Η καταπληκτική δουλειά του Νίκου Λυμπερόπουλου και το άγρυπνο μάτι του Τραϊανού Δέλλα που ασχολείται με κάθε λεπτομέρεια… Καλά όλα αυτά, άλλωστε ξέρουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε, πόσο ταπεινοί είναι ως άνθρωποι και πόσο αγαπούν τη δουλειά τους.

Όμως ακόμα βρισκόμαστε στον Ιούνιο του 2013 και το έργο τους θα κριθεί τον Μάιο του 2015, όταν με το καλό η ΑΕΚ θα έχει επιστρέψει στη Σούπερ Λίγκα. Δεν το λέω εγώ, το φωνάζουν με την καριέρα και την στάση τους εκείνοι! Όλα τα άλλα είναι (επί της παρούσης) άκαιρα και άτοπα…

Οι υπερβολές δεν έκαναν ποτέ καλό σε μία ομάδα και δεν αρέσουν στους ίδιους τους προαναφερθέντες πρωτίστως… Όταν ο Λυμπερόπουλος και ο Δέλλας συζητούν για την ΑΕΚ, σκέφτονται μόνον αυτήν, όχι τους εαυτούς τους. Αυτή είναι η φιλοσοφία τους και συνάμα το μήνυμα που επιθυμούν να αποστείλουν στους φίλους της ομάδας: Η λέξη που δεσπόζει είναι μία: ΑΕΚ!

Δεν τους απασχολούν οι κολακείες, πόσω μάλλον οι πρόωρες και αχρείαστες. Καλά-καλά δεν έχει συμπληρωθεί το μισό ρόστερ της ομάδας και ο κόσμος θα αποκτήσει την (λανθασμένη) εντύπωση ότι έχει γίνει ήδη η δουλειά που έκαναν μαζί τα τελευταία χρόνια στη Μπάγερν Μονάχου ο Μπεκενμπάουερ, ο Ρουμενίνγκε και ο Χένες.

Ο Λυμπερόπουλος και ο Δέλλας θα έχουν πετύχει στην αποστολή τους όταν κι εφόσον η ΑΕΚ, σε δύο χρόνια από σήμερα (καλοκαίρι 2015), θα βρίσκεται στη Σούπερ Λίγκα και θα έχει αποκτήσει έναν εξαιρετικό ελληνικό κορμό που θα της επιτρέπει με 2-3 προσθήκες τη σεζόν_ και όχι με την παταγωδώς αποτυχημένη συνταγή των τελευταίων 10 ετών, της αθρόας έλευσης ξένων ποδοσφαιριστών κατά δεκάδες _ να είναι πρωταγωνίστρια. Τότε θα κριθούν…

Το ακλόνητο σχέδιο

Ο πήχης έχει τοποθετηθεί εξ αρχής σε αυτό το ύψος από τους ίδιους. Μόνον έτσι θα νιώσουν εκείνοι ότι έφεραν απόλυτα εις πέρας την αποστολή τους. Πάνω σε αυτό το πλάνο βαδίζουν, με τον Μπάγεβιτς να καταθέτει την εμπειρία του και τον Ζήκο να χτίζει τις ακαδημίες.

Η ΑΕΚ πρέπει να έχει ένα σχέδιο από το οποίο δεν θα παρεκκλίνει. Ο κόσμος της πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι δεν έχουν νόημα στην παρούσα φάση οι μεταγραφές αεροδρομίου για τις οποίες πιέζει μερίδα του Τύπου αλλά και διάφοροι αυλοκόλακες τον Μελισσανίδη προκειμένου να δείξει την ισχύ του. Όλοι ξέρουμε ποιος είναι και τι μπορεί να κάνει. Η ουσία πρέπει να παραμένει αναλλοίωτη: το χτίσιμο της ομάδας πάνω σε στέρεες βάσεις, όχι σε αμμόλοφους.

Κλείνοντας καταθέτω μία προσωπική σκέψη: ο Τάιπ, ο ολλανδός επιθετικός που προτάθηκε στην ΑΕΚ, είναι ήδη 30 ετών. Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι θα βάζει 15-20 γκολ τη σεζόν, σε δύο χρόνια από σήμερα θα είναι 32. Η Ένωση θα ψάξει τότε για κάτι καλύτερο και επί της ουσίας θα έχει χάσει την ευκαιρία να «δημιουργήσει» τον δικό της επιθετικό ο οποίος σε δύο χρόνια από σήμερα θα είναι 25 και θα έχει μπροστά του ολόκληρη καριέρα. Το ότι (κατά πως φαίνεται) χάνεται ο Μανιάς, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άλλοι εκεί έξω…

Δουλειά, δημιουργία, στόχος… Τρίπτυχο που πρέπει να είναι εξ αρχής ξεκάθαρο και ασφαλώς ακλόνητο! Αυτή είναι η φιλοσοφία των προσώπων της επόμενης ημέρας και αυτή θα επιχειρήσουν να περάσουν στους φίλους της ΑΕΚ. Με την υπενθύμιση ότι η συγκεκριμένη λέξη υπερισχύει όλων των άλλων!