Ελκυστική και κυρίαρχη ΑΕΚ
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την ΑΕΚ που πιστοποιεί ότι αλλάζει μεσοεπιθετική συμπεριφορά και κρατά σε περίοπτη θέση τον χαρακτήρα που εμφάνισε απέναντι σε πολύ δυνατό αντίπαλο.
Ο πιο αποκαλυπτικός φιλικός αγώνας, μία ημέρα πριν έλθει ο Αύγουστος. Η ΑΕΚ δίχως τους Αραούχο, Κονέ, Βράνιες, Χριστοδουλόπουλο και Γιόχανσον. Έχουσα στη βασική ενδεκάδα της ως μοναδική θερινή προσθήκη τον Οικονόμου και επί της ουσίας, νέο πρόσωπο τον Πέτρο Μάνταλο. Α, να μην το ξεχάσω... Βασικό τον Βίκτωρα Κλωναρίδη, τον ποδοσφαιριστή που σε μια πρόσφατη ψηφοφορία στο διαδίκτυο, έλαβε ποσοστό 92%, ως περιττό συμβόλαιο.
Προτού λοιπόν φτάσουμε στα αγωνιστικά συμπεράσματα για το τι παρουσίασε η ΑΕΚ, που ούτως ή άλλως ακόμα δεν είναι έτοιμη, ας συνυπολογίσουμε όλα τα προαναφερθέντα. Βάσει αυτών, η εικόνα της σε σημαντικό χρονικό διάστημα του αγώνα με τη Γαλατά (την πρωταθλήτρια Τουρκίας με το τεράστιο μπάτζετ, όχι μια ομάδα μέτριας δυναμικής), δικαίως χαρακτηρίζεται συνολικά, ως παραπάνω από ικανοποιητική. Αν μάλιστα εξετάσουμε επιμέρους κατηγορίες, τα όσα παρουσίασε στο μεσοεπιθετικό κομμάτι, ήταν δελεαστικά... Όμορφα, δουλεμένα και σε πολλές περιπτώσεις επιτυχημένα!
Μετά το Περιστέρι, όχι για να ευλογήσω τα γένια μου αλλά επειδή το είδα να συμβαίνει ενώπιόν μου όταν εσείς δεν είχατε τηλεοπτική εικόνα ή τη δυνατότητα να βρεθείτε στο Περιστέρι, είχα καταθέσει ότι η ΑΕΚ αλλάζει. Αρκετοί το παρεξήγησαν, όμως όσοι έδωσαν λίγη βάση και μαζί αφιέρωσαν κάποια δευτερόλεπτα για να διαβάσουν το σχετικό άρθρο, αντιλήφθηκαν χθες, ότι όντως αυτό συμβαίνει.
Η ΑΕΚ έπαιξε όπως μια πρωταθλήτρια. Με ζητούμενα κυριαρχικά, δημιουργικά, εύρεσης όσων περισσότερων γκολ γίνεται, παρόλο που δεν είχε σκοράρει καθόλου στα προηγούμενα φιλικά ματς. Και το έπραξε απέναντι σε έναν ισχυρό αντίπαλο, απέναντι στον οποίο είχε εξ αρχής την τάση να επιβληθεί. Το βρίσκω σπουδαίο αυτό που επιχείρησε. Διαφοροποιείται προς το καλύτερο στο επιτελικό κομμάτι, είναι πιο ελκυστική στο μάτι μαζί όμως και ουσιώδης, ενώ όπως έδειξε το χθεσινό ματς, έχει σχέδιο (προφανώς και τρόπους) να παίρνει από τους παίκτες της το καλύτερο που έχουν να προσφέρουν. Πιο τρανταχτό παράδειγμα από τον Κλωναρίδη, δεν υπάρχει...
Ποδοσφαιριστής ο οποίος αντιμετωπιζόταν ως "αναγκαίο κακό", χθες εμφάνισε αυτά που ξέρει να κάνει. Να συμφωνήσουμε ότι είναι λίγα; Ναι, σίγουρα δεν είναι πολλά. Όταν όμως ο προπονητής γνωρίζει ότι αυτά που έχει να δώσει είναι αρκετά για το σύνολο, δίχως να επηρεάζει αρνητικά τον τρόπο που εκείνος θέλει να λειτουργεί, τότε ακόμα και ο Κλωναρίδης μπορεί να εξελιχθεί σε δυνατό χαρτί.
