Ελληναρά ξέρεις εσύ, κράξε τον προπονητή
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την δυσκολότερη αποστολή που είχε ποτέ προπονητής της ΑΕΚ και την αδικία να "σαμποτάρεται" η εμπιστοσύνη προς τον Βλάχο όταν είχε δοθεί άπλετος χρόνος σε Μπάγεβιτς, Χιμένεθ και Κωστένογλου να δουλέψουν με πολύ ποιοτικότερο υλικό.
Σύμφωνοι, κριτική πρέπει να του ασκείται. Και όχι ασφαλώς επιδερμική, ας ξεπερνάει και τα όρια του αυστηρού αρκεί όμως να μην είναι άδικη και κακόπιστη. Στην ΑΕΚ ήλθε ο Βλάχος, ανεξαρτήτως της κατάστασης στην οποία βρίσκεται και των πολυάριθμων (διοικητικών και αγωνιστικών) προβλημάτων που βιώνει αυτή, οι απαιτήσεις παραμένουν υψηλές.
Όμως ο ίδιος ο προπονητής δεν είναι αυτός που επισημαίνει το συγκεκριμένο πράγμα ξανά και ξανά; Εκείνος δεν είναι που με νεροπίστολα επιχειρεί να "χτίσει" ομάδα κυριαρχική η οποία δεν θα "κάθεται" στα αβγά της επειδή νικάει με 1-0 τον (κάκιστο και εκ των φαβορί για τον υποβιβασμό) Άρη αλλά θα προσπαθεί για το δεύτερο γκολ προκειμένου να «κλειδώσει» τη νίκη;
Αυτό δεν είναι που δεν ζητούσαν οι "φωστήρες" από τον Χιμένεθ και τον Κωστένογλου; Να αποκτήσει δηλαδή η ΑΕΚ νοοτροπία νικήτριας ομάδας, αυτήν ακριβώς που (όντως) έχει απολέσει την τελευταία τριετία; Τώρα γιατί ψέγουν τον προπονητή επειδή δεν την γύρισε πίσω από το 70’ για να κρατήσει το μηδέν απέναντι σε έναν αντίπαλο φάντασμα;
Σε αυτή τη χώρα και ειδικότερα σε αυτή την ομάδα δεν ξέρουμε κι εμείς οι ίδιοι τι είναι αυτό που θέλουμε τελικά. Και έτσι, αφού δεν γνωρίζουμε, δεν μας ενδιαφέρει και δεν έχουμε μάθει να σεβόμαστε τη δουλειά ενός προπονητή ο οποίος δεν γκρίνιαξε ποτέ για το ποιοτικό υλικό που δεν διαθέτει _ όταν το έπραξαν οι προκάτοχοι του έχοντας στη φαρέτρα τους Σκόκο, Τζιμπούρ, Μπλάνκο, Μαϊστόροβιτς, Ντιοπ. Μίτσελ, Βάργκας, Ματέος, Κάλα, Λυμπερόπουλο, Μάκο, Λεονάρντο, Καφέ, Δέλλα (και πάει μακριά η βαλίτσα) _, βρίσκουμε τρόπους για να τον «πριονίζουμε».
Κι όμως η ΑΕΚ του Βλάχου…
… ήταν στα δύο από τα τρία ματς ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης, τουλάχιστον συγκριτικά με όσα είχαμε δει τα τελευταία χρόνια από τους προκατόχους του. Όχι, δεν λέω ότι είναι η ομάδα των ονείρων μου, τουναντίον αναπολώ ποδοσφαιριστές που πέρασαν την τελευταία τριετία οι οποίοι όμως δεν έγιναν ποτέ ομάδα.
Τουναντίον αυτή η ΑΕΚ, ως σύνολο, παρουσιάζεται πιο δεμένη, ενδιαφέρουσα, συμπαγής και ειλικρινής από κάθε προηγούμενη σεζόν από το 2008 κι εντεύθεν! Και το σημειώνω εγώ που ανέκαθεν (και αυτό θα συνεχίζω να κάνω γιατί αυτή τη στάση θα έχω απέναντι στο ποδόσφαιρο) στήριζα το έργο των τεχνικών της ομάδας, είτε αυτός λεγόταν Μπάγεβιτς, είτε Χιμένεθ, είτε Κωστένογλου! Εξαιρώ τον Δώνη που τα έκανε μαντάρα με το καλύτερο υλικό που είχε η ΑΕΚ από το 1996 και μετά
Παρακολουθούσα την αγωνιστική συμπεριφορά του Βαλεντίνου Βλάχου, στο πρώτο επίσημο ματς της επαγγελματικής πλέον καριέρας του, και δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου. Ήταν ο ίδιος με τον φοβισμένο ποδοσφαιριστή που έβλεπα κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας; Μεταμορφώθηκε… Αν δεν αποτελεί αυτό ένα δείγμα της δουλειάς που κάνει ο συγκεκριμένος προπονητής, τότε να οπλιστείτε με περισσότερα επιχειρήματα όσοι όλα αυτά τα θεωρείτε (ειδικά υπό τις υπάρχουσες συνθήκες) ξαφνικά αυτονόητα.
Δεν είμαι ο αγιογράφος του Βλάχου, δεν ταυτίζομαι με προσωπολατρίες και δεν συνηθίζω να χαράσσω γραμμή υπεράσπισης αν δεν είμαι σίγουρος ότι κάποιος αδικείται. Και σε αυτή την περίπτωση, ο προπονητής της ΑΕΚ αδικείται κατάφορα επειδή έχει παρουσιάσει σε τρία ματς συνεργασίες και συνοχή συνόλου που δεν είδαμε, ειδικά τα προηγούμενα δύο χρόνια, από παίκτες πολύ πιο έμπειρους και ικανούς. Αλλά έτσι είναι ο Ελληνάρας (οπαδός, δημοσιογράφος, φίλαθλος, ακόμα κι εκείνος που δεν ασχολείται με το ποδόσφαιρο!): ξέρει πάντοτε καλύτερα!