Αυτή τη φορά ο Μελισσανίδης έκανε τα πάντα

Το αγωνιστικό παράπονο των φίλων της ΑΕΚ ήταν μεγάλο τα τελευταία δύο χρόνια. Παρακολουθώντας τη μεγαλειώδη εξέλιξη του γηπέδου, διαπίστωναν ταυτόχρονα την οπισθοδρομική και αναχρονιστική σε ένα βαθμό στρατηγική που ο σύλλογος υιοθετούσε και εφάρμοζε για τη στελέχωση του ρόστερ.

Άφηνε ακάλυπτα εμφανή κενά, δεν έμπαινε σε δυναμικές αγορές ποδοσφαιριστών, καταστρατηγούσε τη λογική αγνοώντας τα πραγματικά προβλήματα της ομάδας. Έφτασε στο σημείο με τη στάση της απέναντι στο ίδιο το ποδόσφαιρο, η ΑΕΚ να δημιουργεί την εντύπωση ότι από μόνη της δεν ήθελε να προοδεύσει.

Ο ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗΣ ΑΛΛΑΞΕ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Ασφαλώς όλο αυτό το "μπρος-πίσω", το οποίο άρχισε να διορθώνεται το περασμένο καλοκαίρι με την πρόσληψη του Ίλια Ίβιτς στο πόστο του τεχνικού διευθυντή, είχε να κάνει και με τα άτομα επιλογής και εμπιστοσύνης. Πάντοτε όμως τα λάθη βαραίνουν τον έναν, αυτόν που βρίσκεται πάνω από όλους, τον "μεγάλο" όπως άπαντες αποκαλούν εντός και εκτός το κιτρινόμαυρου αρχηγείου στο Μαρούσι και του προπονητικού κέντρου στα Σπάτα, τον Δημήτρη Μελισσανίδη. Εκείνος ήταν που βαστούσε τα γκέμια, εκείνος ήταν που έδινε τις αρμοδιότητες, εκείνος ήταν που εν τέλει ελάμβανε τις καθοριστικές αποφάσεις για το ποιοι, πώς και πότε.

Αυτό το διάστημα του ενός έτους που ο Ίβιτς δραστηριοποιείται στην ΠΑΕ, οι αλλαγές είναι σημαντικές, κατά περιπτώσεις θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ως εκκωφαντικές σε σχέση με τον τρόπο που η ομάδα πορευόταν στο μεταγραφικό τοπίο όλα τα προηγούμενα χρόνια. Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν θα ίσχυε, αν ο ίδιος ο Μελισσανίδης δεν είχε αποφασίσει ότι την τρέχουσα μεταγραφική περίοδο θα έπρεπε να αλλάξει τη δική του φιλοσοφία, να γίνει περισσότερο διαλλακτικός και να ακούει αυτά που του λένε άνθρωποι που γνωρίζουν καλύτερα το σύγχρονο ποδόσφαιρο και το πως αυτό διαμορφώνεται στις αγορές του.

Ήταν πρωτίστως η δική του αυτογνωσία και παραδοχή των λαθών του, που έφεραν αυτές τις δραστικές αλλαγές. Τέτοιος σχεδιαστικός ορθολογισμός, όχι μόνο για την τρέχουσα σεζόν αλλά και για το μέλλον της ομάδας, με προτεραιότητα ασφαλώς την είσοδο στο νέο γήπεδο της, δεν είχε υπάρξει ποτέ σε αυτή την επταετία που εκείνος είναι το αφεντικό της ΠΑΕ. Όπως, λοιπόν, στα δύσκολα και στις ανορθογραφίες χρεώνεται τα λάθη και τις αβλεψίες, έτσι τώρα πρέπει να του αναγνωριστεί ότι όλα εξελίχθηκαν σωστά και αμιγώς ποδοσφαιρικά επειδή πρώτα από όλα ο ίδιος το ήθελε και το επέλεξε.

ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΟΛΑ ΣΩΣΤΑ ΚΑΙ ΒΑΣΕΙ ΑΝΑΓΚΩΝ

Αυτή τη φορά η ΑΕΚ δεν άφησε κενά ακάλυπτα, ούτε μπάλωσε τις τρύπες της με ημίμετρα. Απέκτησε ποδοσφαιριστές σε εξαιρετική ηλικία, με προοπτική, μεταπωλητική αξία, καλά βιογραφικά, διαπιστωμένες ικανότητες στα πρωταθλήματα τα οποία αγωνίζονταν, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι μάλιστα εν ενεργεία διεθνείς με τις εθνικές ομάδες των χωρών τους. Έπραξε αυτό ακριβώς που έπρεπε στις θέσεις των κεντρικών αμυντικών, ενισχύοντας την ομάδα με δύο στόπερ και όχι με έναν όπως θα έκανε παλαιότερα. Χρόνια τώρα έψαχνε για έναν εξτρέμ και όχι απλώς αστοχούσε στις επιλογές της, αλλά πολλές φορές αποκτούσε παίκτες με τα χαρακτηριστικά που ήδη υπήρχαν στην ομάδα.

