"Δίντσικος" ο Μπέλεκ, ελπίδα ο Σιαλμάς

Υπάρχουν φορές που οι αριθμοί λένε όλη την αλήθεια... Αυτοί λοιπόν μας θυμίζουν ότι όλα τα εφετινά χαμένα τετ-α-τετ της ΑΕΚ έχουν μόνιμο (αρνητικό) πρωταγωνιστή! Στιβ Λέο Μπέλεκ είναι το όνομά του και μάλλον «τρόμος» λέγεται αυτό που τον διακατέχει απέναντι στο... έτοιμο γκολ.

Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας έγραφα ότι θα είμαι ευτυχής αν ο Καμερουνέζος πετύχει συνολικά 6-7 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Δεν είχα καν υπολογίσει ότι στα πρώτα δέκα ματς θα είχε τις κλασικές ευκαιρίες να σημειώσει (τουλάχιστον) τα μισά! Αν δε είχε το «killer instinct» και ακόμα περισσότερα...

Δεν έχω κάτι με το παιδί (18 χρονών είναι άλλωστε)... Όπως δεν είχα και με τον Γιάννη Δίντσικο, ίσως τον πιο ταλαντούχο αλλά και πιο «μπερμπάντη» επιθετικό που πέρασε από την ΑΕΚ τη δεκαετία του '80. Ο Μπέλεκ δείχνει πιο προσγειωμένος και μαζεμένος, αλλά απέναντι στο εύκολο γκολ παθαίνει ότι και ο «δύστυχος» (λόγω και των συχνών τραυματισμών του ασφαλώς) Γιάννης. Βλέπει την εστία σαν κλειδαρότρυπα!

Λύμπε, Γκούντι και.... Σιαλμάς!

Οι αλήθειες πρέπει να καταγράφονται. Ο Νίκος Λυμπερόπουλος οδεύει προς το τελευταίο εξάμηνο της σπουδαίας καριέρας του. Όλοι διαπιστώνουμε ότι δυσκολεύεται εμφανώς να ακολουθήσει το ρυθμό των υπόλοιπων, ότι η επιθετική δραστηριότητά του έχει περιοριστεί σημαντικά. Αναμφίβολα είναι χρήσιμος, αλλά όχι πια εξίσου αποτελεσματικός.

Ο Γκουντγιόνσεν εισέρχεται σε διαδικασία πάλης με τον οργανισμό, τα συναισθήματα και τις διαθέσεις του. Ουδείς μπορεί να γνωρίζει σε ποια κατάσταση θα επιστρέψει. Ούτε καν αν σε 6-7 μήνες από σήμερα, θα έχει την επιθυμία να δοκιμάσει ξανά. Ας μην ξεχνάμε όλα αυτά που κουβαλάει στις πλάτες του, οι σκέψεις και οι αμφιβολίες θα τον κυριεύσουν. Σε κάθε περίπτωση, ο Ισλανδός δεν θα είναι διαθέσιμος ως το καλοκαίρι.

Η ΑΕΚ έχει εμφανές πρόβλημα στο σκοράρισμα. Η αδυναμία (θέλετε γκίνια, θέλετε δυστοκία;) του Μπέλεκ κάνει τη ζωή της ομάδας ακόμα πιο δύσκολη. Μία μικρή αχτίδα ελπίδας έδωσε ο Δημήτρης Σιαλμάς. Δεν υπάρχει άλλωστε και κάποιος άλλος πίσω του. Γιατί όχι και στην κορυφή της επίθεσης λοιπόν; Είναι γρήγορος, είναι μαχητής, ας διαπιστώσουμε και πόσο εύστοχος (μπορεί να) είναι.

Αραμπατζής, Μανωλάς, Κάλα

Σε ματς που η ΑΕΚ δέχεται τρία γκολ, εύλογα δημιουργείται η εντύπωση ότι η άμυνα της ομάδας έχει κάνει χάλια δουλειά. Ωστόσο αν εξαιρέσει κανείς την αδράνεια στο πρώτο γκολ (και την κακή συμμετοχή στη φάση από τον έλληνα στόπερ) , η λειτουργία της συγκεκριμένης γραμμής δεν ήταν κακή. Οι Μανωλάς και Κάλα είχαν εν νέου μία καλή συνεργασία, σωστές τοποθετήσεις, γρήγορες και έγκαιρες επεμβάσεις.

Ο Γιάννης Αραμπατζής αποχώρησε από το γήπεδο έχοντας δεχθεί τρία γκολ και συνάμα (όσο οξύμωρο κι αν φαντάζει αυτό) πραγματοποιώντας εξαιρετική εμφάνιση. Ήταν σταθερός σε όλες τις εξόδους του, σωτήριος σε 2-3 περιπτώσεις που προέβη σε αποκρούσεις και σωστός στις μεταβιβάσεις του (με πόδια και χέρια). Ασφαλώς αδικείται από το γεγονός ότι το κοντέρ έχει γράψει πολλά γκολ παθητικό όσο ο ίδιος είναι βασικός. Από τις περιπτώσεις που ο τερματοφύλακας είναι αυτός που (συνολικά) φέρει τη μικρότερη ευθύνη.

Υ.Γ. Ακόμα μία χαμένη ευκαιρία για τον Σάββα Γκέντσογλου. Τόσα χρόνια τον περιμένει η ΑΕΚ να ωριμάσει και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της, όμως εκείνος συνεχίζει να κάνει... βάδην!