Επιτέλους, ΑΕΚ με μέταλλο!

Ουφ... Ναι, μου δίνεται επιτέλους η ευκαιρία να γράψω για κάτι ευχάριστο. Για μία ομάδα που με έκανε να αισθάνομαι καλά. Είχε αγωνιστικό πλάνο πολύ συγκεκριμένο, είχε ποδοσφαιριστές με τρομερή διάθεση (αν και για αυτό προσωπικά επέμενα ότι εφέτος δεν θα πρέπει να έχετε αμφιβολίες, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τη σοβαρότητα και τη διάθεση των παικτών να αλλάξουν την κατάσταση) και πάνω από όλα, αίσθημα υπεροχής!

Επιλέγω πάντως σε αυτό το άρθρο μου _ και προσδοκώντας πάντοτε στη δική σας άποψη για να γίνει αυτή η ομολογουμένως όμορφη συζήτηση που έχουμε σε αυτό το χώρο _ να ασχοληθώ με τα πρόσωπα της βραδιάς. Αυτές είναι οι δικές μου απόψεις, περιμένοντας και τις δικές σας. Ας αφήσουμε στην άκρη τα ιδιοκτησιακά (τα οποία άλλωστε μοιράζονται κατά το... διοικητικό δοκούν, από Μέσο σε Μέσο) παρατράγουδα και ας μιλήσουμε για μπάλα. Κρατώ λοιπόν τα εξής:

Κωστένογλου: Παρουσίασε μία δική του ΑΕΚ. Πειθαρχημένη, ορθολογική, συγκρατημένη όταν θα έπρεπε, περισσότερο επιθετική και απαιτητική όταν οι περιστάσεις θα ευνοούσαν σε αυτό. Ένας προπονητής που αδίκως για μένα έχει χαρακτηριστεί ως ευκαιριακή λύση. Έχει επιστρέψει στην ομάδα με διάθεση να αλλάξει την κατάσταση (ξεκινώντας από τη νοοτροπία των ποδοσφαιριστών) και ξεκάθαρη επιθυμία να επιβάλλει τους όρους του. Είχατε διαβάσει στο Sport24.gr το σχετικό κείμενο με τίτλο « Η πίστη του Κωστένογλου».

Αραμπατζής: Μία επιπόλαια έξοδος θα μπορούσε να φέρει το 1-1, αλλά και πάλι ο 27χρονος τερματοφύλακας ήταν 9 στις 10 φορές σωστός. Είναι αυταπόδεικτα πλέον ένας γκολκίπερ που εμπνέει σιγουριά στην άμυνά του. Και η χρονιά πρέπει (και δικαιωματικά πλέον) να είναι δική του. Ας δει και ο Σάντος λίγο τι γίνεται, για την ΑΕΚ μιλάμε...

Οπαδοί: Άψογοι! Χωρίς καμία διάθεση να ασχοληθούν διεξοδικά με τις παλινωδίες της διοίκησης και την α-μετοχικότητα των ιδιοκτητών της ΠΑΕ (ω ναι, στους Παππά και Νοτιά αναφέρομαι, εσείς επιλέξτε τη σειρά!), ήταν κοντά στην ομάδα. Βοήθησε και η εξέλιξη του αγώνα ασφαλώς!

Κάλα: Καταπληκτικός! Ο Μανωλάς πρέπει να πάρει το DVD του αγώνα στο σπίτι του, να το βάλει να παίζει επί ώρες και να βγάλει κάποια συμπεράσματα για τη δική του παρουσία. Ο Ισπανός ήταν παντού, ήταν καθοριστικός στις επεμβάσεις του, εξαιρετικός στις τοποθετήσεις του και επιπλέον χρίστηκε σκόρερ.

Λυμπερόπουλος: Είμαι από εκείνους που δεν τους αρέσουν τα... στριφογυρίσματα! Έχω γράψει ότι εφέτος θα έπρεπε να έρχεται από τον πάγκο, όταν όμως ο Γκούντι ήταν διαθέσιμος. Σε αυτή την ΑΕΚ,ο 36χρονος επιθετικός αποδεικνύει το γιατί είναι απαραίτητος. Μια χαρά φαινόταν άλλωστε ο Μπέλεκ στη δεξιά πτέρυγα (α ρε... «αρχιμάγειρα» Μανόλο που πρώτος το ανακάλυψες)!υ.

Καφές: Ένας τρομερά ποιοτικός μέσος. Η ικανότητά του στην πάσα, η ευκολία με την οποία επιλέγει το σωστό και η ταχύτητα σκέψης που τον διακρίνουν, τον καθιστούν τουλάχιστον αναντικατάστατο όταν βρίσκεται σε πλήρη ετοιμότητα. Είναι ένας παίκτης απαραίτητος στη μεσαία γραμμή!

Υ.Γ. Όχι, δεν αφήνω στην... απέξω τον μαχητή Κοντοέ, τον φιλότιμο Καράμπελα ο οποίος δεν παίρνει ποτέ ανάσες λόγω έλλειψης εναλλακτικής λύσης, τον Μάκο που με την παρουσία του κάνει τη μεσαία γραμμή της ΑΕΚ να δείχνει «σιδερένια», τον Βάργκας που χθες είχε μία μέτρια παρουσία αλλά γενικά έχει αδιαμφισβήτητη ποιότητα, ούτε τον εντυπωσιακό Λεονάρντο των πρώτων 45 λεπτών που πρέπει επιτέλους να μάθουμε γιατί «κλατάρει» μετά το 55'-60'.