Υστερα από τέσσερις εβδομάδες αποχής από επίσημη αγωνιστική δράση, η ομάδα που στη θεωρία είναι υπέρτερη και μαζί εκείνη που αντιμετωπίζει τη νίκη ως υποχρέωση, απειλείται περισσότερο λόγω της έλλειψης ρυθμού. Κι όμως, στο (ως σήμερα) δυσκολότερο ματς του ομίλου της στη Β’ Εθνική, η ΑΕΚ απέδωσε αρκούντως ικανοποιητικά, πήρε με υπεροχή και επιβλητικότητα το τρίποντο της νίκης και πιστοποίησε την ποιοτική ανωτερότητά της.

Ουδείς μπορεί να διαφωνήσει ότι το πρώτο και κύριο ζητούμενο είναι η επιστροφή της ομάδας στην κορυφαία κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ορθώς επίσης ο προπονητής της επισημαίνει ότι δεν υπάρχει περιθώριο εφησυχασμού ή αφ’ υψηλού συμπεριφοράς. Ωστόσο από τη δική του σκοπιά, ο μέσος οπαδός δικαιούται εξίσου να επιθυμεί το κάτι παραπάνω μέσα από τη δεύτερη (προφανώς και τελευταία) σεζόν της ΑΕΚ σε χαμηλότερη κατηγορία. Γρηγορότερα, δυνατότερα, ψηλότερα...

Παναχαϊκή-ΑΕΚ 1-3

Η διαρκής βελτίωση πρέπει να αντιμετωπίζεται ως στόχος αδιαπραγμάτευτος. Μόνον έτσι άλλωστε θα αποκτήσει υψηλότερα ποσοστά άμεσης προσαρμογής στα δεδομένα της Α΄ Εθνικής, τα οποία για τα δικά της κυβικά δεν είναι δυνατόν να περιοριστούν στα στενά όρια μίας συμπαθητικής ή αξιοπρεπούς πορείας.

Το σχέδιο προβλέπει συνδυασμό επιστροφής με άμεσο πρωταθλητισμό και η επίτευξή του προϋποθέτει απόλυτη γνώση των δυνατοτήτων του υπάρχοντος έμψυχου υλικού και μελετημένη δράση προκειμένου αυτό να εμπλουτιστεί με την απαιτούμενη ποιότητα.

Επιτέλους, ποδόσφαιρο...

Η ξεκάθαρη εντολή του Δημήτρη Μελισσανίδη για την άμεση ενίσχυση με δύο ποδοσφαιριστές από το πάνω ράφι, δηλαδή καλύτερους από τους ήδη υπάρχοντες στις θέσεις που θα αγωνίζονται, είναι ένα ελπιδοφόρο σημάδι. Με δύο προσθήκες κατά τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο, τέτοιες που θα βοηθήσουν την ΑΕΚ να γίνει πιο γρήγορη, πιο αποτελεσματική αλλά και πιο συμπαγής, είναι λογικό ότι απαιτήσεις θα δημιουργηθούν και για καλή πορεία στο κύπελλο Ελλάδας.

Πλήγμα με Ντακόλ

Ήδη έχει συζητηθεί αρκετά ο συγκεκριμένος στόχος και ο Μιλοβάνοβιτς δεν πρέπει να λαθέψει. Άλλωστε επί της ουσίας θα είναι και για εκείνον οι πρώτες καθαρά δικές του επιλογές για το κιτρινόμαυρο ρόστερ με δεδομένο ότι ο Έλντερ Μπαρμπόζα είχε προταθεί στην Ένωση από τον Ιανουάριο του 2014.

Το πιο γουστόζικο της υπόθεσης πάντως είναι ότι μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία, συνειδητοποιούμε ξανά κάτι που κάμποσους μήνες πριν έμοιαζε με όνειρο ξεθωριασμένο. Ομιλούμε ξανά για ποδόσφαιρο, βιώνουμε την αναγεννησιακή περίοδο της ομάδας, διαπιστώνουμε ότι μία παραδοσιακή δύναμη επιστρέφει υγιής, ενωμένη και αποφασισμένη να κερδίσει εκ νέου το χώρο που δικαιούται στον εγχώριο χάρτη της μπάλας.