Αυτοί που είδαν και άκουσαν

Χαριτολογώντας και με αρκετά υπερβολική διάθεση, θα μπορούσε κάποιος να χρησιμοποιήσει την ''Ιωαννίδειο" ορολογία υποστηρίζοντας ότι οι μουγγοί μίλησαν και οι τυφλοί είδαν την Κυριακή (9/5) στη Λεωφόρο, όπως μάλλον θα έλεγε και ο θρυλικός μπασκετικός κόουτς (αλλά και γνώστης του ποδοσφαίρου) αν παρακολουθούσε αυτό το ματς.

Ο Πέτρος Μάνταλος, μόνιμα και δικαίως στο επίκεντρο κατά τη φετινή σεζόν για την ανημποριά του να ηγηθεί της ΑΕΚ στα σημαντικά ματς, πέτυχε το πρώτο γκολ της καριέρας του με τη φανέλα της Ένωσης απέναντι στον Παναθηναϊκό. Το πρώτο μετά από έξι σεζόν!

Ο δε Παναγιώτης Τσιντώτας, που απασχόλησε την κιτρινόμαυρη κοινωνία για όλους τους λάθος λόγους φέτος, έχοντας παρουσιάσει εικόνα που δεν δικαίωσε την (προεδρική) πεποίθηση ότι θα είναι τόσο καλός που θα πωληθεί πιο ακριβά και από τον Μπάρκα, πραγματοποίησε την επέμβαση της χρονιάς, διότι με αυτήν όντως έσωσε τη σεζόν για την ΑΕΚ, εξασφαλίζοντας την ευρωπαϊκή συνέχειά της.

Κάπως έτσι γράφτηκε ο επίλογος για την Ένωση φέτος, καθώς με τη συγκεκριμένη νίκη της δεν έχει τίποτα να φοβηθεί στα επόμενα δύο παιχνίδια της επιμέρους διαδικασίας. Ακόμα κι αν ηττηθεί και ο Παναθηναϊκός κάνει ένα ανέλπιστο δύο στα δύο απέναντι σε Ολυμπιακό και Άρη, είναι δεδομένο ότι εκείνη θα αγωνίζεται στο πρώτο Europa Conference League, μετά από ισοβαθμία μαζί του, αλλά έχοντας το πάνω χέρι με τη νίκη στο ένα από τα δύο μεταξύ τους ματς κι ενώ το πρώτο είχε λήξει ισόπαλο.

Αντιθέτως, ως αξιοπερίεργη συγκυρία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί η επιστροφή του Μανόλο Χιμένεθ σε σπουδαίες βραδιές κοουτσαρίσματος. Είχε διαβάσει πολύ καλά το ματς, έκανε ματ στον Λάζλο Μπόλονι με τη χρησιμοποίηση του Κώστα Γαλανοπούλου σε ρόλο (σχεδόν) έξω δεξιά και προφανώς συνέβαλε ώστε (επιτέλους) να παρουσιαστεί μια ΑΕΚ που πέραν ενός σωστού αγωνιστικού σχεδίου της, είχε μετά από καιρό και τα guts να το υπηρετήσει και να το πιστεύει ακόμα και όταν ο Μακέντα πήγε να τη γκρεμίσει από το συννεφάκι της πρώτης νίκης σε ντέρμπι φέτος, με το (άστοχο τελικά) πέναλτι στο τέταρτο λεπτό των καθυστερήσεων.

Αν με ρωτάτε, ο κανονικός Χιμένεθ είναι αυτός. Αλλά μπορεί να λειτουργεί ως τέτοιος με ηρεμία, εμπιστοσύνη και σοβαρό ρόστερ για να δουλέψει από το καλοκαίρι, σίγουρα όχι ξέροντας ότι μετά από ένα μήνα σε ομάδα που ανέλαβε μέσα στη σεζόν, αυτή μιλάει με άλλους προπονητές. Τι θέλω όμως εγώ και τα λέω… Αφού δεν τους κάνει, πάμε στο παρακάτω.

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΛΙ

Εξυπακούεται ότι ο -καλός επαναλαμβάνω παίκτης- Μάνταλος δεν έγινε μέσα από αυτό το ματς κάτι που ξέρουμε ότι δεν είναι, επιπροσθέτως δε θυμίζω ότι αυτή θα έπρεπε να είναι η συνήθης παρουσία του και όχι απλά μία αναλαμπή στο τελευταίο ντέρμπι της σεζόν για να λέμε τώρα… άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, μήπως και αδικήθηκε από την κριτική. Ούτε καν! Όπως επίσης ο Τσιντώτας δεν είναι ο τερματοφύλακας που έστω και για αστείο, στην ΑΕΚ δικαιούνται να σκεφτούν ότι ίσως πρέπει να πάρει και την επόμενη σεζόν ως βασικός.

Τα σημειώνω αυτά επειδή ο συγκεκριμένος οργανισμός άγεται και φέρεται μέσα από τα λάθη του και την ανακολουθία που τον γκρέμισε από την κορυφή του 2018 και τον οδήγησε στη μελαγχολία του σήμερα, να νομίζει δηλαδή ότι πέτυχε κάτι. Βραδιές όπως η αποψινή, η οποία σε καμία των περιπτώσεων δεν σηκώνει πανηγύρια και τσιφτετέλια -εκτός αν έχουμε ξεχάσει σε ποια ομάδα αναφερόμαστε και τι έχει πετύχει στο παρελθόν- έχει αποδειχθεί ότι προκαλούν στρεβλώσεις και καταρρίπτουν (εντός των τειχών) παγιωμένες απόψεις.

Που τελικά δεν είναι και τόσο παγιωμένες… Εκεί που έχει αποφασιστεί ότι αλλάζουν 10-12 παίκτες, μπορεί μετά από ένα ματς όπως αυτό, οι μισοί να έχουν περάσει πάλι το τεστ. Έχει συμβεί ξανά και με πολλούς…

Ευδοκιμούν ακόμα παίκτες στην ΑΕΚ που ενώ ήταν για να φεύγουν, παρέμειναν στο ρόστερ μέσα από ένα ή δύο ματς σαν και αυτό. Υπήρχαν (και υπάρχουν) άλλοι που πήραν καινούργια συμβόλαια με μηδενική ουσία και μέσα από συγκυριακά καλές παρουσίες σε παιχνίδια λίγης παραπάνω σημασίας από το συνηθισμένο.

Το πόσο εύκολα ο οργανισμός αλλάζει απόψεις, καθρεφτίζεται μέσα στα γήπεδα την τελευταία ταλαίπωρη τριετία. Κι εκεί που θεωρείς ότι αυτοί που δεν αξίζουν,έχουν τελειώσει ή υποχωρήσει στην ιεραρχία, τους βλέπεις πάλι μπροστά σου, ενδεκαδάτους και αδιόρθωτους.

Η ΑΕΚ νίκησε μια ομάδα -και να μου το συγχωρήσουν αυτό οι φίλοι του σπουδαίου αυτού ποδοσφαιρικού συλλόγου- που φορούσε πράσινα αλλά ντρέπεσαι να πεις ότι είναι ο Παναθηναϊκός ακόμα κι αν δεν τον υποστηρίζεις, η γελάς χαιρέκακα μαζί του.

Αυτό κατάφερε η Ένωση και τίποτα περισσότερο. Τώρα είναι η στιγμή να κοιτάξει μπροστά και να αλλάξει όλα τα κακώς κείμενα. Όχι άλλα ημίμετρα, όχι άλλες ευκαιρίες σε όσους έχουν πάρει ήδη… 100!