Η ΑΕΚ χάνει όπως πέρυσι ο ΠΑΣ Γιάννινα

Τριανταντέξι (36 για να δείχνει και πιο βαρβάτο) χρόνια είχε η ΑΕΚ να ηττηθεί στην έδρα της σε τρία συνεχόμενα ματς πρωταθλήματος. Όσα χρόνια πίσω μοιάζει να είναι πίσω και το ποδόσφαιρο που παίζει η ομάδα στα δεύτερα ημίχρονα των αγώνων της επί Αργύρη Γιαννίκη στον πάγκο της. Τότε βέβαια, οι ήττες είχαν και κάποια αίγλη καθώς τις είχε υποστεί από τον ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό και τον δυνατό την περίοδο εκείνη ΟΦΗ. Τώρα είναι αποτελέσματα σαν κι αυτά που έκανε πέρυσι ο ΠΑΣ Γιάννινα, με τον ίδιο προπονητή.

Για να μη νομίζετε ότι ομιλώ και γράφω δίχως στοιχεία, ιδού και του λόγου το αληθές: εννέα (9) ήττες στην έδρα του είχε ο Άγιαξ της Ηπείρου πέρυσι ως γηπεδούχος με τον τρόπο που ο Γιαννίκης επιλέγει να παίζει, μένοντας πίσω από τη μπάλα και χτυπώντας στις αντεπιθέσεις. Όταν στην έδρα του έπρεπε να έχει την κατοχή απέναντι σε κλειστές άμυνες, δεν ήξερε τι να κάνει, εξ ου και αντίστοιχες ήττες από τον Παναιτωλικό, τον Βόλο, τον Απόλλωνα Σμύρνης, τη Λαμία, την ΑΕΛ που υποβιβάστηκε και ούτω καθεξής. Κι εντάξει, εκεί μπορεί και να επιτρέπεται. Στην ΑΕΚ όμως; Είναι νορμάλ; Ή μάλλον, είναι τόσο νορμάλ που να λέμε ότι αυτός θα είναι ο προπονητής που θα την οδηγήσει στο νέο γήπεδό της;

Βασικά το ίδιο ερώτημα θα έπρεπε να τεθεί και για τους δύο διευθυντές που 5 μήνες τώρα προσπαθούν να βρουν τον παίκτη που θα έρθει για να 'γεμίσει' τη μεσαία γραμμή και τελικά κατάφεραν μια τρύπα στο νερό. Αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση που επίσης θα την κάνουμε. Άλλωστε τώρα είναι η ώρα για να κατασταλάξουμε στο τι (αγωνιστικά) συμβαίνει και η ΑΕΚ γίνεται έρμαιο των διαθέσεων μικρομεσαίων ομάδων στην έδρα της καθώς πλέον το δείγμα είναι σαφές. Μάλιστα κόντρα στον Βόλο, είδαμε και μια νέα version. Το έπαθε και από ομάδα που έπαιζε ανοιχτά!

Ναι, δεν ήρθε ο χαφ ακόμα και δεν πρόκειται να έρθει κιόλας, σύμφωνοι, υπήρχαν κάμποσες απουσίες. Όμως για να επαναληφθεί το ίδιο έργο τρίτη φορά, κάτι ακόμα πρέπει να πηγαίνει στραβά πέραν των μόνιμων δικαιολογιών για τις χαμένες ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο που φέρνουν την κατάρρευση στο δεύτερο. Άλλωστε φάσεις για γκολ είχε και ο Βόλος, δύο δοκάρια να θυμίσω. Κάτι δεν κάνει καλά ο Γιαννίκης, πλέον αυτό δεν αμφισβητείται. Το επιστέγασμα έρχεται στο φινάλε της αναμέτρησης. Αφού έχει ρίξει στον αγώνα όλη την ΑΕΚ Β', θυμάται στο 89' ότι έχει στον πάγκο και τον Τάνκοβιτς. Να κάνει τι ακριβώς; Να σου γυρίσει το ματς όταν του έχεις πει νωρίτερα ότι πιστεύεις περισσότερο στον Γιούση και στον Κοσίδη;

Το ποδόσφαιρο είναι δίκαιο σε βάθος χρόνου και στο ξεπληρώνει

Επαναλαμβάνω ότι αναφέρομαι στα γεγονότα των παιχνιδιών και όχι σε όλα τα άλλα γύρω από την ΑΕΚ και το πως αυτή λειτουργεί. Ούτε ασφαλώς θεωρώ ή πιστεύω ότι ο Γιαννίκης είναι ο υπαίτιος για όλα τα δεινά, άλλο με το αν δεν πείθομαι ότι είναι ο κατάλληλος για τη δουλειά. Ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά αν είχε αναλάβει την ομάδα το καλοκαίρι. Ίσως και όχι. Όμως επί των ημερών του στον πάγκο και μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα δουλειάς, δεν βλέπεις τίποτα που να σε πείθει ότι υπάρχει βελτίωση η οποία να συνοδεύεται από συνέπεια. Μόνο σκόρπιες εκλάμψεις.

Η Ένωση το έπαθε με όλους τους τρόπους στο ΟΑΚΑ. Με Μάνταλο και χωρίς Μάνταλο, με Γέβτιτς και χωρίς Γέβτιτς, με Τζαβέλλα-Μήτογλου και Τζαβέλλα-Βράνιες, με Σιμόες-Σιμάνσκι, με Λε Ταλέκ-Σιμάνσκι, και Σιμάνσκι-Σιμόες, με Μοχαμαντί και Χατζισαφί, με Ρότα και Μισελέν, με Τσούμπερ και δίχως Τσούμπερ, με Γκαρσία και Άμραμπατ ή με Άμραμπατ και Τσούμπερ ή με Τσούμπερ και Γκαρσία, με Αραούχο και δίχως Αραούχο, με Ανσαριφάρντ και χωρίς Ανσαριφάρντ.

Με κάθε πιθανό και απίθανο σχήμα, αυτό το σύνολο κουβαλά πλέον μια ηττοπαθή νοοτροπία που εκ νέου παγιώνεται. Κι ο άνθρωπος στην άκρη του πάγκου δεν φαίνεται ικανός να το αλλάξει, όσα κι αν του αναγνωρίζονται για την ξεκάθαρη έλλειψη βοήθειας από τη διοίκηση. Άλλο κομμάτι αυτό. Όταν εσύ ο ίδιος μιλάς για ρόστερ με καταπληκτική ποιότητα, πρέπει να εμφανίσεις και κάποια δουλειά. Αυτό δεν νορμάλ. Αυτό δεν είναι ΑΕΚ.

Λένε ότι το ποδόσφαιρο είναι άδικο. Ίσως κατά περιπτώσεις, ίσως σε κάποια παιχνίδια, ποτέ όμως κατ' εξακολούθηση. Σε τιμωρεί για όσα διαπιστώνεις αλλά κάνεις ότι δεν τα βλέπεις, σε 'τελειώνει' από τους στόχους σου όταν υποτιμάς την πραγματικότητα των γηπέδων και ζεις σε ένα συννεφάκι αυταπάτης επειδή σε ένα διάστημα ετών, υπήρξε κι ένας μήνας που έκανες τη σωστή δουλειά. Δίχως συνέχεια σε αυτήν, απλά δεν έκανες τίποτα.