Ενδεκα ημέρες συμπλήρωσε η Ενωση στο Κίελτσε και μια καθαρή εικόνα για αυτά που θέλει να εφαρμόσει ο Μανόλο Χιμένεθ, πλέον υπάρχει. Είναι αλήθεια ότι διαπιστώνονται όμορφα πράγματα, βελτιώσεις στην ποικιλία και τους τρόπους δράσης και ασφαλώς πολλή περισσότερη ταχύτητα μεσοεπιθετικά.

Σε αυτές τις ημέρες όμως, ένας προπονητής που σέβεται τη δουλειά, τον εαυτό του και βλέπει μπροστά, εστιάζει σε όσα απαιτούν πρόοδο (αν κι εφόσον τη σηκώνουν). Κι ευτυχώς ο Ισπανός είναι τέτοιος.

Ο Χιμένεθ είναι ένας εργάτης του ποδοσφαίρου. Θα συνεχίσει να δουλεύει πάνω στις ατέλειες, ακόμα κι όταν διαπιστώνει ότι μια περίπτωση δεν μπορεί να πάρει άλλο επάνω της, είτε λόγω περιορισμένου δείκτη ανταπόκρισης ενός παίκτη, είτε διότι αυτός θα έχει πιάσει το ταβάνι του. Θα ψάχνεται καθημερινά για τακτικές προσαρμογές πάνω στα χαρακτηριστικά των ποδοσφαιριστών, θα προσπαθεί να εμπνευστεί τρόπους με σκοπό να προκαλέσει έκπληξη στον αντίπαλο. Η ΑΕΚ μπορεί να είναι ήσυχη ότι έχει στον πάγκο της έναν δυνατό στρατηγικό καθοδηγητή.

Η συζήτηση τώρα πρέπει να αφορά και στα όπλα της φαρέτρας του. Ωραίες οι ιδέες, απαιτητή η δουλειά, όμως στην πράξη είναι τα πόδια των ποδοσφαιριστών αυτά που εμφανίζουν (ή δεν εμφανίζουν) στα γήπεδα όσα έχει ο προπονητής στο μυαλό του. Είναι η Ένωση πλήρης; Προσωπικές προσεγγίσεις υπάρχουν πολλές, θα καταθέσω τη δική μου με επιχειρήματα. Θεωρώ ότι 2-3 προσθήκες ουσίας και ποιότητας, είναι απαραίτητο να γίνουν. Μόνον εφόσον πρόκειται για παίκτες που όντως θα βοηθήσουν τη δουλειά του προπονητή και την ομάδα να αλλάξει επίπεδο.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΞΟΥΝ...

... παρανοήσεις, δεν υπονοώ ότι δε θα γίνουν. Η πληροφόρηση που έχω είναι ότι θα αποκτηθούν από ένας έως τρεις παίκτες ακόμα, με γνώμωνα τα συνολικά συμπεράσματα που θα εξαχθούν από τον προπονητή και θα αξιολογηθούν από τη διοίκηση κατά την επιστροφή της ομάδας από την Πολωνία. Υπάρχει μόνιμα ανοιχτό και το ενδεχόμενο πώλησης κάποιου ποδοσφαιριστή. Δρόμος υπάρχει μπροστά μας και είναι ακόμα μακρύς για προσθήκες και διορθώσεις. Δυστυχώς όμως είναι πλέον λιγοστός για το πρώτο ευρωπαϊκό ματς κι ενώ προκύπτουν διαρκώς προβλήματα τραυματισμών.

Αν τα βάλεις κάτω, ο Λόπες σε πρώτη προσέγγιση δεν ενθουσιάζει. Αναγνωρίζω ότι χρειάζεται χρόνο προσαρμογής. Θυμίζω επίσης ότι η ΑΕΚ αναζητούσε έναν αριστερό μπακ με το σκεπτικό ότι θα είχε και τον Ντίντακ στο ρόστερ. Άρα σύμφωνα με αυτό, θα έπρεπε να αποκτήσει ακόμα έναν γιατί και ο Βινίσιους στα αμυντικά καλούπια του Χιμένεθ, δυσκολεύεται να μπει. Επιπλέον ένας επιθετικός είναι απαραίτητος, αλλά η Ένωση δεν έχει ακόμα αποφασίσει πως θα χειριστεί τη δύσκολη υπόθεση Αλμέιδα. Όπως ανοιχτή είναι και αυτή του Πατίτο, ο οποίος με τα ήξεις-αφήξεις του, δεν σου δίνει να καταλάβεις αν το μυαλό του είναι συγκεντρωμένο στην ομάδα ή ταξιδεύει σε αυτό το περίφημο ιδιωτικό συμφωνητικό. Άρα και αν χρειάζεσαι ακόμα έναν εξτρέμ ή όχι.

Ισως κουβέντα θα έπρεπε να γίνεται και για ένα καθαρό «8αρι» αλλά σίγουρα δεν συνιστά προτεραιότητα. Και για να είμαστε δίκαιοι, οι μεσοεπιθετικές προσθήκες που έχουν πραγματοποιηθεί, είναι αναμφίβολα ποιοτικές. Ο Κλωναρίδης έφερε στοιχεία που δεν υπήρχαν όπως η ταχύτητα, το σωστό διάβασμα του χώρου, η ικανότητα να πατάει περιοχή, ενώ ο Τρίστασον είναι ένας ατόφιος εξτρέμ με ικανότητα και στα δύο πόδια, άψογος τακτικά και απρόβλεπτος με τη μπάλα στην κατοχή του. Για το Λιβάια θα πω ότι από τα αγγίγματα στη μπάλα, καταλαβαίνεις πολλά. Κι όσοι βιάζονται να τον συγκρίνουν με τον Αραούχο έχοντας αρνητική προδιάθεση ή σκέψη, δεν τον μετρούν σωστά. Τη συνέχεια θα τη δούμε στα γήπεδα.

Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Δουλειά γίνεται, βελτίωση θα υπάρξει, όμως το ρόστερ σηκώνει ακόμα προσθήκες που πρέπει να γίνουν. Απέχει μόνο 2-3 κλικ (σαφώς περισσότερο αν υπάρξουν αποχωρήσεις) από το να παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη εικόνα και να θεωρηθεί πλήρες για να διεκδικήσει εγχώριους στόχους και να προσπαθήσει την ευρωπαϊκή υπέρβαση με συμμετοχή σε ομίλους. Να βοηθήσει λίγο και η τύχη με τους τραυματισμούς ή να πέσει ένα γερό ξεμάτιασμα.