Σε όλους τους φίλους, αναγνώστες, οπαδούς της ΑΕΚ που ζητούν τη γνώμη μου για την κατάσταση που επικρατεί στην ομάδα, τα αγωνιστικά σκαμπανεβάσματά της και τις διχαστικές τάσεις που προκαλούνται από όσους ενδιαφέρονται μόνο για να πουλήσουν μόστρα και παραμυθιάζουν τους ίδιους τους εαυτούς επειδή νομίζουν ότι λένε (ή γράφουν) κάτι σπουδαίο και πρωτότυπο, απαντώ με τον ίδιο τρόπο:

Αυτό που η ΑΕΚ βιώνει και μαζί της όλοι όσοι την ακολουθούμε σε κάθε βήμα της σε αυτό το βαρετό οδοιπορικό προς την επιστροφή, είναι ένας προσωρινός εφιάλτης. Και από τη στιγμή που όλοι μας έχουν αποδεχθεί ότι η ομάδα είναι περαστική από αυτές τις κατηγορίες και μαζί από τις πικρές ιστορίες που κρύβονται μέσα τους, περισσότερο παραπέμπει σε ψυχαναγκαστική επιμονή στη μιζέρια το να δυσφορείς με το παραμικρό, παρά καταμαρτυρεί αντίδραση που προέρχεται από ή ακουμπάει σε πραγματικό πρόβλημα.

Παρατηρώ με ιδιαίτερη κατανόηση τους ελάχιστους στον ελληνικό Τύπο που έχουν απομείνει πιστοί στην προσπάθεια αποπροσανατολισμού του ΑΕΚτζή και μοιράζοντας αναθέματα, κατάρες και ακατάσχετες μπούρδες, (νομίζουν ότι) παίζουν με τον πόνο και τον συναίσθημά του. Τους λυπάμαι κιόλας διότι νομίζουν ότι καταφέρνουν κάτι…

Ώριμη σκέψη…

Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά: η ΑΕΚ που βλέπουμε τώρα, δεν είναι η ΑΕΚ που σε δύο χρόνια από σήμερα (καλώς εχόντων των πραγμάτων και Θεού θέλοντος) θα εισέρχεται στον αγωνιστικό χώρο της «Αγιάς Σοφιάς» φέροντας πλέον την ταυτότητα που αναγράφει «διεκδικήτρια του τίτλου» (με έργα και όχι στα λόγια). Θεωρώ ότι από τη μία το αντιλαμβανόμαστε όλοι μας και από την άλλη ότι σαφώς και δεν αποτελεί δικαιολογία για την ύπαρξη χαμηλών απαιτήσεων.

Ο οπαδός δικαιούται να θέλει τα πάντα. Ειδικά όσοι υποστηρίζουν τη συγκεκριμένη ομάδα και πολλάκις έχουν πέσει θύματα απάτης από διοικήσεις αφερέγγυες και λαοπλάνες, ενώ έχουν προσφέρει τόσα και τόσα που εν πολλοίς στερούν από του εαυτούς ή τις οικογένειές τους.

Ωστόσο μένοντας ψύχραιμος και αποστασιοποιημένος από τις φωνές που τον καλούν να επαναστατεί, να λοιδορεί και να βρίζει επειδή η ομάδα του νίκησε μόνο με 1-0 τον Αστέρα Βάρης, θα βρει και τις αλήθειες, αυτές που κρύβονται στην άλλη πλευρά του νομίσματος και πολλές φορές αποφεύγουμε επιμελώς να διαβάσουμε.

Και συμβουλή…

Δεν θα υπερθεματίσω υπέρ του Δέλλα αν και όλοι ξέραμε ότι επελέγη για να γίνει προπονητής μέσα από την ΑΕΚ και τούτο απαιτεί τριπλάσια υπομονή. Ούτε θα σταθώ περισσότερο από όσο πρέπει ότι η ομάδα παίρνει αυτό που θέλει ως σήμερα (άλλοτε με κόπο, άλλοτε εύκολα) και εξελίσσει παίκτες που κανείς δεν τους περίμενε μερικούς μήνες νωρίτερα (Γροντής,. Πεταυράκης, Αργυρίου, Πλατέλλας).

Θα τονίσω ωστόσο ότι εδώ και περίπου 5 μήνες η ΑΕΚ δουλεύει ξανά με πλάνο και σε απόλυτα ποδοσφαιρικά πρότυπα. Δεν αλλάζει ο κόσμος σε μία ημέρα, δεν χτίζεται μία ποδοσφαιρική ομάδα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Θα πρότεινα να απομονώσετε τις κραυγές αγωνίας και τους καταστροφολόγους και να το δείτε πιο χαλαρά. Αυτό που πρέπει να γίνει, θα γίνει. Η ομάδα που σε δύο χρόνια από σήμερα θα αγωνίζεται στη Νέα Φιλαδέλφεια, θα είναι αυτή που όλοι θέλουμε να βλέπουμε.

ΥΓ. Για όσους δεν παρακολουθούν μπάλα ποτέ τους πλην ελληνικού ποδοσφαίρου ή νομίζουν ότι είναι χειροβομβίδα και πηγαίνουν στο γήπεδο με μοναδικό σκοπό να προκαλέσουν αναταραχή: Δείτε πως ανεβαίνουν τα μπακ και πόσες φορές φτάνουν στην αντίπαλη περιοχή. Δείτε τον τρόπο με τον οποίο η ομάδα προσπαθεί να ανοίξει άμυνες-πούλμαν με τη μπάλα κάτω, όχι με γιόμες (εντάξει, με τον Γεωργέα το προσπαθεί, όχι με τον Τσάβι). Δεν λέω ότι η ΑΕΚ είναι σούπερ, όμως προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο, με αυτούς που έχει. Αξιολογήστε αυτό που σας λέω και προσέξτε το στο γήπεδο. Δεν θέλω να πιστέψω ότι όσοι καταλαβαίνουμε είμαστε λίγοι και κυρίως ότι εμείς γινόμαστε όπως κάποιοι άλλοι…