Χαλαρώστε και απολαύστε
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την τελευταία «βασανιστική» περίοδο των μεταγραφών μετά το πέρας της οποίας ο ΑΕΚτζής θα χαλαρώσει, θα απεμπλακεί από ανούσιες συζητήσεις και θα απολαύσει το καλό ποδόσφαιρο που απλόχερα του προσφέρει η ομάδα του.
Με τόση συζήτηση, σπέκουλα και αντιδικίες το τελευταίο διάστημα, όλα παρελκόμενα των μεταγραφικών (πραγματικών ή και υποτιθέμενων) ανησυχιών της ΑΕΚ, κάπου χάθηκε και η ουσία της υπόθεσης. Θα αποκτηθεί επιθετικός - κανόνι; Θα επιστρέψει ο Κατσουράνης;
Είναι ένα καλό στοίχημα ο ελεύθερος Νίνης ο οποίος ψάχνει στα 24 του την ευκαιρία να αναστηλώσει την καριέρα του; Ερωτήματα που θα πάψουν να υφίστανται σε μερικές ημέρες από σήμερα και (επιτέλους) θα βάλουν ένα φρένο σε υπαρκτά σενάρια, φαντασιοπληξίες και σχετικού (μεταγραφικού) περιεχομένου συνωμοσιολογίες.
Σε ένα βαθμό είναι και κάπως άδικο για τους υπάρχοντες το να ασχολούμαστε επισταμένως με εκείνους που μπορεί και να αποκτηθούν, αντί να εστιάζουμε σε όσα αποδίδουν αυτοί που σήμερα υφίστανται στο κιτρινόμαυρο ρόστερ.
Άλλωστε, όπως και ο Δέλλας επεσήμανε, υπάρχει άνθρωπος για τη δουλειά αυτή, αυτός που εν προκειμένω φέρει τον τίτλο του τεχνικού διευθυντή της ομάδας. Κυριακή κοντή γιορτή και ως την επόμενη θα έχουμε ξεκάθαρη εικόνα για την τελική διαμόρφωση του έμψυχου δυναμικού της Ένωσης.
Μιλώντας λοιπόν αμιγώς ποδοσφαιρικά, έφτασε η στιγμή να καθαρίσουμε το μυαλό μας από σκέψεις ανησυχητικές αλλά και βλέψεις (βιαστικά) μεγαλεπήβολες. Ας βρούμε ξανά εκείνο τον ζεστό και αγχολυτικό χώρο του μυαλού μας, εκείνο το καθιστικό με τις αυθεντικές νοσταλγικές εικόνες που γέμιζαν τις ημέρες μας με ποδοσφαιρική γαλήνη και ευχαρίστηση.
Ας καθίσουμε εκεί μέσα αναπαυτικά και ας παρατηρήσουμε ήρεμοι αυτή την αναγεννησιακή περίοδο και το υγιές προϊόν που παράγει, αφήνοντας κατά μέρος την τεχνητή πίεση που οι ίδιοι προκαλούμε στους εαυτούς μας ζητώντας από τώρα πράγματα για τα οποία δεν έχει φτάσει ο καιρός.
Η τεχνητή πίεση
Αφού όλοι (ή οι συντριπτικά περισσότεροι εξ όσων ασχολούμαστε με την ΑΕΚ) συμφωνούμε ότι η άνοδος στη Σούπερ Λίγκα είναι στόχος που δεν χάνεται (όσο κι αν το ποτέ είναι λέξη απαγορευμένη στον αθλητισμό), τότε ας ευχαριστηθούμε αυτή την πορεία μέσα από το ποιοτικό ποδόσφαιρο που παρουσιάζει η ομάδας, ας μείνουμε συγκεντρωμένοι σε αυτό παρατηρώντας την εξέλιξή της, βλέποντάς την να μεγαλώνει και να βελτιώνεται, αναδεικνύοντας και εξελίσσοντας τους νέους ήρωες της.
Ο Μάνταλος, ο Κολοβέτσιος, ο Μπακάκης, ο Ανάκογλου, ασφαλώς και ο Αραβίδης που είναι φτιαγμένος για σπουδαία πράγματα και κατά την άποψή μου αδικείται περισσότερο από κάθε άλλον με όλη αυτή την υπερβολή που έχει στηθεί γύρω από το θέμα του επιθετικού. Επιμένω ότι αν αποκτηθεί φορ από την ελεύθερη αγορά, θα πρέπει να είναι επιπέδου Λυμπερόπουλου (ή Τζιμπούρ στα καλά του) και όχι ημίμετρο.
Και καλύτερα που δεν προχώρησε η υπόθεση του (βάσει βιογραφικού) μετριότατου σκόρερ Λέκιτς. Σε απόκτηση επιθετικού σαφώς πιο καταξιωμένου πρέπει να στοχεύει η ΑΕΚ και όχι σε κάποιον που παραπέμπει σε χρυσή μετριότητα. Αν δεν βρίσκεται εκεί έξω αυτή την εποχή, ε δεν χάθηκε και ο κόσμος, ο χρόνος δεν πιέζει ποτέ μία ομάδα που λειτουργεί σωστά και ούτως ή άλλως φτάνει εύκολα στο γκολ. Ας έρθει του χρόνου στη Σούπερ Λίγκα για να κάνει εκεί τη διαφορά.
Κοντολογίς, με τη μπάλα είναι που πρέπει να ασχοληθούμε λίγο περισσότερο. Μας το ζητεί η ίδια η ΑΕΚ, μας το φωνάζουν οι ποδοσφαιριστές της με τις εμφανίσεις τους, το πρεσβεύει η λογική όταν παρατηρείς ένα σύνολο να δουλεύει αρμονικά και να απαιτεί τη στήριξή σου διότι βάσει εικόνας τη δικαιούται!
Αν μέσα στη χρονιά δεν δούμε όσα περιμένουμε, τότε ναι, ας ψάξουμε αιτιάσεις και λάθη. Ας μην προκαταβάλουμε όμως, όχι τώρα που έχουμε μπροστά μας όλα τα πειστήρια ότι κάτι σπουδαίο γεννιέται.
