Γκέλα, γκρίνια και... Μιλοβάνοβιτς

Η προπαγάνδα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακόμα και επιστήμη, η απόλυτη μάλιστα στον τομέα της! Χρησιμοποιείται για να αλλοιώσει δραστικά τις απόψεις των άλλων αντί απλώς να μεταδώσει γεγονότα.

Έτσι λοιπόν θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι έφταιγαν το στενό γήπεδο- κλουβί, οι (σε αρκετές περιπτώσεις εξόφθαλμα) σκόπιμες κλωτσιές αντιπάλων, ο κακός διαιτητής, οι βωμολόχοι της εξέδρας, ο προπονητής επειδή δεν ετοίμασε καλά την ομάδα του.

Υπάρχει και η πραγματικότητα: Ουδείς εκ των 13 που αγωνίστηκαν (εξαιρώ τον Φαγέ που μπήκε σφήνα στα τελευταία λεπτά και δεν χωράει στην ίδια λογική) ήταν έστω κοντά στα υποφερτά ατομικά στάνταρ του. Όταν αυτό συμβαίνει με 5 ή 6 στο συγκεκριμένο επίπεδο, αυτοί που περισσεύουν, αρκούν για να κάνουν τη διαφορά. Όταν όμως ισχύει ταυτόχρονα για όλους, θα πάρει αποτέλεσμα ο λιγότερο καλός ποιοτικά. Ακόμα κι έτσι, η ΑΕΚ δεν ηττήθηκε, τουναντίον είχε ευκαιρίες να πάρει το παιχνίδι. Ασφαλώς θα μπορούσε και να το χάσει.

Μέσα από ένα 90λεπτο στο «κρανίου τόπος» γήπεδο του Κραινιδίου, προέκυψαν δεκάδες βιαστικά (κάποια συζητήσιμα, κάποια μάλλον στρεβλά) συμπεράσματα, όπως: α). Η ΑΕΚ θέλει 11 παίκτες ενδεκάδας για την Α΄ Εθνική. β). Χρειάζεται πιο έμπειρο προπονητή για να πρωταγωνιστήσει στη μεγαλύτερη κατηγορία κάνοντας αμέσως πρωταθλητισμό. γ). Ο Τερματοφύλακας δεν είναι αυτός που της αρμόζει (προσέξτε, μετά από ματς 0-0!). δ). Είναι ανεπίτρεπτο να αγωνίζεται ακόμα ο Γεωργέας.

Είναι εύκολο να φτάσεις ως το Ω μέσα από αυτή τη διαδικασία. Όλα χάλια και τίποτα καλό δεν γίνεται. Και όλα αυτά μία εβδομάδα μετά το 7-0 επί της Επισκοπής, τότε που τα πάντα γύρω από την ΑΕΚ έμοιαζαν τόσο μα τόσο ελπιδοφόρα! Δίχως τούτο να συνεπάγεται ότι εκείνη η προσέγγιση ήταν η απολύτως σωστή. Υφίσταται και μία πιο λογική εξήγηση. Στο ποδόσφαιρο υπάρχει και η κακή μέρα. Και άπαντες έχουν δικαίωμα σε αυτήν. Απροετοίμαστοι; Ίσως! Εφησυχασμένοι; Μπορεί... Όχι όμως αδιάφοροι και αίφνης ατάλαντοι. Δεν ισχύουν αυτά...

Στα μεταγραφικά...

Εδώ όντως προκύπτει ένα θέμα που σηκώνει πολλή συζήτηση, απαιτεί όμως και ψυχραιμία μέχρι να διαπιστώσουμε το θα προκύψει μέσα από τα ταξίδια του Μιλοβάνοβιτς. Η απορία που δημιουργείται είναι εξής: Προσελήφθη ως τεχνικός διευθυντής ή ως σκάουτ; Διότι δεν υφίσταται Τ.Δ. στον κόσμο (τουλάχιστον στις ισχυρές και πλούσιες ομάδες) που να περιδιαβαίνει με μία βαλίτσα στο χέρι τις Ηπείρους για να παρακολουθεί ποδοσφαιριστές τύπου... Αλεξάντρο!

Ο τεχνικός διευθυντής υφίσταται για να λαμβάνει τις πληροφορίες του δικτύου σκάουτ (που η ΑΕΚ δεν έχει), προκειμένου να τις αξιολογεί και να αποφασίζει. Αν πρέπει να κάνει ένα ταξίδι, θα το πραγματοποιήσει για να παραστεί και να ηγηθεί της διαπραγμάτευσης, σίγουρα όχι όμως για να παρακολουθήσει ποδοσφαιριστές και να βγάλει συμπεράσματα από έναν και μοναδικό αγώνα. Ασφαλώς δεν ευθύνεται γι αυτό ο Μιλοβάνοβιτς, αλλά πρωτίστως το θέμα οργάνωσης της ΑΕΚ στον συγκεκριμένο τομέα. Επαναλαμβάνω λοιπόν ότι οφείλουμε να περιμένουμε τις προσθήκες που θα αποφασισθούν μέσα από τις εισηγήσεις του Σέρβου και να τις τσεκάρουμε εντός των γηπέδων.

Ως σήμερα πάντως, τα ονόματα που ακούγονται και τα βιογραφικά που τα συνοδεύουν, προκαλούν προβληματισμό και μόνο. Όπως εκείνος ο Λέκιτς που διαφημίστηκε ως θωρηκτό και ΕΥΤΥΧΩΣ δεν προέκυψε για την ΑΕΚ. Στην άσημη Εϊμπάρ διαδραματίζει τον σπουδαίο ρόλο της αλλαγής σε τρία ματς και ασφαλώς δεν έχει σκοράρει ακόμα... Όταν λοιπόν μαθαίνω και διαβάζω για Αλεξάντρο, ναι, ανησυχώ. Θα περιμένω για να δω όμως, διότι περιπτώσεις όπως του Μπλάνκο πάντα υπάρχουν, αρκεί βέβαια να έχει γίνει επιλογή μέσα από σκάουτινγκ, κάτι που εν προκειμένω δεν ισχύει.

* Για τους μη γνωρίζοντες ο Έλντερ Μπαρμπόζα προτάθηκε στην ΑΕΚ τον Ιανουάριο του 2014. Προτάθηκε ξανά τον Ιούνιο του ίδιου έτους, όταν πλέον υπήρχαν καλύτερες συνθήκες απόκτησής του και η μεταγραφή ολοκληρώθηκε. Επειδή πιστώνεται στον Μιλοβάνοβιτς, καλό είναι να γνωρίζει ο κόσμος ότι η προσθήκη του είχε προωθηθεί πολύ νωρίτερα.