Η ΑΕΚ δεν είναι Παλμέιρας

« Νικήσαμε τη Μποταφόγκο» είπε ο Δημήτρης Μελισσανίδης εξερχόμενος της θύρας των VIPS στο ΟΑΚΑ. Βέβαια, ο Λεβαδειακός απέχει έτη φωτός από την 6 στο βαθμολογικό πίνακα του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος σε ποιότητα, όσο δηλαδή και η ΑΕΚ από την πρωτοπόρο και βέβαιη πρωταθλήτρια της χώρας Παλμέιρας.

Περισσότερο υποτιμητικό για την ίδια την ποδοσφαιρική Ένωση ακούστηκε αυτό παρά για την ομάδα του Κομπότη. Κι αν αυτός εν τέλει ήταν ο στόχος, το να επισημανθεί δηλαδή ότι τέτοιες νίκες σαν και αυτή του Σαββάτου θα έπρεπε να αποτελούν το ψωμοτύρι της ΑΕΚ βάσει του ιστορικού παρελθόντος της, τότε πρέπει να τονιστεί και κάτι ακόμα: Στο να πάψουν τέτοια απογεύματα να θεωρούνται αυτονόητα, συνέβαλαν και τα πολλά διοικητικά λάθη. Τα έχουμε υπεραναλύσει, οπότε ας μείνουμε στο σήμερα.

Στον πάγκο της ομάδας βρίσκεται ένας άνθρωπος για τον οποίο όλοι συμφωνούμε ότι επελέγη με κριτήρια τζόγου. Η ΑΕΚ έριξε τη ζαριά της ελπίζοντας ότι μετά από 9 χρόνια ως δεύτερος δίπλα στον Μουρίνιο και ένα οχτάμηνο στην Τουρκία από όπου αποχώρησε έχοντας αποτύχει ως πρώτος, ο Ζοζέ Μοράις θα αποδειχθεί έτοιμος να ανταποκριθεί στη μεγαλύτερη πρόκληση που είχε ποτέ ως α’ τεχνικός. Ουδέποτε του είχε ζητηθεί στο παρελθόν να ηγηθεί πρωταθληματικών σχεδίων. Το παραδέχθηκε και ο ίδιος.

Είναι ανώφελο έστω και το να συζητάμε…

… ότι ο στερούμενος περγαμηνών (ως πρώτος προπονητής) Πορτογάλος, επελέγη μέσα από πολλή σκέψη, ενδελεχές σκάουτινγκ και με οδηγό την απόλυτη βεβαιότητα ότι είναι αυτός που η Ένωση αναζητούσε εδώ και χρόνια. Είναι ωστόσο περισσότερο εμπαθές το να μην του αναγνωρίζεται ότι παρέλαβε μια ομάδα στα όρια της (αγωνιστικής, τακτικής και σωματικής) κατάρρευσης, δίχως να γνωρίζει τους ποδοσφαιριστές και να έχει ξεκάθαρη άποψη για το υλικό. Είναι επίσης (τουλάχιστον) άδικο το να μην υπάρχει καθολική αποδοχή της διαπίστωσης ότι με αυτά που παρέλαβε, προσπαθεί να παρουσιάσει κάτι που επιτέλους θυμίζει ποδοσφαιρικό σχέδιο.

Λένε κάποιοι ότι το 4-0 ήλθε κόντρα σε δέκα ποδοσφαιριστές, οπότε δεν μπορεί να αποτελεί ασφαλές κριτήριο. Θα πω αρχικά ότι στο 0-0 ο Πέκχαρτ είναι φάτσα με το γκολ αν δεν ανατραπεί εκτός περιοχής από τον αντίπαλο τερματοφύλακα, οπότε θα μπορούσαμε να μιλάμε για το 1-0 στο 11 εναντίον 11. Επιπροσθέτως, την προσπάθεια να παίξει μια ομάδα ορθολογικά, με σωστές αποστάσεις στις γραμμές και γνωρίζοντας τι θέλει να κάνει με τη μπάλα στα πόδια, δεν την κρίνεις από το αριθμητικό μειονέκτημα των 10 αλλά από αυτά που οι 11 προσπαθούν να παρουσιάσουν μέσα στο γήπεδο. Το σχέδιο δεν άλλαξε επειδή η ΑΕΚ βρέθηκε με παίκτη παραπάνω στο 19΄. Το ίδιο ήταν και πριν, το ίδιο θα βλέπαμε και στην περίπτωση που δεν είχε συμβεί το επίμαχο περιστατικό.

