Εύκολο θα πει κάποιος το παιχνίδι με τον ΟΦΗ και σε ένα βαθμό θα συμφωνήσω γιατί πρόκειται για την πλέον αλλοπρόσαλλη ομάδα της κατηγορίας, η οποία τον τελευταίο καιρό και παρά την αλλαγή προπονητή, είναι στα χειρότερά της.

Δεν θεωρώ ωστόσο εύκολη τη μετάβαση, ακόμα και σε αυτό το παιχνίδι, από το σοκ της απώλειας ενός σπουδαίου 'εργαλείου' για το πλάνο του προπονητή, όπως ο Ελίασον.

Η ΑΕΚ πολύ γρήγορα άφησε πίσω της το άσχημο γεγονός και σε διάστημα τριών ημερών από την ισοπαλία στην Τρίπολη με τον Αστέρα παρουσίασε ένα έτοιμο και λειτουργικό πλάνο, τουλάχιστον για το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Η απουσία του Σουηδού εξτρέμ δεν φάνηκε ούτε κατ' ελάχιστον και η ομάδα συνεχίζει με αυτούς που έχει, να κάνει το παιχνίδι της και να στέλνει μήνυμα σε κάθε αντίπαλο ότι όποιοι κι αν τη στελεχώνουν, το στυλ και η νοοτροπία της δεν αλλάζουν.

Αναμφίβολα δεν είναι το ίδιο ο ΟΦΗ με τον Ολυμπιακό, τον οποίο η Ένωση θα αντιμετωπίσει την Κυριακή και μάλιστα εκτός έδρας, σε ένα γήπεδο που τα τελευταία τέσσερα χρόνια βιώνει εφιάλτες. Ούτε μπορεί κάποιος να προδικάσει ότι θα έχει την ίδια παραγωγικότητα αλλά μαζί και ανασταλτική ανθεκτικότητα που τη χαρακτηρίζουν σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια της από το φινάλε του αγώνα με τον Παναθηναϊκό και μετέπειτα. Το πνεύμα όμως δεν θα αλλάξει.

Στο Καραϊσκάκη θα είναι η ΑΕΚ του Αλμέιδα

Η ΑΕΚ θα εμφανιστεί στο γήπεδο για να παίξει βάσει όσων της έχει διδάξει ο Αλμέιδα και αυτή θα είναι μία ευκαιρία να δοκιμαστεί πολύ πιο δυναμικά. Με τη γνώση ότι ακόμα και η ισοπαλία πιθανότατα θα της κοστίσει την αύξηση της απόστασης από την κορυφή.

Απέναντι στον ΟΦΗ, όλοι όσοι πήραν την ευκαιρία για να ξεκινήσουν μετά από καιρό -ή πήραν δεύτερο σερί ματς όπως ο Μήτογλου- στη βασική ενδεκάδα, παρουσιάστηκαν σαν να είναι μόνιμοι θαμώνες σε αυτήν.

Ήταν το πιο γεμάτο παιχνίδι του Πέτρου Μάνταλου μέσα στη σεζόν με γκολ και ασίστ, ο Γενς Γιόνσον έκανε με την ίδια συνέπεια αυτά που βλέπαμε και πριν γίνει -λόγω τραυματισμού- ο αναπληρωματικός του Ντάμιαν Σιμάνσκι, ο Εσχάν Χατζισαφί βοηθούσε με πολύ πετυχημένο τρόπο να απλώνεται το παιχνίδι στις πτέρυγες, ο Σίμος Μήτογλου ταίριαξε εξαιρετικά με τον Αρόλντ Μουκουντί και ο Τζιμπρίλ Σιντιμπέ ήταν ανίκητος ανασταλτικά και πολύ ουσιαστικός στις περιπτώσεις που πλησίασε ή πάτησε την αντίπαλη περιοχή, έχοντας μάλιστα μια σπουδαία ευκαιρία για να σκοράρει.

Με πέντε παίκτες εκτός πλάνων και πέντε νέα πρόσωπα στη βασική ενδεκάδα της από εκείνους που υπολογίζονται κυρίως ως λύσεις πολυτελείας (ή ουσίας) από τον πάγκο, η ΑΕΚ δεν τα πήγε και άσχημα. Κάθε άλλο...

Πέντε σερί νίκες στο νέο κάστρο της

Ήταν ξανά η ομάδα που σε πείθει ότι εκείνη αποφασίζει για το ρυθμό του αγώνα και πως πράγματι διατηρεί όλους τους παίκτες σε ετοιμότητα και με σωστή προσαρμογή στο πλάνο του προπονητή. Κι αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο από όσο ακούγεται όταν δεν παίζεις συχνά ή δεν έχεις σημαντικό χρόνο συμμετοχής στα παιχνίδια που λαμβάνεις μέρος.

Είναι και αυτά τα ματς στη Νέα Φιλαδέλφεια μια δισεβδομαδιαία γιορτή. Γεμάτο γήπεδο απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο, τρομερή ατμόσφαιρα που δίνει ρυθμό στην ΑΕΚ από τα πρώτα δευτερόλεπτα της αναμέτρησης λες και αυτή πατάει ήδη κάνα εικοσάλεπτο στο γήπεδο, μία ολοένα και πιο κυριαρχική σιγουριά ότι από εκεί μέσα δεν θα περάσει κανείς αν η Ένωση είναι αυτή που πρέπει.

Ήδη έφτασε τις πέντε σερί νίκες στο νέο κάστρο της και καταριέται την ώρα και τη στιγμή που δεν είχε την ευκαιρία να το εγκαινιάσει κόντρα στο Βόλο. Αυτό είναι και το τελικό συμπέρασμα: όταν θα βρίσκει πρώτη γκολ στην OPAP Arena, πολύ δύσκολα θα υπάρξει ομάδα που δεν θα ηττηθεί εκεί μέσα. Όχι αδύνατο αλλά σίγουρα με τον καιρό, θα είναι κάτι που θα συμβαίνει σπάνια...