Φασούλι το φασούλι χωρίς... Παππά

« Η στιγμή της νίκης είναι πολύ μικρή για να ζεις για αυτήν παραμελώντας όλα τα υπόλοιπα» είχε πει κάποτε η μεγάλη Μαρτίνα Ναβρατίλοβα.

Δεν είχε άδικο αλλά στην περίπτωση της ΑΕΚ αυτά τα συνεχόμενα επιτυχημένα αποτελέσματα είναι ο μοναδικός τρόπος για να στέκεται όρθια και να κρατά την αξιοπρέπειά της δίχως να λυγίζει σε πείσμα όλων αυτών που συμβαίνουν στην καθημερινότητά της, λες και έχουν βαλθεί να την ισοπεδώσουν.

Ο Πέτρος Παππάς είναι ο πιο πρόσφατος της θρυλικής παρέας του 2004 που «απέδρασε» των ευθυνών του για τη σημερινή κατάσταση ΠΑΕ, δίχως να πληρώσει τα περίπου 6 εκατ.ευρώ που του αναλογούν για τη χρήση της εφετινής χρονιάς, φαντάζομαι και έχοντας πάψει πλέον να νιώθει « βλάκας» όπως μας είχε αποκαλύψει σε παλαιότερη συνέντευξή του. Δεν ξέρω πόσο έξυπνος νιώθει τώρα που παρέδωσε στους Supporters, αυτό που ήθελε πάντως το έκανε και ανακουφίστηκε από τον μεγάλο μπελά στον οποίο τον έμπλεξαν.

Η πορεία στο άγνωστο συνεχίζεται, ιστορίες για αγρίους κυκλοφορούν πολλές, το ενδιαφέρον από το Κατάρ μέσω δήθεν προξενιού του Πρέσβη στην Ελλάδα _ για το οποίο ο άνθρωπος δήλωσε (όντας θυμωμένος) άγνοια στο Sport24.gr και ζήτησε να μην τον παρουσιάσουν ως «προξενήτρα» _ αρχίζει να ξεθωριάζει, το παραμύθι με τον Άντζελος ξεχάστηκε καθώς 20 ημέρες τώρα δεν υπήρξε η παραμικρή επαφή (παρά την προσπάθεια του Χάρη Κοσμάτου να τα ξαναπεί με τον Τζον μέσω email) και ας βομβαρδίζεται ο κόσμος της ΑΕΚ με ανακρίβειες για τις προθέσεις του ελληνοαμερικανού μεγιστάνα.

Ο Αδαμίδης ταξιδεύει επιχειρώντας να επιστρέψει στην Ελλάδα έχοντας βρει την κότα με τα χρυσά αβγά, ο Νοτιάς κρατάει αποστάσεις από όλα τα μέλη της διοίκησης και φέρεται ότι κάνει το δικό του παιχνίδι έχοντας βρει υποψήφιο συμπαίκτη του οποίου το όνομα δεν αποκαλύπτει και η ζωή συνεχίζεται με ένα σωρό σενάρια τα οποία θα πρέπει επιτέλους να τελειώσουν με αλήθειες. Διότι από ψέμματα, ιστορίες επιστημονικής φαντασίας, και «ψυχανεμισμούς» χορτάσαμε και πήραμε και για το σπίτι. Τα αποτελέσματα περιμένουμε, θα υπάρξουν ποτέ τέτοια;

Μέσα σε όλα αυτά...

... η ΑΕΚ του Νίκου Κωστένογλου κάνει την τίμια προσπάθειά της, με τα όπλα που διαθέτει, με πολλή διάθεση και φιλότιμο, με καλό κλίμα και σύμπνοια μεταξύ των ποδοσφαιριστών και του τεχνικού επιτελείου. Έκανε και... ρεκόρ τετραετίας αν δεν το γνωρίζετε, οι 19 βαθμοί ύστερα από 10 αγώνες στο πρωτάθλημα, συνιστούν την καλύτερη συγκομιδή της από τη σεζόν 2007-08 κι εντεύθεν. Είναι κάτι και αυτό, σκεφτείτε να είχε τα περυσινά παθήματα από μικρομεσαίες ομάδες. Τουλάχιστον δείχνει σημάδια ζωής, συνεχίζει, αναπνέει.

Δυστυχώς η ΑΕΚ είναι πλέον παρατημένη και από τον κόσμο της. Η εικόνα του ΟΑΚΑ στα τελευταία δύο ματς είναι αυτή που πληγώνει περισσότερο. Ουδέναν αδικώ, τουναντίον αντιλαμβάνομαι την πικρία για το πισωγύρισμα των τελευταίων τεσσάρων ετών και την απογοήτευση από το μεγάλο ψέμα της παρέας που υποτίθεται ότι δεν θα την άφηνε μόνη ποτέ ξανά, ότι θα εξασφάλιζε την ευημερία της. Δυστυχώς τώρα της γυρνάμε και εμείς την πλάτη παρόλο που διαπιστώνουμε ότι η προσπάθεια που γίνεται είναι αξιοπρεπής, τίμια και αξιόλογη. Όλοι προσπαθούν για το καλύτερο, όλοι αντιλαμβάνονται ποια φανέλα φορούν.

Το τελευταίο που σημειώνω, δηλαδή ο σεβασμός στη φανέλα και η διάθεση να πολεμούν για αυτή, είναι ο βασικός λόγος που η ομάδα με τις διαπιστωμένες από όλους λιγότερες ποιοτικές λύσεις σε σχέση με τις προηγούμενες, τα έχει καταφέρει καλύτερα στα πρώτα δέκα ματς (έχοντας περάσει από ντέρμπι με ΠΑΟΚ, ΠΑΟ, ΟΣΦΠ) από εκείνες των Τζιμπούρ, Σκόκο, Μπλάνκο, Σάχα και πάει λέγοντας.

Αναλογιστείτε με λίγη περισσότερη διάθεση, πιο ειλικρινή προσπάθεια και λιγότερα πείσματα και εγωισμούς πόσα θα είχε πετύχει η ομάδα με τους προαναφερθέντες. Όμως εκείνοι, σε αντίθεση με τους τωρινούς (που είναι και περισσότερο καιρό απλήρωτοι) είχαν πρώτα το μυαλό στην τσέπη τους και μετά στην ΑΕΚ.