Στην Κέρκυρα, η ΑΕΚ έχασε ένα ματς δικό της. Μέχρι και το σημείο της ισοφάρισης, είχε 6-7 ευκαιρίες να τελειώσει το παιχνίδι. Δεν το έκανε. Το σχέδιο ήταν το ίδιο (μόνο η διάταξη διέφερε). Στον αγώνα με το Λεβαδειακό έκανε ρεκόρ τελικών προσπαθειών (27 συνολικά και 14 εντός εστίας!) δίχως να έχει στην ενδεκάδα της τον Μάνταλο, αυτόν που στο υπάρχον έμψυχο υλικό ξεχωρίζει. Αυτόν που όταν απουσίαζε, άπαντες διαπιστώναμε ένα σύνολο απόλυτα μπλοκαρισμένο μεσοεπιθετικά. Άρα υπήρχε σχέδιο, υπήρχαν τρόποι αντιμετώπισης της απώλειας και εφαρμόστηκαν βάσει των θέλω του προπονητή.

Ο Μοράις ίσως και να μην…

… είναι ο κατάλληλος. Εμπειρικά και βάσει διαίσθησης και μόνο, θα σας πω ότι το βλέπω δύσκολο να ξεκινά την επόμενη σεζόν ως ο πρώτος προπονητής της ομάδας. Απίθανο όχι, αλλά δύσκολο. Όσο όμως θα βρίσκεται στον πάγκο της ΑΕΚ, το σωστό είναι να τον κρίνουμε δίκαια, χωρίς εμμονές και εμπάθειες. Δίχως αναθέματα του στυλ « είναι μάγειρας» και « μαθητευόμενος μάγος». Στο τέλος της ημέρας, η γνώμη των ποδοσφαιριστών μετράει περισσότερο.

Ας ερωτηθεί λοιπόν ο Πέκχαρτ πως αισθάνεται να του δίδεται μια πραγματική ευκαιρία από έναν προπονητή που δεν δίστασε να αφήσει στον πάγκο έναν συμπατριώτη του (Αλμέιδα) ο οποίος αποκτήθηκε ως η μεγάλη καλοκαιρινή προσθήκη. Ας καταθέσει την άποψή του ο Γαλανόπουλος ο οποίος παίρνει φανέλα βασικού (και πώς να του την πάρουν πίσω τώρα;) με συγκεκριμένες κατευθύνσεις από τον Μοράις και αληθινή εμπιστοσύνη να περιβάλει την κάθε προσπάθειά του σε αυτή την ονειρεμένη για τον πιτσιρικά σεζόν που βιώνει.

Ας μιλήσουν επίσης όλοι οι παίκτες μαζί για τη δουλειά που γίνεται στις προπονήσεις εν συγκρίσει με τον προκάτοχό του. Δεν θα το κάνουν πρώτον γιατί είναι κύριοι και δεύτερον επειδή η ζωή είναι ρόδα και οι ποδοσφαιρικές πορείες ξανασμίγουν ανθρώπους. Όλοι όσοι ζουν εντός της ΑΕΚ, ξέρουν καλά ότι ο Μοράις εργάζεται σωστά, προοδευτικά, μεθοδικά και αμιγώς ποδοσφαιρικά. Βάζει αρχές, επιλέγει με σκεπτικό και λογική. Στα τελευταία δύο ματς παρουσίασε μια ομάδα που έπαιζε για να κυριαρχήσει. Κι αυτό με πειραματικές ενδεκάδες και σημαντικότατες απώλειες μεσοεπιθετικά.

Έχει θέμα με τις αλλαγές; Ε, θα έχει και αυτός τα κουσούρια του. Κανείς δεν είπε ότι είναι τέλειος, ή ότι είναι ο ιδανικός. Με λιγότερα από 200.000 ευρώ παίρνεις αυτό που πληρώνεις. Εν προκειμένω όμως, ίσως να σου προσφέρει και περισσότερα. Αν θέλεις από Πογέτ και πάνω, πρέπει να «ξηλωθείς». Απλά τα πράγματα…