Η αλήθεια είναι ότι και ο Χιμένεθ του έδωσε ευκαιρίες, σε σημείο να γίνεται λόγος για εμμονή. Ίσως γιατί ο Ισπανός δεν ήξερε πως να "αρπάξει" από τον συγκεκριμένο παίκτη τα δύο-τρία ξεχωριστά πράγματα που έχει να καταθέσει, δίχως να μοιάζει τόσο ξένος και αποκομμένος από το σύνολο.
ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ... ΠΑΙΚΤΑΡΑΔΕΣ
Σαφώς και δεν περιμένω από τον Κλωναρίδη να εξελιχθεί σε παίκτη - καταλύτη, ωστόσο όταν ο ίδιος ο προπονητής δηλώνει σίγουρος ότι θα δώσει πολλά περισσότερα εν συγκρίσει με πέρυσι κι αυτό συμβαίνει στο πρώτο κιόλας αληθινά ανταγωνιστικό ματς, τότε μπορώ να δείξω εμπιστοσύνη και να περιμένω ανάλογη συνέχεια.
Καθώς επίσης και να διαπιστώσω ότι αυτό που θέλει να παίξει η ΑΕΚ, δίνει στον Μάνταλο τις ελευθερίες που του έλειπαν ώστε να λυθεί και να μεγαλουργήσει. Υγεία να έχει το παλικάρι και θα κάνει ομορφιές φέτος. Ναι, προσωπικά τον Πέτρο, τον θεωρώ κόσμημα για το ελληνικό επίπεδο. Φάνηκε δε χθες, πόσο ανόητο ήταν αυτό που προ διετίας παγιώθηκε ως αγωνιστικό συμπέρασμα. Ότι τάχα μου εκείνος και ο Μπακασέτας δεν χωρούν στην ίδια ενδεκάδα. Χωρούν και ενθουσιάζουν, αρκεί να ξέρει ο προπονητής πως θα το κάνει να δουλέψει.
Για τους νεοφερμένους, διαπιστώνω πάλι υπερβολές. Θα εστιάσω στο εξής: Όσα ξέρει ο νοικοκύρης, δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος. Ο προπονητής εν προκειμένω... Είναι δεδομένο ότι ο Ουζουνίδης τους υπολογίζει και τους πιστεύει πολύ, όπως επίσης και ότι σε αυτή τη φάση, θα πορευτεί με την περυσινή μαγιά. Τα 65 λεπτά που έδωσε στην ενδεκάδα που επέλεξε για να ξεκινήσει το παιχνίδι, καταδεικνύουν τη δική του έμπειρη ανάγνωση ότι ουδείς εκ των Μπογέ, Αλέφ και (ειδικά αυτός) Πόνσε είναι έτοιμοι (περισσότερο τακτικά) για να ξεκινήσουν ευρωπαϊκό ματς και να σπάσουν κάποιον από τους κρίκους της ομοιογένειας.
Ας μην είμαστε βιαστικοί λοιπόν, ας τους δώσουμε το χρόνο που απαιτείται. Η ομαλότητα στην αξιοποίηση νεοφερμένων παικτών σε περιβάλλον μεγάλων απαιτήσεων, ταυτόχρονα με την προσομοίωση τους στα δεδομένα μιας ξένης χώρας που τώρα γνωρίζουν, αποκτάται μέσα από μια πορεία με σχετική ανηφόρα την οποία πρέπει να ανέβουν.
Όσον αφορά στις προσθήκες που απαιτούνται, είναι εμφανές ότι η μεσαία γραμμή "φωνάζει" πόσο θα ήθελε έναν παίκτη με τα χαρακτηριστικά του Κονέ, σε καλύτερη ηλικία και με περισσότερη έκρηξη και ταχύτητα. Θα έδινε στην ομάδα σπουδαία ώθηση. Αυτή πιστεύω είναι η πιο απαιτητή προσθήκη όταν αναφερόμαστε σε παίκτη ενδεκάδας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: