Την ώρα που οι στενοί συνεργάτες και καλοί φίλοι του Δημήτρη Βιντιάδη έχουν παραμερίσει την αρχική βεβαιότητά τους και μεταφέρουν ένα κλίμα δυσπιστίας για την πιθανή εμπλοκή του επίδοξου αγοραστή της ΠΑΕ στα κοινά της κιτρινόμαυρης εταιρείας, η στελέχωση του ποδοσφαιρικού τμήματος με πρόσωπα κοινής αποδοχής τα οποία ήταν έτοιμα να αναλάβουν πόστα στην ΑΕΚ και πριν από περίπου 10 μήνες, οδηγούν σε έναν λογικό συνειρμό:

Όλα τούτα γίνονται και εις γνώσιν αν όχι με τις ευλογίες του Ντέμη Νικολαΐδη!

Δεν γνωρίζω αν έχει ο ίδιος διαδραματίσει συγκεκριμένο ρόλο στο να παρθούν οι αποφάσεις για την επιστροφή των Δέλλα, Ζήκου, Κέζου και Μπορμπόκη. Ούτε θα ισχυριστώ κάτι τέτοιο. Αυτό που ξέρω είναι ότι αυτή η ομάδα συν τους Κωστένογλου, Αλεξόπουλο και Λυμπερόπουλο απάρτιζε την 7αδα των εκλεκτών του Ντέμη όταν σχεδίαζε την επιστροφή του στην κεφαλή της κιτρινόμαυρης ΠΑΕ.

Είχε ήδη ξεχωρίσει τις αρμοδιότητες του καθενός στο μυαλό του, μάλιστα με κάποιους εξ αυτών είχε μοιραστεί τις σκέψεις του, όλα αυτά είχαν καταγραφεί στο ρεπορτάζ της περιόδου εκείνης. Εύλογο είναι λοιπόν σήμερα, δίχως να ξεχνάμε ότι άλλη είναι η προτεραιότητα της ΑΕΚ αυτή τη στιγμή - η αγωνιστική βιωσιμότητά της -, πολλοί να βλέπουν πίσω από αυτές τις επιστροφές τη μελλοντική επανενεργοποίηση του Ντέμη.

Αυτό που όλοι πρέπει να ευχόμαστε είναι η διατήρηση όλων αυτών των αγαπητών και ανιδιοτελών απέναντι στην ΑΕΚ προσώπων - μην λησμονείτε ότι αρκετοί από αυτούς έχουν λαμβάνειν ακόμα οφειλόμενα, όμως ουδέποτε έφεραν την εταιρεία σε δυσχερή θέση - ότι κι αν συμβεί στο τέλος αυτής της παρανοϊκής για την Ένωση σεζόν. Ακόμα και το απευκταίο αν μας φέρει ο δρόμος, θα είναι τραγικό το να τους αποδοθούν ευθύνες, ακόμα περισσότερο δε το να απομακρυνθούν προτού ακόμα επιστρέψουν.

Στα χέρια του Δέλλα η ΑΕΚ!

Ρισκάρουν πολλά όλοι τους κι ας ακούγεται δεξιά και αριστερά ότι δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Αν η ωρολογιακή βόμβα ΑΕΚ ανατιναχθεί στα χέρια τους, η ιστορία θα έχει γράψει. Και δεν θα είναι για καλό. Ωστόσο εκεί ακριβώς είναι που πρέπει να πρυτανεύσουν η λογική και η σύνεση. Χωρίς να ξέρω (και το επαναλαμβάνω αυτό γιατί δεν θέλω να παριστάνω τον έξυπνο), έχω μέσα μου τη βεβαιότητα ότι η επιστροφή τους δεν θα είναι προσωρινή ανεξαρτήτως της τελικής κατάληξης αυτής της τολμηρής προσπάθειας.

Μετά από καιρό, εντός της ΑΕΚ υπάρχουν άνθρωποι που εμπιστευόμαστε και αγαπάμε, πρόσωπα που όλοι ξέρουμε ότι δεν θα κινηθούν παράλογα, δεν θα πράξουν εγωιστικά, δεν θα κοιτάξουν το προσωπικό συμφέρουν. Το είχε ανάγκη αυτό η ομάδα διότι, ασχέτως αν ο Λίνεν είχε τις καλύτερες προθέσεις του κόσμου, στο τέλος έγινε βλαπτικός για την Ένωση. Και αυτό δεν έχει τόσο σημασία αν το λέμε εγώ, εσείς και οι τριγύρω όταν το πιστεύουν και το επικοινωνούν οι ίδιοι οι παίκτες σε ποσοστό 90%. Καλώς ή κακώς, δεν μπορείς να έχεις λειτουργικά αποδυτήρια έτσι.

ΥΓ. Λέμε αντίο στον Λίνεν μαζί με ένα ευχαριστώ για την προσπάθειά του, όπως εκείνος την είχε αντιληφθεί. Δόλο δεν είχε, σε δύσκολη περίοδο ενεργοποιήθηκε και λάθη κάνουν όσοι δουλεύουν. Κάποια στιγμή όμως, όταν γυαλί συνθλίβεται, έρχεται το τέλος. Αυτό επίτασσε η περίπτωσή του...