Τίποτα δεν πήγε καλά για την ΑΕΚ μέσα στο 2024. Ήταν η χρονιά του εορτασμού των 100 χρόνων από την ίδρυση της, αλλά εδώ που τα λέμε, ούτε το αερόστατο δεν πέταξε. Ούτε πετάει για να ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα όπως ήταν προγραμματισμένο να γίνει. Ξεχάστηκε το όραμα από τη στιγμή που το περυσινό πρωτάθλημα χάθηκε.

Θα μου πείτε, το αερόστατο φταίει τώρα; Προφανώς και όχι, το σκέφτηκα για να χαλαρώσω λίγο και τη διάθεση. Δεν είναι καλή για όλους τους φίλους της ΑΕΚ, λογικό είναι. Φεύγει ένας χρόνος με δυσάρεστες αναμνήσεις και μόνο, όπως ταιριάζει στη μουντή πραγματικότητα του 2024.

Με μια βαθμολογική απώλεια που σίγουρα θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί βάσει των ευκαιριών απέναντι στον Λεβαδειακό και μιας κρύας φάσης που δόθηκε πέναλτι εις βάρος της, από αυτά που καλό θα είναι να δίδονται και εις βάρος των άλλων που διεκδικούν το πρωτάθλημα. Αυτό όμως δεν συμβαίνει και υπάρχουν περιπτώσεις πολύ συγκεκριμένες για να θυμηθούμε.

Τις προσπερνώ, ωστόσο. Μόνη της έβγαλε τα μάτια της η ΑΕΚ, δεν κατάφερε να πετύχει το γκολ στο πρώτο ημίχρονο που είχε τις καθαρές φάσεις για να το πράξει, δεν μπόρεσε επίσης με την κεφαλιά εξ επαφής του Μάνταλου στο δοκάρι, στο δεύτερο ημίχρονο, να ξαναμπεί στο παιχνίδι πιο ενεργά και να έχει χρόνο μπροστά της για να βρει το γκολ της νίκης. Είναι ωστόσο ενθαρρυντικό ότι βρήκε γκολ ισοπαλίας. Θα κρατήσω τη γλυκιά γεύση.

Ατόφιος και ηγετικός ο Μήτογλου

Αν λοιπόν μένει κάτι θετικό από την ολοκλήρωση των υποχρεώσεών της μέσα στο δραματικό γενικά για εκείνη 2024, είναι το γκολ του Μήτογλου. Αφενός επειδή θεωρώ ότι πάντοτε ένας βαθμός κερδισμένος είναι καλύτερος από το να μην παίρνεις τίποτα -μακάρι δηλαδή η ΑΕΚ να είχε πάρει έστω την ισοπαλία στις Σέρρες και στο Αγρίνιο από το να χάσει και στα δύο ματς που ήταν συντριπτικά καλύτερη- και αφετέρου διότι μπήκε από το πόδι ενός παίκτη που είναι το παρόν και το μέλλον της ομάδας. Ατόφιος και ηγετικός!

Κρατάω αυτή την ευχάριστη νότα ως μια γλυκιά τελευταία στιγμή σε μια γενικότερα πικρή χρονιά. Για το παιχνίδι, τις επιλογές του προπονητή, το πως ο αντίπαλος το διαχειρίστηκε, το αν θα μπορούσε να υποδειχθεί πέναλτι στην τελευταία ανάσα του αγώνα και στο τράβηγμα πάνω στον Πιερό, θα μπορούμε μόνιμα να συμφωνούμε ή να διαφωνούμε. Κρίνοντας από αυτά που είδα μέσα στο γήπεδο, κρατάω την προσπάθεια και το πείσμα όλων για να το γυρίσουν με κάθε τρόπο.

Όλες οι αναλύσεις και τα επιμέρους συμπεράσματα δεν μπορούν να αλλάξουν ένα βεβαιωμένο γεγονός. Η ΑΕΚ έχει την ποιότητα, τους ποδοσφαιριστές, τον προπονητή και τη διοίκηση για να ατενίζει με αισιοδοξία το 2025. Είτε χάσει το πρωτάθλημα, είτε το κερδίσει, νιώθω απόλυτα σίγουρος ότι θα είναι εκεί για να το διεκδικεί έως το τέλος. Αυτό, για μένα, τώρα που φεύγει μια στενάχωρη χρονιά και σε προσωπικό επίπεδο, αρκεί για να με κρατά χαρούμενο και αισιόδοξο.

Έχω ζήσει -όπως και εκατομμύρια άλλοι- πολύ χειρότερα, θυμάμαι χρονιές στο πουθενά και στο τίποτα, με την ΑΕΚ να είναι βυθισμένη σε ένα χάος, αγωνιστικά, διοικητικά, σε όλα τα επίπεδα. Αυτό λοιπόν ήταν ένα ματς που δεν κερδήθηκε, μια μάχη που έληξε ισόπαλη. Δύο βαθμοί που χάθηκαν και ένας που κατακτήθηκε.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους με υγεία, υπομονή και πίστη σε όσους αγαπούν την ΑΕΚ, έχει όλα τα εχέγγυα για να παραμένει πρωταγωνίστρια, στις χαρές και στις λύπες. Είναι ακμαία και δυνατή, έχει πάψει να είναι στα χαμένα, έχει το σημείο αναφοράς της. Όλα τα άλλα, είναι απλά ποδόσφαιρο.