Οι δύσκολες και εν πολλοίς διχαστικές ημέρες για το αν προπονητής μας κάνει ή όχι, αν οι ποδοσφαιριστές είναι επαρκείς για τις απαιτήσεις του πρωταθλητισμού, για το αν απαιτούνται κοσμογονικές μεταγραφικές αλλαγές ανήκουν στο παρελθόν.

Η ΑΕΚ βιώνει ημέρες ηρεμίας και προσήλωσης, άπαντες σε όλα τα επίπεδα εμφανίζονται χαρούμενοι, οπότε ήλθε καιρός για αμιγώς ποδοσφαιρικά διλήμματα Όπως επί παραδείγματι η αξιοποίηση του Νίκου Λυμπερόπουλου σε ένα σύστημα που φαίνεται ότι δεν είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του...

Στο «4-3-3» του Μανόλο Χιμένεθ, ο τρίτος μέσος _ ο Καφές στον αγώνα με τον Άρη και ο Γκερέιρο στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό _ έχει έναν ιδιαίτερο σύνθετο ρόλο. Κινούμενος μπροστά από τους δύο «κόφτες» πρέπει να αμύνεται και να συμμετέχει με πολλά τρεξίματα ανσταλτικά και ταυτόχρονα να είναι ο δημιουργικός χαφ όταν η ομάδα καλείται να επιτεθεί.

Απέναντι στον Αρη, ο Καφές αποδείχθηκε «ταμάμ» για το συγκεκριμένο ρόλο. Μοίραζε σωστά το παιχνίδι στα άκρα, έβγαινε ως κρυφός κυνηγός (με δικό του γκολ η ΑΕΚ άνοιξε το σκορ) και βρισκόταν πάντοτε σε καίρια αμυντική θέση βοηθώντας ως τρίτος αμυντικός χαφ στο πλευρό των Ντιοπ και Μάκου.

Εξίσου καλά τα κατάφερε και ο Γκερέιρο στο αθηναϊκό ντέρμπι, αγωνιζόμενος στην κορυφή του τριγώνου στον άξονα της μεσαίας γραμμής, κινούμενος περισσότερο προς την αριστερή πτέρυγα όταν η ομάδα πλησίαζε προς την εστία του ΠΑΟ και βοηθώντας με τα τρεξίματά του στην κάλυψη χώρων.

Οι δεδομένες δυσκολίες

Δύσκολα όλα αυτά για τον Νίκο Λυμπερόπουλο. Ως επιτελικός μέσος είναι γνωστό τι μπορεί να κάνει: Παπάδες! Ως τρίτος αμυντικός χαφ όμως δεν έχει μάθει να κινείται και νομίζω δεν έχει την ταχύτητα αλλά και την απαιτούμενη ανασταλτική αντίληψη για να υποστηρίξει στον συγκεκριμένο ρόλο. Άρα για να "χωρέσει" στο "4-3-3" υπάρχουν δύο τρόποι:

- Είτε να αγωνιστεί στην κορυφή της επίθεσης εκτοπίζοντας τον Τζιμπούρ σε ρόλο ακραίου χαφ εξτρέμ (ρόλος για τον οποίο ως γνωστόν ο Αλγερινός δεν τρελαίνεται). Επιλογή η οποία στερεί από την ομάδα ταχύτητα στη γραμμή κρούσης αλλά την ενισχύει σε ποδοσφαιρική ευφυία και αξιοποίηση των συμπαικτών.

- Είτε να τροποποιηθεί η λειτουργία της διάταξης ούτως ώστε ο Λυμπερόπουλος να αγωνιστεί μεν μπροστά από τους δύο αμυντικούς μέσους αλλά με καθαρά δημιουργικές - εκτελεστικές αρμοδιότητες και όπου κι όποτε μπορεί να βοηθάει και αμυντικά. Σε αυτήν την περίπτωση οι ακραίοι μέσοι (Λαγός και Μπερνς στο ματς της περασμένης Κυριακής) εκτός από τις βοήθειες στους πλάγιους μπακ, θα πρέπει να συγκλίνουν και προς τον άξονα βοηθώντας τα δύο αμυντικά χαφ. Δύσκολα πράγματα...

Το άλλο σύστημα

Δεν μπορώ να ξέρω τι έχει στο μυαλό του ο Μανόλο Χιμένεθ. Θα το διαπιστώσουμε την ερχόμενη Κυριακή απέναντι στον Πανιώνιο, όταν ο Λυμπερόπουλος θα είναι και πάλι διαθέσιμος. Αυτό όμως που μπορώ να καταλάβω είναι ότι ο Ισπανός θα δυσκολευτεί να αλλάξει το σύστημα για έναν ποδοσφαιριστή της ομάδας όταν (σχεδόν καθημερινά) δουλεύει σε αυτό κι αφετέρου κι ενώ η ΑΕΚ προέρχεται από δύο νίκες (και μάλιστα πολύ πιο εύκολες από όσα θα περίμενε κανείς) σε ισάριθμα ντέρμπι πρωταθλήματος.

Τον αγώνα με την Άντερλεχτ δεν τον συνυπολογίζω διότι οι αναποδιές με τους τραυματισμούς αποδείχθηκαν καταδικαστικές και απαγορευτικές για οποιαδήποτε θετική σκέψη.

Ασφαλώς υπάρχει και η δυνατότητα επιστροφής στο σύστημα που χρησιμοποιούσε ο προκάτοχός του με τον Λυμπερόπουλο να αγωνίζεται σε ελεύθερο ρόλο πίσω από τον Τζιμπούρ. Υπάρχει και το κλασσικό «4-4-2» με τη μεσαία γραμμή σε ευθεία και το μεσήνιο επιθετικό στην κορυφή της επίθεσης δίπλα (ή έστω λίγο πιο μπροστά) από τον Αλγερινό.

Λύσεις πάντοτε υπάρχουν, αρκεί να μην θέτουν σε κίνδυνο τη διάσπαση της αρμονικής λειτουργίας που έχει τώρα η ΑΕΚ. Δεν θα αργήσουμε να καταλάβουμε τις προθέσεις του Χιμένεθ για τον Λύμπε αλλά και για άλλους παίκτες (όπως επί παραδείγματι ο Μπλάνκο) που έχουν βαρύ όνομα και εξαιρετικά πεπραγμένα να επιδείξουν στο κιτρινόμαυρο παρελθόν τους.