Μία λάθος απόφαση. Το ταξίδι στον Παράδεισο μπορεί να περιμένει, υπάρχει χρόνος ακόμα στο ματς. Ένα λάθος που επαναλαμβάνεται και τιμωρείται. Η επιστροφή στην Κόλαση επιβάλλεται βιαίως και κόντρα στη λογική της περίστασης. Το αποτέλεσμα είναι άδικο, πικρό, αλλά και μη αναστρέψιμο. Το συμπέρασμα είναι το ίδιο:

Η ΑΕΚ έπαιξε καλά, πολύ καλά. Κατά (μεγάλα) διαστήματα απέδωσε ακριβώς για το επίπεδο στο οποίο κλήθηκε να δοκιμαστεί, ήταν ένα σύνολο κατάλληλο για ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Στην τελική σούμα ωστόσο μένει το εξής: εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο στην Ολλανδία, άφαντη στην επανάληψη και τρία γκολ παθητικό.

Χαμένες ευκαιρίες στην Τούμπα, δοκάρια, αλλά αφέλεια στην αμυντική λειτουργία που φέρνει το 2-0 υπέρ του ΠΑΟΚ. Συγκλονιστική επιστροφή απέναντι στην Μπενφίκα μετά από δύο γκολ στην καμπούρα της λόγω πλήρους έλλειψης συγκέντρωσης και λαθών που έχουν γίνει ξανά, η νίκη της κλείνει το μάτι, όμως η ήττα δεν αποφεύγεται και πάλι.

Τρία ματς, τρία άσχημα αποτελέσματα. Μαγική εικόνα; Σε ένα βαθμό, ναι. Ωστόσο η φάση αυτή τη στιγμή, απαιτεί περισσότερο κυνισμό και λιγότερη θριαμβολογία, διότι έπεται η τέταρτη δοκιμασία. Στεγνά, αυστηρά και με προβληματισμό πρέπει να αντιμετωπίσει η ΑΕΚ το γεγονός ότι δεν πήρε τίποτα από αυτά τα ματς, ενώ κατά γενική ομολογία, έπαιξε περισσότερο καλά από ότι ο μέρος όρος των οπαδών της προσδοκούσε.

Την Κυριακή κλείνει ένας κύκλος τεσσάρων αγώνων υψηλών απαιτήσεων. Κι αν δεν έρθει η νίκη απέναντι στην ομάδα του λιμανιού, τότε αυτός (ο κύκλος) θα έχει αποχαιρετίσει δίχως τη χαρά της ολοκλήρωσης σε έστω ένα από αυτά τα παιχνίδια. Ενδιάμεσα η Ένωση νίκησε τον ΟΦΗ, τον οποίο στην κατάσταση που παρουσιάζεται, ίσως μπορεί να τον καταφέρει και ο Απόλλωνας. Αποτέλεσμα απαραίτητο, που όμως δεν αλλάζει την αντιφατική γεύση της χαρμολύπης.

ΝΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΚΑΛΗ ΜΠΑΛΑ

Ας γίνει και το ανάποδο μια φορά. Να μην παίξει η ΑΕΚ καλά, μα να χαμογελάσει στο τέλος. Συνέβη κάμποσες φορές πέρυσι αυτό. Ουδείς αμφισβητεί ότι αυτή η παρέα, με τον τρόπο που ο Μαρίνος Ουζουνίδης την κατευθύνει και αποφασίζει για εκείνη, είναι πολύ πιο ελκυστική στο μάτι, σαφώς πιο παραγωγική, αποδίδει ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο. Της λείπουν ωστόσο η ουσία, ο κυνισμός και η συμπάγεια που την χαρακτήριζαν όταν έπρεπε να αμυνθεί.

