Η ΑΕΚ δεν ήθελε τα πέναλτι αλλά δεν βρήκε τον τρόπο να τα αποφύγει, ο Άρης είχε το σχέδιο για να γελάσει τελευταίος
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την προσπάθεια της ΑΕΚ να πάρει την πρόκριση στα 120 λεπτά, δίχως ωστόσο να εμφανίσει τη μέθοδο για να αποφύγει τα πέναλτι που έφεραν τον αποκλεισμό της.
Το δίχως άλλο, είναι ο πλέον αξιοπρεπής τρόπος για να ηττηθείς στο ποδόσφαιρο μέσα από τη διαδικασία των πέναλτι, ακόμα κι αν έκανες τα πάντα για να την αποφύγεις. Όσο σκληρό κι αν είναι αυτό. Η ΑΕΚ μένει εκτός Κυπέλλου Ελλάδας Betsson, αφήνει το ένα από τα δύο τρόπαια που κατέκτησε πέρυσι για τον επόμενο, το κάνει με ψηλά το κεφάλι, όσο κι αν αυτό δεν μπορεί να αποτελεί παρηγοριά για κανέναν εντός της ομάδας.
Ο Ματίας Αλμέιδα ‘’δούλεψε’’ το ματς σε όλη τη διάρκεια του ώστε να φέρει την ομάδα στην επόμενη φάση αρχικά μέσα από τα 90 λεπτά της κανονικής διάρκειας κι έπειτα δια της παρατάσεως, ωστόσο το σχέδιο του προδόθηκε για πολλοστή φορά από μια στημένη φάση του αντιπάλου και από μια επίμαχη στιγμή που η Ένωση δικαιούται να ζητάει πέναλτι σε χέρι του Ρόουζ. Δεν της δόθηκε, δεν θα κλάψει πάνω από αυτό.
Συν τοις άλλοις, η λαβωμένη ΑΕΚ καθώς απουσίαζαν εννέα ποδοσφαιριστές από την αποστολή της, βρέθηκε σε αυτή τη θέση, να διεκδικεί την πρόκρισή της μέσω των πέναλτι, δίχως τους καλύτερους εκτελεστές της. Όλοι όσοι έχουν σκοράρει από την άσπρη βούλα επί εποχής Αλμέιδα σε κανονική ροή αγώνων, απουσίαζαν τη στιγμή εκείνη: Γκατσίνοβιτς, Μάνταλος, Άμραμπατ και Γκαρσία.
Για κάποιον περίεργο λόγο, ο Αραούχο δεν εκτέλεσε κάποιο από τα πέντε, παρόλο που δεν είναι το φόρτε του. Ενδεχομένως όμως να μπορούσε να το κάνει καλύτερα από τον Βίντα. Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια… Εν τω μεταξύ, ενόσω Κουέστα έπιανε δύο, ο Αθανασιάδης έπεφτε σε όλα ανάποδα κι έτσι ο Άρης πήρε το παιχνίδι και την πρόκριση. Ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις, οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά.
Ο Άρης δικαιώθηκε και πάλεψε ισοδύναμα
Η παραδοχή του Άκη Μάντζιου ότι η ΑΕΚ ήταν εξαιρετική είναι ένα παράσημο παρηγοριάς για εκείνη, όμως το βραβείο της πρόκρισης πήγε στη μεριά του. Δεν υπάρχει σε αυτό το παιχνίδι λόγος για τους ποδοσφαιριστές της Ένωσης να αισθάνονται αδικημένοι επειδή δεν επικράτησαν παρόλο που ήταν πιο επιθετικοί, διότι αυτό γινόταν φλύαρα και δίχως καθαρές φάσεις για γκολ.
Ο Άρης είχε το δικό του πλάνο, ήθελε να οδηγήσει το ματς βαθιά μέσα στο χρόνο γνωρίζοντας ότι διαθέτει έναν πολύ καλό τερματοφύλακα στις εκτελέσεις των πέναλτι, δεν πτοήθηκε όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ και ακολούθησε πιστά ένα πλάνο αναμονής, σφιχτής αμυντικής λειτουργίας και προσπάθειας να βρει χώρους στις κόντρα επιθέσεις, το οποίο εν τέλει τον δικαίωσε.
Από το 65’ έως και το 120’, η ΑΕΚ ήταν αυτή που προσπαθούσε ξεκάθαρα περισσότερο για το δεύτερο γκολ, ουδέποτε όμως σου δημιουργούσε τη δυνατή αίσθηση ότι θα το βρει. Ο Αλμέιδα ρίσκαρε συνεχώς, είχε την άμυνα ψηλά, έκανε σωστές αλλαγές, προχώρησε και σε εσωτερικές ανακατατάξεις, όμως αυτή η επίμονη προσπάθειά του να αποφευχθούν τα πέναλτι, δεν καρποφόρησε.
Τώρα είναι ώρα σκέψης και ανασύνταξης, περισυλλογής και ανάδειξης των προβλημάτων που εντοπίζονται σε αγωνιστικό επίπεδο. Προφανώς και η ώρα για να γίνει η ΑΕΚ λίγο πιο ενεργή στο μεταγραφικό πεδίο ώστε να βρει δύο καλούς ποδοσφαιριστές που θα την ενισχύσουν εκεί που πονάει και να γίνει ένα απαραίτητο boost στο προπονητικό πλάνο που κάποιοι, φαίνεται ότι δυσκολεύονται να υπηρετήσουν.
Να μην κάνει το περυσινό λάθος του Παναθηναϊκού τέτοια εποχή, αμφισβητώντας την εκ των έσω την ανάγκη ενίσχυσης, όταν οι αντίπαλοί της ξεκάθαρα γεμίζουν τις φαρέτρες τους με ποιότητα και προσπαθούν να γίνουν καλύτεροι με κινήσεις που έχουν νόημα, λογική και δυναμική.