Δεν υπάρχει ράψε, μόνο ξήλωσε

Το χειρότερο πράγμα που έχει καταφέρει η ΑΕΚ στον οργανισμό της τα τελευταία χρόνια, είναι το να ζει με φρούδες ελπίδες φυτεμένες τριγύρω από φθαρμένα πρόσωπα που είτε έχουν πιάσει το χαμηλό για το δικό της μέγεθος ταβάνι τους, είτε απλά αποδίδουν ακόμα πιο κάτω και από αυτό.

Πιέζει τον εαυτό της για να έχει αρχηγό και ηγέτη ένα ποδοσφαιριστή ο οποίος ναι μεν είναι καλός, αλλά δεν μπορεί πια να προσφέρει στο επίπεδο που απαιτείται. Πιέζει τον εαυτό της να ανακυκλώνεται ποδοσφαιρικά γύρω από πρόσωπα που έκαναν τον κύκλο τους στην ομάδα και αντί να βλέπουν σιγά σιγά την πόρτα της εξόδου κερδίζουν περισσότερο χρόνο εμπιστοσύνης. Πιέζει τον εαυτό της να βαφτίζει σε κάτι παραπάνω από αυτό που μπορούν να είναι, παίκτες οι οποίοι δεν αντέχουν ούτε την ευθύνη, ούτε το βάρος της φανέλες που φορούν να σηκώσουν.

Κακώς βρέθηκε ο οπαδός εκεί που βρέθηκε και σε λάθος παίκτη πήγε να ταρακουνήσει τη φανέλα, αφού ο Λιβάι Γκαρσία είναι από τους λίγους που σε κάνουν να πιστεύεις ότι υπάρχει όντως κάτι ξεχωριστό στο ρόστερ της ομάδας. Αυτό που ήθελε να τους δείξει ωστόσο, ήταν ότι δεν έχουν την ψυχή να την υπηρετήσουν.

Διανύοντας την πέμπτη δεκαετία της ζωής μου, έχω δει διαφόρων ειδών ομάδες της ΑΕΚ. Έχω δει ΑΕΚ πολύ πιο φτωχές από τη σημερινή, πνιγμένες στα χρέη και στην ανοργανωσιά, τσαλακωμένες από διοικήσεις μπατίρηδων και αγυρτών, παρατημένες στην απληρωσιά και και στην ανυποληψία, να ορθώνουν όμως ανάστημα απέναντι σε πανίσχυρους αντιπάλους, να μάχονται με παίκτες ενωμένους αν και όχι ιδιαίτερα ικανούς, να κάνουν ζημιές και να φεύγουν από το γήπεδο με αξιοπρέπεια. Ακόμα και να παίρνουν πρωτάθλημα όταν ουδείς το περιμένει, όπως εκείνο το μυθικό του 1989 απέναντι στον Ολυμπιακό του Κοσκωτά.

ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΥΠΑΣΑΙ

Ετούτοι εδώ που φορούν σήμερα τη φανέλα της, τι ακριβώς πρεσβεύουν βρε αδερφέ; Τους βλέπεις και τους λυπάσαι. Κανένας σεβασμός για την ομάδα, ανύπαρκτο το μεταξύ τους δέσιμο. Ένα τσούρμο παικτών που ξέχωρα από τις όποιες αδυναμίες τους, δεν έχουν μέσα τους την επιθυμία και την παλικαριά. Δεν είναι απλήρωτοι, ούτε παρατημένοι από τη διοίκηση. Δεν τους ζητήθηκαν τρελές υπερβάσεις, ούτε σώνει και καλά τίτλοι κάθε χρόνο. Να παίζουν ο ένας για τον άλλον, να σέβονται τον οργανισμό και να είναι αξιοπρεπείς τους ζητήθηκε. Όμως δεν είναι τίποτα από όλα αυτά...

Δίπλα μου καθόταν σήμερα ένας παλαίμαχος, μια ιστορική μορφή της ΑΕΚ. Δεν θέλω να αναφέρω το όνομά του μήπως και δημιουργήσω κάποιο πρόβλημα στον άνθρωπο. Κάπου εκεί μετά το μοναδικό γκολ της ομάδας -την οποία επί δεκαετίες υπηρέτησε με απίστευτο πάθος και αγάπη- , αυτό με το οποίο μείωσε σε 1-5, σηκώθηκε από την καρέκλα του για να φωνάξει: "Πάμε παιδιά, άλλο ένα, μη σταματάτε". Γραφικό το θέαμα ίσως πει κάποιος. Δύο δράμια από τη φλόγα του να είχε ο κάθε ένας που έπαιξε σε αυτό το ματς, θα ήταν καλύτερα τα πράγματα για την ΑΕΚ θα πω εγώ...

ΟΥΤΟΠΙΚΟ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΚΥΠΕΛΛΟ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ

Το να λέμε ότι κάτι μπορεί να αλλάξει αυτή τη στιγμή τόσο δραστικά για να προχωρήσει η ΑΕΚ στο θεσμό του κυπέλλου και να εξασφαλίσει την Ευρωπαϊκή παρουσία της, φαντάζει εντελώς ουτοπικό. Από τη στιγμή όμως που υπάρχει ακόμα ζωντανό περιθώριο, οφείλεις να προσπαθήσεις για αυτό. Όταν λοιπόν ο ίδιος ο προπονητής επαναλαμβάνει ότι κάποιοι παίκτες δεν μπορούν, το σίγουρο είναι ότι δεν πιστεύει και ο ίδιος το ξέσπασμα σε αυτή την τελευταία ευθεία. Το να προχωρήσει η ΑΕΚ στα επόμενα ματς χωρίς τον Μανόλο Χιμένεθ, με τον Νίκο Παναγιωτάρα στον πάγκο ή οποιονδήποτε άλλο από την ελεύθερη αγορά που θα μπορούσε να είναι διαθέσιμος, δυστυχώς μοιάζει πια με μονόδρομο. Είναι το τελευταίο χαρτί που μπορεί να παιχθεί, χωρίς ασφαλώς να δίνει κάποια ουσιαστική λύση για το μέλλον.

Αυτή καλείται να τη βρει ο άνθρωπος που αποχώρησε στο ημίχρονο του αγώνα από το γήπεδο, μην αντέχοντας να βλέπει άλλο αυτό που εν πολλοίς είναι το δικό του δημιούργημα. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης, από το 2018 έως και σήμερα, δεν παίρνει αποφάσεις που θα μεγαλώσουν αγωνιστικά την ΑΕΚ και όλα τα στοιχήματα που τοποθετεί στο τραπέζι χάνονται, για αυτό και ο πήχης μονίμως χαμηλώνει. Οφείλει να δώσει τέλος σε ποδοσφαιριστές ημίμετρα, να φέρει ένα σοβαρό και καταξιωμένο προπονητή και να τον στηρίξει με τους ποδοσφαιριστές που θα του ζητήσει για να χτίσει μια σοβαρή ομάδα. Μέχρι να το πάρει απόφαση, ίσως να έχει και πιο χαμηλά για την ΑΕΚ...

Photo Credits: Eurokinissi