Στα προηγούμενα δύσκολα ματς δεν βρήκε γκολ. Τα ξετρύπωσε κόντρα στη Μπενφίκα, ωστόσο δέχθηκε ξανά ένα περισσότερο από αυτά που εκείνη πέτυχε. Συμπερασματικά, το πρόβλημά της είναι καθαρά ανασταλτικό και εξηγήσεις υπάρχουν πολλές. Οι τραυματισμοί, ή έλλειψη εναλλακτικών λύσεων στη μεσαία γραμμή που έχουν ως συνέπεια τη συσσωρευμένη κόπωση συγκεκριμένων παικτών, οι καθυστερήσεις στις μεταγραφές, οι προσθήκες που κακώς δεν έγιναν.

Ασφαλώς και δεν είναι θαυματοποιός ο Ουζουνίδης, ήδη με τους χειρισμούς του γίνονται υπερβάσεις όσον αφορά στη δημιουργία και στην παραγωγή φάσεων. Ωστόσο δεν μπορεί να μην έχει διαπιστώσει και ο ίδιος ότι η ΑΕΚ δέχεται κατ’ εξακολούθηση γκολ τα οποία απαγορεύονται σε αυτό το επίπεδο. Διότι όσο καλός κι αν είσαι, τα δώρα δεν επιστρέφονται!

Ασφαλώς και δεν θα χαθεί ο κόσμος αν η ομάδα αποτύχει (και) την Κυριακή. Η δουλειά όταν είναι καλή, σε δικαιώνει σε βάθος χρόνου. Ωστόσο πολύτιμο έδαφος θα έχει χαθεί και αυτό το απωθημένο του ανολοκλήρωτου, δεν (θα) είναι καλός οδηγός. Έρχεται ένα ντέρμπι με πίεση και άγχος. Υπάρχει ένα μεγάλο «πρέπει» για τους ποδοσφαιριστές και τον προπονητή. Το αντιλαμβάνονται και εκείνοι ότι στο ποδόσφαιρο, δεν πετυχαίνεις πράγματα με το να είσαι απλά καλός. Πρέπει να είσαι πρωτίστως αποτελεσματικός.

ΥΓ. Θλάσεων συνέχεια… Ο Μαρίνος το λογικό έκανε, τη δουλειά της ομάδας υπερασπίστηκε. Δεν έχω γνώσεις σε τέτοιο βαθμό ώστε να επιρρίψω ευθύνες, θα ήταν άδικο και αντιεπαγγελματικό. Αυτό που λέω είναι ότι πρέπει να εντοπιστεί ο λόγος. Και μαζί να βρεθεί λύση στο πρόβλημα, διότι πλέον προκύπτει ζήτημα αριθμητικό.

ΥΓ1. Ερωτάται, ο κορυφαίος του γηπέδου Νίκλας Χουλτ, για την εμφάνισή του. Αναφέρει τη συνεργασία του με τον Μάνταλο, προφανώς γιατί εκείνος ξέρει καλύτερα από όλους τους σοφούς του ποδοσφαίρου εντός κι εκτός ΟΑΚΑ, ότι από τη συνεργασία αυτή, μπόρεσε να εμφανίσει το χθεσινό πρόσωπο. Απλά σκεφτείτε και αυτό, όσοι πιστεύετε ότι τα γνωρίζετε όλα. Αναλογιστείτε πόσο σπουδαίο είναι να μιλάει κάποιος, ενδεχομένως στην καλύτερη βραδιά της καριέρας του, για τον συμπαίκτη του.

ΥΓ3. Περί Κλωναρίδη… Καλά έκανε και το δοκίμασε. Δεν έκανε καλά που δεν έδωσε δίπλα του. Είναι δυνατόν να ισχύουν και τα δύο; Κι όμως είναι! Έχει πετύχει δύο γκολ, ψάχνει και το τρίτο, το ένστικτο του σκόρερ αυτό υπαγορεύει, ίσως με λίγο επιπλέον εγωισμό. Αλλά όταν νιώθεις σούπερμαν, θα προσπαθήσεις να πετάξεις. Δεν τον ψέγω, έχει ήδη κάνει περισσότερα από όσα περιμέναμε. Έξι γκολ σε 10 αγώνες… Έξι γκολ δεν περίμενε κανείς από εκείνον σε μια ολόκληρη σεζόν. Και είναι ακόμα Οκτώβριος…