Αυτό το ματς η ΑΕΚ δεν θα το κέρδιζε ποτέ στο ΟΑΚΑ

Το παιχνίδι με τον Ατρόμητο ήταν ένα μάθημα για την ΑΕΚ. Μάθημα το οποίο δεν πλήρωσε αλλά που σίγουρα πρέπει να μελετήσει ξανά και ξανά γιατί λίγο έλειψε να μην το περάσει.

Ασφαλώς το φινάλε ήταν λυτρωτικό και υπήρξε δικαίωση για την προσπάθεια και την επιμονή της έως το τέλος, από την άλλη όμως, ήταν ένα παιχνίδι που δυσκολεύτηκε πολύ να το φέρει στα μέτρα της και που εύκολα θα μπορούσε να έχει φύγει από τον έλεγχο της αν ο αντίπαλος είχε βρει πρώτος γκολ στις καλές ευκαιρίες που δημιούργησε.

Βέβαια θα υπάρξουν και μέρες σαν και αυτή. Παιχνίδια δύσκολα τα οποία ο αντίπαλος θα είναι καλά διαβασμένος σωστά στημένος στον αγωνιστικό χώρο και θα της βάλει δύσκολα. Όπως έχει πει και ο ίδιος ο Αλμέιδα, το ποδόσφαιρο δεν είναι κάποια τρομερή επιστήμη και το παιχνίδι κάθε ομάδας μπορεί να διαβαστεί.

Διότι κάθε σύνολο ποντάρει σε πολύ συγκεκριμένα πράγματα που αν δεν λειτουργήσουν, το φέρνουν σε μία κατάσταση που πρέπει να αναζητήσει σχέδιο εναλλακτικό. Σε αυτές τις περιπτώσεις θα μετρήσουν πολλά πράγματα όπως ο χαρακτήρας των παικτών, η βοήθεια από τον πάγκο, η έδρα και η τύχη.

Αυτό που μπορώ να βεβαιότητα να πω είναι ότι ματς σαν και αυτό που είδα να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μου στη νεότευκτη έδρα της ομάδας, η ΑΕΚ πολύ δύσκολα θα το 'καθάριζε' στο ΟΑΚΑ. Ναι, ακόμα και η φετινή ΑΕΚ, η πολύ καλύτερα δομημένη από τις προηγούμενες, με περισσότερο ταλέντο και επαρκή κατεύθυνση από τον πάγκο της, ίσως να το έχανε κιόλας.

Ζήσαμε μία από τις περιπτώσεις που η έδρα κάνει πραγματικά τη διαφορά. Εκεί που ο παίκτης απογοητεύεται, που ίσως νιώθει ότι λυγίζει από την κούραση, δίδεται η εξτρά ώθηση από την εξέδρα να συνεχίσει με την ίδια πίστη έως το τέλος. Είναι δύσκολο μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα και το τρομερό πείσμα που ξεχειλίζει πρωτίστως από την εξέδρα, να οδηγηθείς στο ''δεν μπορώ''.

Το σημειώνω αυτό γιατί εδώ και 19 χρόνια η ΑΕΚ δεν είχε αυτό το πλεονέκτημα. Σίγουρα θα έρθει ο καιρός που θα φαίνεται πια πολύ πιο φυσιολογικό και ίσως όχι τόσο έντονο όπως το βιώνει τώρα σε κάθε παιχνίδι. Είναι τέτοια η χαρά του κόσμου που έχει ξανά το δικό του χώρο για να εκφράζεται, ώστε να αγνοούνται πλέον οι λέξεις γκρίνια, ανυπομονησία, θυμός, αποδοκιμασία.

Αρκεί να βλέπουν προσπάθεια! Όσο αυτό συμβαίνει, θα έρχονται οι νίκες ακόμα και σε δύσκολα απογεύματα, σε ζόρικες βραδιές, σε αγώνες που μπορεί να μη βγαίνει τίποτα αλλά στο τέλος να έχουν κερδηθεί οι τρεις βαθμοί. Όπως δηλαδή συνέβη σήμερα.

Η σημασία του πάγκου και η σπουδαία νίκη

Και ναι, ήταν μία νίκη μεγάλη, ας είναι το σκορ φτωχό. Νίκες που πρέπει να κάνουν οι ομάδες οι οποίες λένε ότι ζουν εντός του πρωταθλητισμού, διότι πέραν του ότι βοηθούν πολύ στην ψυχολογία και 'χτίζουν' χαρακτήρα, δημιουργούν πίεση τον αντίπαλο.

Πράγματα γνωστά και χιλιοειπωμένα, αλλά όχι για την ΑΕΚ των τελευταίων ετών που τώρα επιχειρεί ξανά να αλλάξει τη νοοτροπία της. Παίρνοντας τέτοια παιχνίδια νιώθεις πιο δυνατός ακόμα κι από το επιβλητικό εκτός έδρας 2-0 του Άρη ή τη σαγηνευτική εμφάνιση και τη νίκη επί του Ιωνικού στο πρώτο παιχνίδι του νέου γηπέδου.

Ήρθε μάλιστα σε μία στιγμή που η ΑΕΚ είχε ήδη χτίσει ένα πολύ καλό momentum και σίγουρα μία αναποδιά θα της κόστιζε πολύ. Με βοήθεια από τον πάγκο που επίσης πρέπει να μπαίνει στην εξίσωση και να δίνει τις λύσεις όταν οι βασικοί δυσκολεύονται, δεν έχουν δυνάμεις ή απλώς δεν βρίσκονται στη μέρα τους.

Ο Μάνταλος δήλωσε παρών στην πρώτη σημαντική προσωπική στιγμή της φετινής σεζόν για εκείνον, κερδίζοντας το πέναλτι. Ο Άμραμπατ πέταξε την μπάλα στα δίχτυα σε μία στιγμή που χρειάζονται ψυχραιμία, σιγουριά και guts, απέναντι σε ένα τερματοφύλακα που μέχρι το σημείο εκείνου είχε πραγματοποίησε εντυπωσιακές αποκρούσεις και με την ψυχολογία στα ύψη, πίστευε ότι θα το πιάσει και αυτό.

Τέλος καλό όλα καλά για την ΑΕΚ. Πρέπει ασφαλώς να διαβάσει τα λάθη της να διδαχθεί από τον τρόπο παιχνιδιού του Ατρόμητου και να διορθώσει ότι πρέπει και διαπιστώνει ο προπονητής γιατί αντιπάλους όπως αυτός, θα βρει κι άλλους στη συνέχεια μπροστά της.

Γυρίζει τη σελίδα και προχωράει, είναι εποχή προόδου και βελτίωσης, έχει το δικαίωμα να πιστεύει ότι τα καλύτερα είναι μπροστά της και θα πρέπει να δουλέψει σκληρά γι' αυτά δίχως να αδικήσει τον εαυτό της. Όπως θα είχε κάνει σήμερα στο ΟΑΚΑ.