Ήμασταν πολλοί εκείνοι που υποστήριζαμε ότι η ομάδα θα έπρεπε να αποκτήσει δύο και όχι έναν μόνο εξτρέμ. Το έκανε και αυτό. Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η μετάλλαξη στον τρόπο σκέψης και ανάγνωσης των αδυναμιών και δράσης στις αγορές. Η ΑΕΚ που δίσταζε να κάνει το απλό και λογικό, τώρα όχι απλώς ξεπέρασε τον εαυτό της, αλλά δημιούργησε εντός των τειχών της ένα καινούργιο status βάσει του οποίου θα λειτουργεί και μελλοντικά.

Έκανε τα αυτονόητα στον απόλυτο βαθμό, συμμορφώθηκε με τις απαιτήσεις που το ίδιο το έμψυχο δυναμικό της, της φώναζε ότι έχει, έσβησε κάθε αντίλογο σχετικά με τα όσα έπρεπε να κάνει αλλά τελικά απέφυγε. Αυτή τη φορά η ΑΕΚ δεν άφησε τίποτα να πέσει κάτω, τίποτα να αιωρείται επίσης. Τα έκανε όλα σωστά και βάσει των αναγκών της, κάτι που δεδομένα δεν θα μπορούσε να συμβεί αν ο ίδιος ο Μελισσανίδης δεν είχε πάρει απόφαση να σβήσει κάθε σκιά γύρω από το πώς βλέπει την ΑΕΚ αγωνιστικά και για τις προθέσεις του απέναντι στην ίδια την ομάδα.

Η ΑΕΚ ΕΞΕΠΛΗΞΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΠΡΩΤΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ

Πλέον η μπάλα είναι στα πόδια του προπονητή. Ο Μάσιμο Καρέρα έχει να διαχειριστεί ένα ρόστερ τόσο γεμάτο όσο δεν ήταν ποτέ αντίστοιχο της ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια, ίσως ούτε κατά τη διάρκεια της σεζόν που έκανε πρωταθλητισμό κατακτώντας στο τέλος τον τίτλο και παράλληλα διαγράφοντας εξαιρετική πορεία στην Ευρώπη. Ο Ιταλός βλέπει στην ομάδα ποδοσφαιριστές αξίας και ικανοτήτων σε όλες τις θέσεις που ζήτησε ενίσχυση και ασφαλώς είναι εκείνος που χρεώνεται το φιάσκο με τον Ενομπακάρε, καθώς επέμενε πολύ για την απόκτηση του όταν ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας Ίλια Ίβιτς είχε ξεκάθαρες αντιρρήσεις για το συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή, κυρίως λόγω των όσων συνόδευαν το εξωγηπεδικό προφίλ του και δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν και στην Ελλάδα.

Ας είναι όμως... Τα λάθη εύκολα παραγράφονται όταν γρήγορα διορθώνονται. Όταν θα τελειώσει και με τις υποθέσεις των Λιβάγια και Ολιβέιρα, η ΑΕΚ θα έχει ολοκληρώσει μια δουλειά που ελάχιστοι πίστευαν ότι ο συγκεκριμένος οργανισμός, με τον τρόπο που λειτουργούσε, θα μπορούσε να φέρει εις πέρας στο 100%. Έχουν ήδη μπει πολύ σημαντικές βάσεις για τη σεζόν της μςγαλης εισόδου στο νέο γήπεδο, έχει ανοίξει επίσης η όρεξη των φίλων της ομάδας για τη δημιουργία ενός συνόλου που αν όχι από φέτος, τότε σίγουρα στα χρόνια που είναι μπροστά μας, θα διεκδικήσει και θα κατακτήσει τίτλους.

Ήταν ένα πολυάσχολο και μακρύ καλοκαίρι, καθώς φτάσαμε Οκτώβριο, με την ΑΕΚ να εκπλήσσει ευχάριστα τους φίλους της αλλά πρωτίστως τον ίδιο της τον εαυτό. Τώρα που βρίσκεται στο σωστό δρόμο, καλό θα ήταν να συνεχίσει την πορεία της σε αυτόν χωρίς άλλες περιστροφές και απότομα χειρόφρενα. Τα έζησε στο όριο στα χρόνια της αγωνιστικής αυτοκαταστροφής και θα πρέπει πλέον να έχει διδαχτεί πολλά από αυτά ώστε να τα αφήσει πίσω της ανεπιστρεπτί.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: