είναι Αλμέιδα ή Πέκχαρτ. Και ασφαλώς ο φέρελπις Γιακουμάκης θα προστεθεί ως λύση ουσίας από τον πάγκο ή για τις περιπτώσεις που ο προπονητής θα αποφασίζει να χρησιμοποιήσει δύο επιθετικούς.

Κι επειδή το ένα φέρνει το άλλο...

... η συζήτηση για τον κιτρινόμαυρο χώρο επίθεσης διευρύνεται. Διότι εδώ που τα λέμε, αν πιάσουμε το καλό σενάριο της παραμονής του Αραούχο, μια τετράδα απαρτιζόμενη από τον Αργεντινό και τους Πέκχαρτ, Γιακουμάκη, Αλμέιδα και Πέκχαρτ δεν τη λες και άσχημη για τη Σούπερ Λίγκα (ή και τις όποιες ευρωπαϊκές βλέψεις μπορεί να υπάρχουν). Άλλωστε μπήκαμε στην τελική ευθεία της κρίσεως.

Ο Πέκχαρτ είναι ο πρώτος σκόρερ της ΑΕΚ σε όλες τις διοργανώσεις με 9 τέρματα κι αν κάποιος αναλογιστεί τι ίσχυε για εκείνον μέχρι τον περασμένο Οκτώβριο, θα διαπιστώσει ότι έχει ήδη κάνει υπέρβαση. Ο Τσέχος μένει ελεύθερος το ερχόμενο καλοκαίρι και δεύτερες σκέψεις (θετικές αυτή τη φορά) γεννήθηκαν για το μέλλον του στην ομάδα, οι οποίες δεν προέκυπταν πριν αρχίσει αυτή την ανοδική πορεία των τελευταίων μηνών. Δεν κοστίζει πολλά, γνωρίζει πως να σκοράρει εντός περιοχής όταν τροφοδοτείται σωστά και γενικά είναι ο παίκτης - έκπληξη για την ΑΕΚ στο δεύτερο μισό μιας σεζόν που τώρα αρχίζει να χαμογελά στην Ενωση.

Η περίπτωση του Αλμέιδα είναι διαφορετική καθώς έχει κλειστό (και δύσκολο στο να σπάσει καθώς σε τέτοια περίπτωση και χωρίς δική του υπαιτιότητα, πρέπει να πληρωθεί όλα τα χρήματα της επόμενης σεζόν) συμβόλαιο με την ομάδα για επιπλέον μία σεζόν. Ο Πορτογάλος δεν σταματά να διαλαλεί το πόσο ευχαριστημένος είναι εδώ ενώ δηλώνει πεπεισμένος ότι θα γυρίσει το παιχνίδι υπέρ του, εφόσον απαλλαγεί από τους τραυματισμούς που ομολουγουμένως φρέναραν την πορεία του. Δείχνει σε καλή κατάσταση, έχει συμβιβαστεί στην ιδέα ότι έρχεται από τον πάγκο και κάθε άλλο παρά ενόχληση εξωτερικεύει. Οπότε το χαρτί του παραμένει ενεργό.