Δεν υπάρχει αντίο στο δρόμο τους
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την αναγκαστική απόφαση του Μιχάλη Παυλή να αφήσει πίσω το ποδόσφαιρο και την αγαπημένη του ΑΕΚ και εξηγεί γιατί δεν πρέπει ποτέ να αποκοπεί από την οικογένειά της.
Παραμονή πρωτοχρονιάς, στο σπίτι του, παρέα με τους πλέον δικούς του ανθρώπους, τους αληθινούς φίλους του. Εκεί τους ανακοίνωσε ότι πλέον του είναι αδύνατον να συνεχίσει το ποδόσφαιρο .
Κάποιοι το γνώριζαν βλέποντας την κατάσταση της υγείας του να επιδεινώνεται από την υπερπροσπάθειά του να νικήσει τη φύση και την ιατρική. Από την τρέλα του για την ΑΕΚ και το ποδόσφαιρο. Κάποιοι σοκαρίστηκαν, ήταν λογικό... Είχαν πάντοτε στο μυαλό τους ως δεδομένο ότι ο Μιχάλης δεν παραιτείται ποτέ.
Δεν θα βοηθήσω σε κάτι την επιστήμη υπερτονίζοντας αυτά που όλοι ήδη γνωρίζουμε για τον Παυλή. Ότι πάνω από τον εαυτό του έβαζε την ΑΕΚ, ότι σεβόταν και αναγνώριζε τα σύμβολα, ότι έδωσε έναν τεράστιο αγώνα με ήθος και άνισα όπλα εν συγκρίσει με τον αντίπαλό του, δίχως ποτέ να λιποψυχήσει ή να γκρινιάξει. Δίχως ποτέ να διεκδικήσει κάτι περισσότερο αυτό που μπορούσε να δώσει.
Γνωστά όλα τούτα και αποτελούν τα παράσημα της γενναίας ομολογουμένως προσπάθειάς του. Αν όλοι οι ποδοσφαιριστές αγαπούσαν το ποδόσφαιρο (και την ΑΕΚ εν προκειμένω) όπως ο Μιχάλης, είναι βέβαιο ότι τουλάχιστον οι μισοί εξ αυτών θα το αντιμετώπιζαν και διαφορετικά. Θα άφηναν στην άκρη το τουπέ, το κυνήγι της μεγάλης ζωής, τα ξενύχτια και τα μπουζούκια, την μόστρα και το φαίνεσθαι. Και θα ευγνωμονούσαν καθημερινά τον Θεό, την τύχη ή ότι άλλο θα τους θύμιζε τόσο έντονα ότι έχουν αυτό που τους επιτρέπει να ασκούν το επάγγελμα: Την υγειά τους.
Μόνιμα δίπλα της
Στο δρόμο του Μιχάλη και της ΑΕΚ δεν πρέπει να υπάρξουν αντίο. Άλλωστε σε εκείνη ανήκε όταν η ατυχία και μαζί η αδικία πέρασαν το κατώφλι της πόρτας του, γι αυτήν μαχόταν και συνέχισε να κρατά την ασπίδα του όσο οι δυνάμεις του βαστούσαν. Στα δύσκολα μάλιστα... Η αναγνώριση των συμπαικτών του για την ακατάβλητη θέλησή του να είναι δίπλα τους και να τους στηρίζει όταν ο ίδιος αντιμετώπιζε χίλιες-δύο δυσκολίες, η αγάπη του κάθε οπαδού που τον αισθάνεται ως αδερφό και μαζί ίνδαλμά του, δείχνουν τον ένα και μοναδικό δρόμο.
Ο Παυλής πρέπει να βρίσκεται εκεί καθημερινά, ανάμεσά τους. Να εργάζεται γι αυτό που υπεραγαπά και να δείχνει σε όλους πως είναι να βάζεις την ομάδα σου πάνω από όλα και όλους. Άλλωστε σε ότι και να του ζητηθεί, εκείνος θα δώσει το 100% και θα εργαστεί ανιδιοτελώς και δίχως υστεροβουλία. Γι αυτό που λατρεύει, για την ΑΕΚ.
Μια ιστορία διδακτική
Στο ποδόσφαιρο δεν ξεχωρίζουν αποκλειστικά οι σπουδαίοι εντός των γηπέδων, εκείνοι με τις τρομερές δεξιότητες και την ικανότητα να καθορίζουν τις τύχες αγώνων. Ο Μιχάλης Παυλής δεν είχε τελικά την ευκαιρία του να αποδείξει αν θα μπορούσε να εξελιχθεί σε τέτοιον. Η ιστορία του ωστόσο πρέπει να είναι διδακτική για όλους. Δεν έχει σημασία το αν θα χαρακτηριστεί ήρωας, όσο το ότι αναγνωρίζεται ως ένας άνθρωπος που αγάπησε και προσπάθησε πραγματικά για το όνειρό του με όπλα την καρδιά του και ταξιδεύοντας με την ταχύτητα σφαίρας κόντρα στη λογική.