Δύο συμπεράσματα μπορεί να εξάγει κανείς με βεβαιότητα μετά τα αποτελέσματα σε περιφερειακές και δημοτικές εκλογές (δεν αναφέρομαι στις Ευρωεκλογές διότι δεν ασκούν κάποια επιρροή στο θέμα μας που εν προκειμένω είναι η ΑΕΚ):

1. Η λαϊκή βούληση για αλλαγή του πολιτική σκηνικού, αποδείχθηκε σημαντικά ισχυρότερη από το όποιο έργο του Σγουρού στον αθλητισμό. Άλλωστε και η Δούρου δεν πήγε με νεροπίστολα σε αυτό που αποκάλεσε «πόλεμο», τις αφίσες της μπορούσε να συναντήσει κανείς ακόμα και στα πλέον απόμερα σημεία της Αττικής, χώρια που η διαπιστωμένη συνάντηση με τον Μαρινάκη έστειλε από μόνη της ένα μήνυμα.

2. Η Νέα Φιλαδέλφεια δεν κατοικείται μόνο από ΑΕΚτζήδες, ούτε οι Δημότες της μπορούν να οδηγηθούν στις κάλπες με γνώμονα το γήπεδο και μόνο αυτό. Άλλωστε σε αυτούς προστέθηκαν και εκείνοι της Νέας Χαλκηδόνας, περιοχής αποδεδειγμένα μοιρασμένης οπαδικά. Έζησα στις δύο γειτονιές για 36 συναπτά έτη και μπορώ ανεπιφύλακτα να πω ότι και Ολυμπιακούς και Παναθηναϊκούς έχει αρκετούς, μην πω αρκετά περισσότερους από ότι ο κόσμος νομίζει...

Στο δια ταύτα: Η επόμενη ημέρα των συγκεκριμένων διαδικασιών, βρίσκει την ΑΕΚ και την προσπάθειά της για την κατασκευή της ποδοσφαιρικής έδρας της βάσει του σχεδίου που έχει εκπονηθεί _ και του ρυθμιστικού νόμου ο οποίος, σύμφωνα με όσα είχαν δρολομολογηθεί, πρέπει να ψηφιστεί από τη Βουλή άμεσα, συγκεκριμένα την ερχόμενη Τετάρτη 28/5 _ αντιμέτωπη με δύο επιπλέον εμπόδια.

Είναι κατά, είναι και υπέρ...

Τα όσα έχουν δηλώσει με κάθε επισημότητα η νέα περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου και ο νεοεκλεγείς Δήμαρχος Νέας Φιλαδέλφειας/Χαλκηδόνας Άρης Βασιλόπουλος, παραπέμπουν σε στάσεις και απόψεις εν πολλοίς αντιφατικές οι οποίες αντιτίθενται στην κατασκευή της «Αγιάς Σοφιάς» με τον τρόπο που η ΑΕΚ και ο Δημήτρης Μελισσανίδης επιχειρούν να επιτύχουν την επιστροφή της Ένωσης στην προσφυγική γειτονιά της. Μπορούν όμως οι συγκεκριμένοι δύο να φέρουν τούμπα μία τέτοια προσπάθεια και όσα έχουν ήδη συμβεί προκειμένου να έλθει εις πέρας;

Θεωρώ ότι το καλύτερο για την ΑΕΚ είναι να μην το μάθει ποτέ! Εδώ που έφτασαν τα πράγματα προέχουν η συζήτηση, ο διάλογος και η εύρεση κοινής συνισταμένης. Δεν συμφέρει καμία πλευρά (εκτός αν θεωρεί κανείς ότι είναι στόχος του ΣΥΡΙΖΑ το μέτωπο με τους ενωσίτες ψηφοφόρους) να εισέλθει σε αντιπαράθεση για ένα αθλητικό στολίδι που πρέπει να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί. Κόντρες οι οποίες ενδέχεται να οδηγήσουν στο Συμβούλιο της Επικράτειας ή σε αιτήσεις για την αναστολή των έργων όταν αυτά θα έχουν ήδη ξεκινήσει, θα επαναφέρουν ημέρες κωλυσιεργίας που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε.

Ο παράγοντας Μελισσανίδης είναι αυτός που θα καθορίσει αν βγαίνει αυτή η εξίσωση. Η ΑΕΚ έχει κάνει σημαντικά βήματα τους τελευταίους μήνες, βρίσκεται πλέον πολύ κοντά στην επισφράγιση της προσπάθειας μέσω της ψήφισης του νόμου και της έναρξης του έργου. Καμία περιφερειάρχης και κανένας Δήμαρχος δεν μπορούν να ακυρώσουν κάτι τόσο δημιουργικό και ευεργετικό για τον τόπο και τους πολίτες του, εφόσον ασφαλώς είναι σύννομο και ξεκάθαρο.

Στην ΑΕΚ δεν χαρίστηκε ποτέ κανείς. Ούτε ασφαλώς τότε που εν μία νυκτί βρέθηκε εκτός του χάρτη των Ολυμπιακών Έργων για να μπει στη θέση της ένα άλλο γήπεδο, με τρόπο εν πολλοίς άδικο και πραξικοπηματικό. Για να λέμε βέβαια και όλη την αλήθεια, εκείνο το σχέδιο του Γρανίτσα ήταν από μόνο του εξαιρετικά προβληματικό και σε πολλά σημεία άδικο για την ίδια την περιοχή. Όχι όμως να ακυρώσουμε και αυτό που πραγματικά φέρνει ανάπτυξη και θέσεις εργασίας σε έναν τόπο ανεργίας και ανέχειας, για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα τρίτων. Άλλωστε η γηπεδοποίηση της πολιτικής, ήδη συντελέστηκε σε μία άλλη, γειτονική στην Αθήνα περιοχή...