Για ένα φιλικό ματς προετοιμασίας δίχως τηλεοπτική κάλυψη, απέναντι σε έναν αντίπαλο ο οποίος σε λίγες ημέρες δίνει το πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι του, αξίζει να σημειωθούν κάποια πράματα. Είναι μία από τις σπάνιες ευκαιρίες που έχει πια οι σύγχρονοι ρεπόρτερ, να μεταφέρουν εικόνες και συμπεράσματα από έναν αγώνα που έχουν δει ελάχιστοι.

*Η ΑΕΚ του Μαρίνου Ουζουνίδη ξεφεύγει από το δημιουργικό αυτοσχεδιασμό και τοποθετεί πολύ πιο συγκεκριμένες αρχές στο μεσοεπιθετικό παιχνίδι της. Οι προσωπικές ενέργειες μειώνονται, οι αυτοματισμοί ενισχύονται, οι συνεργασίες εντείνονται. Μειώνονται εμφανώς τα εκτός περιοχής σουτ, τα οποία πέρυσι, υπήρχαν φορές που γίνονται αλόγιστα.

* Προφανώς και ο νέος προπονητής δεν θα πάει κόντρα στο συμφέρον του να αλλάξει αυτό που χαρακτήρισε την πρωταθλήτρια ΑΕΚ. Η βάση για όσα «χτίζει» είναι η αμυντική λειτουργία, η οποία παραμένει υψηλότατου επιπέδου. Η Ένωση παραμένει ομάδα σκληρή και συμπαγής, με ομοιογένεια και αλληλοκαλύψεις, που τόσο καλά είχαν δουλευτεί πέρυσι από τον Χιμένεθ. Αναμφίβολα είναι πιο εύκολο να μεταδώσεις τη δημιουργική φιλοσοφία σου όταν η σωστή ανασταλτική λειτουργία είναι ήδη εξασφαλισμένη.

* Απαγορεύονται ρητώς τα γεμίσματα από την άμυνα και δη από τους στόπερ. Συνέβη όλες κι όλες δύο φορές στο παιχνίδι του Περιστερίου. Τη μία το έκανε σκοπίμως ο Οικονόμου και τα άκουσε από τον προπονητή, η άλλη έγινε από ανάγκη και ύστερα από πίεση αντιπάλου, δίχως να υπάρχει η επιλογή επιστροφής στον τερματοφύλακα.

* Βγαίνουν φάσεις από τα στημένα. Ήταν η αχίλλειος πτέρνα της ΑΕΚ κατά την περυσινή περίοδο. Στον αμυντικό τομέα βελτιώθηκε γρήγορα, επιθετικά ωστόσο δεν εκμεταλλευόταν τα πολλά κόρνερ και φάουλ που κέρδιζε. Στο Περιστέρι έβγαλε μια καθαρή ευκαιρία και ακόμα μία φορά δημιούργησε αναστάτωση στην άμυνα του Ατρόμητου. Το λες και βελτίωση.

* Υπήρξε καλύτερη προσαρμογή στο τακτικό σχέδιο του προπονητή εν συγκρίσει με τα προηγούμενα ματς, από παίκτες που δεν θα είναι απαραίτητα βασικοί καθώς το χθεσινό σχήμα ήταν εν πολλοίς (μεσοεπιθετικά) πειραματικό. Προφανέστατα ο Ουζουνίδης δουλεύει πράγματα τα οποία θα αποδώσουν καλύτερα αποτελέσματα με τους Μάνταλο, Μπογέ και Πόνσε στην εξίσωση.

* Επί προσωπικού, ο Μάριος Οικονόμου πραγματοποίησε εξαιρετική εμφάνιση. Αρχοντικό στυλ, μεγάλη άνεση με τη μπάλα στα πόδια, «διάβασμα» των φάσεων που του επιτρέπει να επεμβαίνει έγκαιρα καλύπτοντας το χάντικαπ της ταχύτητας και της έκρηξης, που σίγουρα δεν είναι στο επίπεδο του Βράνιες. Μοιάζει ωστόσο πολύ σε στυλ με τον Τριγκρίνσι, ένας «εγκεφαλικός» στόπερ. Είναι ερώτημα αν οι δυο τους θα μπορούσαν κάποια στιγμή να ταιριάξουν ως δίδυμο. Μοιάζει δύσκολο.

* Υψηλά στάνταρ απόδοσης και από τον Ελντερ Λόπες, μάλλον τον κορυφαίο του γηπέδου. Ξεκινώντας ως αριστερός μπακ και συνεχίζοντας ως χαφ, έτσι για να (ξανα)επιβεβαιωθεί και ο Χιμένεθ που είδε πρώτος ότι ο Πορτογάλος διακρίνεται πρωτίστως για τα καλά ανεβάσματά του. Θα γίνει μεγάλη μάχη για το αριστερό άκρο της άμυνας με τον Χουλτ.

* Αντιθέτως δεξιά, ο Μπακάκης συνεχίζει από εκεί σταμάτησε. «Τουρμπάτος» και ολοένα πιο δραστήριος στο δεύτερο μισό του γηπέδου, δουλεύει συνεχώς για να βελτιωθεί σε αυτό το κομμάτι. Πέρυσι, μαζί με τον Γκάλο, «έγραψαν» περισσότερα από 90 ματς, κυρίως επειδή ο Μπακάκης εξελίχθηκε σε πολυεργαλείο παίρνοντας πολλά ματς ως αριστερός στόπερ και μπακ. Φέτος ο Έλληνας θα είναι μόνο δεξιός οπισθοφύλακας και ο Βραζιλιάνος θα έρχεται ως δεύτερος.

*Για τον Μπογέ, πέραν του ότι έδειξε μεγάλη διάθεση και πήγε πολύ δυνατά σε όλες τις φάσεις και σε δυο περιπτώσεις με άτσαλο τρόπο (προκαλώντας τον τραυματισμό του Σάκιτς), δεν υπάρχει κάτι περισσότερο να πεις. Μπήκε στο ματς όταν ήταν ήδη «σκοτωμένο» και οι πάσες που τον στόχευσαν, δεν ήταν καν διεκδικήσιμες . Φαίνεται βέβαια ότι είναι πολύ δυνατός και γρήγορος.